Σκυλάδες, νεόπλουτοι, κακομοίρηδες...

Της

Χάρη Ποντίδα

 

Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και το μηχανάκι σταματάει εντελώς . Του Ρασούλη το μηχανάκι σταμάτησε την ώρα που κοιμόταν κι αυτό -ελπίζουμε- να ηταν ακαριαίο και να έφυγε γλυκά, χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία.

Τώρα που κρύωσε η είδηση (γιατί πέρασαν οι μέρες) σκέφτομαι ότι αυτός είναι ο θάνατος που θα ευχόμασταν για όλους τους καλούς ανθρώπους. Σίγουρα για όσους αγαπάμε. Κι όλα αυτά τα περί μοναχικότητας του καλλιτέχνη (πέθανε μόνος και κανείς δεν τον αναζήτησε κλπ  κλπ) είναι για να δίνουν ζωή στην (άχρωμη) ζωή των κυνηγών των ειδήσεων.

Τρεις κουβέντες να είχες ανταλλάξει με τον Ρασούλη, ήξερες ότι πρόκειται για μια μοναδική περίπτωση, μάτι γελαστό, χιούμορ απίστευτο και ταμπεραμέντο ρομαντικού... τρελού, που δεν υπήρχε περίπτωση να αφεθεί στο θολό ποτάμι του σύγχρονου λάιφ στάιλ. Ίσως γι αυτό ερχόταν σε σύγκρουση με παλιούς του συναδέλφους  ή ακόμη και φίλους που είχαν συμπορευτεί στο παρελθόν. Γι αυτό έδινε διαρκώς μάχη με το σημερινό κοινωνικό κατεστημένο.

 

 

Ο Ρασούλης ήταν ο άνθρωπος που ζούσε και δρούσε σύμφωνα με τα πιστεύω του. Με τα οράματα του. Ποιος από την δική του γενιά εξακολουθεί να έχει οράματα σήμερα (πλην των φράγκων); ήταν ο ωραίος ρομαντικός της γενιάς του 60, η εξαίρεση που αρνήθηκε να γίνει εξάρτημα του συστήματος. Όχι μόνο αρνήθηκε αλλά όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν τα έλεγε χύμα, χωρίς περιστροφές. Το "αγκάθι" σ αυτές τις περιπτώσεις έπρεπε να απομακρυνθεί, οι "παρεούλες των ημετέρων" ( και μονίμως βολεμένων ) δεν είχαν κανένα λόγο να τον έχουν μέσα στα πόδια τους...

"Στην Ελλάδα έχουμε καταντήσει "εισαγγελιστάν" μου έλεγε στις αρχές της δεκαετίας που είχε μετακομίσει στην Ισπανία. "Ο καθένας τραβάει μια μήνυση στον άλλο. Τρεις φορές γύρισα από το εξωτερικό και με βρήκα καταδικασμένο. Μπορεί ο άλλος να σου κάνει μήνυση με δυό ψευδομάρτυρες, να στείλουν την κλίση σε μια άγνωστη διεύθυνση, να λείπεις εσύ δέκα μέρες κι όταν γυρίσεις να σε πάνε στο μπαλαούρο". Πλήρωσε (τι να κάνει) και τελείωσε η ιστορία. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Αυτό φαίνεται να είναι το "κερασάκι" πάνω στην τούρτα.

"Εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει στρατηγική για τον Πολιτισμό. Όποιος είναι ο πιο δυνατός. Ποιος είναι; H Πρωτοψάλτη; Γιούρια όλοι στην Πρωτοψάλτη. Την καλούν παντού. Τώρα έχει ανοίξει η ψαλίδα και βλέπουμε μια νομενκλατούρα να έχει το πάνω χέρι στα πάντα και οι σταρ του χώρου να βγάζουν 600 εκατομμύρια τον χρόνο. Κι εγώ στην καλύτερη περίπτωση να βγάζω ετησίως ενάμισι μεροκάματο δικό τους". Ο χώρος ο πολιτισμικός δεν είναι κατώτερος απ τον χώρο των τραπεζών, έλεγε. "Χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να σταθούμε. Καλή είναι η τράπεζα αλλά δεν φτάνει. Και εμάς δεν μας αφήνουν να παίξουμε έναν μικρό, ισχνό ρόλο αντιπολίτευσης. Τα μας- μιντια, τα υπουργεία, οι οργανισμοί τους. Όπου κι αν πάω και πω "ρε παιδιά είμαι κι εγώ εδώ" μου δείχνουν τα οπίσθια τους".

Μακάρι να ήταν αλλιώς, αλλά έτσι ήταν. Μια ζωή στο τρέξιμο, στην κόντρα και στο τέλος μάχη για την διεκδίκηση του αυτονόητου - που μάλλον έχει πάψει να ισχύει από καιρό.

 

Τελικά δεν είχε άδικο, όταν μου έλεγε κάποτε:

"Σε τελευταία ανάλυση Έλληνας δεν πρέπει να λέγεται κανείς .Ρωμιοί είμαστε. Γιατί Έλληνας σημαίνει ένας άνθρωπος που βαθαίνει στην ηθική. Εμείς δεν είμαστε άξιοι να λεγόμαστε έτσι . Είμαστε ένα συνοθύλευμα σκυλάδων, μικροαστών , νεόπλουτων, κακομοίρηδων".

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374