Εδώ Βαρκελώνη! Mε δύναμη από το Sonar

Του Γιάννη Παναγόπουλου

 

Βαρκελώνη τέσσερις και μισή το απόγευμα. Ο ήλιος καίει. Δεν έχει σημασία. Κλάμπερς από παντού,  εδώ, τώρα, βρίσκονται στα όρια της νευρικής κρίσης. Τρέχουν -  χορεύοντας την ώρα που το D.J. σετ του Floating Points σκεπάζει με disco τα κεφάλια τους. Αγκαλιάζονται όταν ανακαλύπτουν τον κολλητό, την κολλητή που είχαν να δουν από το περασμένο Sonar. Χτες πρώτη μέρα του φεστιβάλ το τοπίο γύρω από το Macba έμοιαζε μ' ένα πάρτι  5000 ανθρώπων που καθ' ένας θα ήθελε να είναι το επίκεντρο του. Όλοι  ήθελαν να δείξουν όμορφοι και sexy. Κάποιοι τα κατάφερναν. Κάποιοι άλλοι το πάλευαν.  Όσοι φορούσαν τζιν έλιωναν. Έτρεχαν στα υπόγεια του Macba εκεί που είναι το Sonar Hall και είχε σκιά. Ποιo ήταν το μεγάλο αστείο αυτής της μουσικής κοινοπολιτείας;  Οι δημοσιογράφοι. Απαντούσαν στη ζέστη ανεμίζοντας τα free-pass τους. Βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο κοινό και τους καλλιτέχνες. Δεν έχουν πληρώσει. Τα βραχιολάκια τους διαφέρουν από των απλών θεατών. Έστω και αυτό κάτι είναι....όχι;

 

Χτες πρώτη μέρα του Sonar στη Βαρκελώνη πήγα από νωρίς. Ο Toro Y Moi εμφανίζονταν στην κεντρική σκηνή του φεστιβάλ "Sonar Village" στις τρεις το μεσημέρι. Το άλμπουμ Underneath the Pine που κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν υπέροχο. Το κοινό το γνώριζε. Αυτός ήταν ο λόγος που από την πρώτη στιγμή, πρώτο κομμάτι, πολλοί γνώριζαν πότε θα έσκαγε το ρεφρέν. Πότε θ' ακούγονταν εκείνο το πιασάρικο "δείγμα" ήχου.  Toro Y Moi είναι ο συνθέτης, οργανίστας και τραγουδιστής Chazwick Bundick. Στη σκηνή είναι ακόμα τρία άτομα. Το σόου τους στο Sonar ξεπέρασε τη μία ώρα. Τι άφησε; Μμμμμμμ... πιο κομπλαρισμένη, στη σκηνή, μπάντα δυσκολεύομαι να θυμηθώ πότε είδα τελευταία φορά. Κρίμα; Ας πούμε όχι....λέω πως ανάμεσα σ' ένα στούντιο πρότζεκτ και μια ζωντανή εμφάνιση υπάρχουν πολλές διαφορές.

 

 

 

Λέω επίσης πως όταν κάποιος κλείνεται στην ασφάλεια του στούντιο μπορεί να χάσει την επαφή του μ' εκείνο που πραγματικά μετράει και λέγεται ζωντανή ερμηνεία σε συναυλία.

 

Δεν το περίμενα (1). Τους άκουσα λίγο. Εννοείται...δεν περιμένω να έχουν εμπορική επιτυχία αλλά αυτό δεν λέει και πολλά. Μετά το live των Toro Y Moi, κατηφορίζοντας στη σκηνή "Sonar Dome" άκουσα τους Aeiou. Μ' άρεσαν. Είναι ένα  αβαν-γκάρντ, ελεκτρονικα ντουέτο από το Μεξικό. Ο τραγουδιστής φορούσε μια, κυριολεκτικά, ολόσωμη χρυσαφί φόρμα και ο κιθαρίστας, οργανίστας είχε στύλ που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε τσιγγάνο, πάνκ - ροκερ και εξωφρενικό φάσιον βίκτιμ. Ο ήχος των Aeiou δεν είναι εκείνος που ακούς στα κλαμπ. Είναι electro με ακουστικές κιθάρες και φωνητικά σαν αυτά που είχαν στα κομμάτια τους, ας πούμε, οι My Bloody Valentine. Θα ψάξω να τους ξανακούσω.

 

---

 

 

 

 

Δεν το περίμενα (2). Χτες στο Sonar εμφανίστηκε  ο Nicolas Jaar. Στο χώρο της συναυλίας του επικράτησε το αδιαχώρητο. Ο Jaar ανέβηκε στη σκηνή με μπάντα. Και το σόου τους ήταν απίθανο. Ο Jaar με το άλμπουμ "Space Is Only Noise" έχει κερδίσει κοινό που θέλει να τον ακούσει. Χτες βλέποντας λάιβ όσα θα μπορούσε να καταφέρει είμαι σίγουρος πως υπάρχει μέλλον μπροστά του.

 

 

 

 

Από τη χτεσινή, πρώτη μέρα, του Sonar αυτοί που δεν ήθελα να χάσω ήταν οι The Brandt Brauer Frick Ensemble. Το άλμπουμ τους "You Make Me Real" ήταν πραγματικά ενδιαφέρον.  Και το λάιβ τους ήταν καταπληκτικό. Μιλάμε για μια Ορχήστρα δωματίου που παίζει deep - house.....Σεβασμός; Λέω  ναι, όχι με τον τρόπο που οι ράπερ τον δηλώνουν (ο σεβασμός δεν είναι απαραίτητα μπαμπούλας). Βλέποντας μουσικούς που  χτυπώντας ή ακουμπώντας  ή παίζοντας αληθινά όργανα (άρπα, βιολιά, πιάνο, κρουστά) να ερμηνεύουν χορευτική μουσική που μέχρι χτες  έφτιαχναν μόνο σάμπλερ, μίξερ, ηλεκτρονικούς  υπολογιστές, αισθάνθηκα  λες και ο θαυμασμός που δείχνουμε στην  τεχνολογία είναι μια τεράστια φούσκα.

 

 

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374