Do You Hear What I Hear?

 

Της Ιωάννας Κοροπιώτη

Τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία αλλάζουν διαρκώς σε μια προσπάθεια προσαρμογής στη νέα (δύσκολη) πραγματικότητα. Νέες τάσεις και προτάσεις εμφανίζονται, κερδίζοντας φανατικούς φίλους ή ορκισμένους εχθρούς. Μία από τις πλέον συζητημένες αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις, καθώς εκεί παίζεται πια το παιχνίδι των εκατομμυρίων, εφόσον η δισκογραφία έχει πάψει προ πολλού να επιφέρει κέρδη.

 

Όπως φαίνεται, τα τελευταία χρόνια, πολλοί καλλιτέχνες συνηθίζουν να πραγματοποιούν συναυλίες -αν όχι ολόκληρες περιοδείες- στις οποίες ερμηνεύουν ένα ολόκληρο album και όχι ένα set από το συνολικό τους back catalogue. Την ιδέα εφαρμόζουν κυρίως όσοι κουβαλούν κάποια ιστορία στην πλάτη τους και άρα δεν μπορούν να εμφανιστούν στο κοινό με την ετικέτα του «νέου και ωραίου». Τις περισσότερες φορές πρόκειται για τον δίσκο που σημάδεψε την πορεία τους, όχι πάντοτε απαραίτητα με την ανάλογη εισπρακτική επιτυχία.

 

Οι «επετειακές» επανακυκλοφορίες δίσκων, που συνοδεύονται από την αντίστοιχη περιοδεία, αποτελούν τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του "Screamadelica" έφεραν τους Primal Scream σε ασφυκτικά γεμάτους συναυλιακούς χώρους. Ο δίσκος που απέσπασε το πρώτο βραβείο Mercury στην ιστορία της μουσικής βγαίνει στο δρόμο και μάλιστα θα κάνει στάση και στην Αθήνα στις 17 Σεπτεμβρίου.

 

 

Τα παραδείγματα, όμως, δεν εξαντλούνται στην αγαπημένη μπάντα από τη Σκωτία, αφού και ο Peter Hook των Joy Division πρόκειται να περάσει από τα μέρη μας, με το κλασικό πια "Unknown Pleasures", στις 25 και 26 Νοεμβρίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

 

 

 

Και μην πηγαίνετε μακριά. Οι εμφανίσεις του Roger Waters στη χώρα μας για το "The Wall", μαρτυρούν τόσο το μέγεθος όσο και την επιτυχία του φαινομένου. Το οπτικοακουστικό υπερθέαμα που έστησε επί σκηνής το πρώην μέλος των Pink Floyd παρακολούθησαν, μόνον κατά τον μήνα Ιούνιο, περισσότεροι από 203.763 άνθρωποι, χαρίζοντας στον Waters σημαντική εισπρακτική επιτυχία. Στο παρελθόν ο ίδιος έχει επαναλάβει παρόμοιο εγχείρημα, με εξίσου μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, όταν το 2006 περιόδευσε σε Ευρώπη και Αμερική με το "The Dark Side of the Moon", που έχει ψηφιστεί άπειρες φορές ως ένας από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών.

 

 

 

Και αν ο Roger Waters αποτελεί μια μάλλον ιδιάζουσα περίπτωση, η τάση να ερμηνεύουν ζωντανά ένα δίσκο από την αρχή ως το τέλος έχει αμέτρητους οπαδούς. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι The Who με τη ροκ όπερα Quadrophenia, την οποία παρουσίασαν για ακόμη μία φορά ζωντανά στη σκηνή του Royal Albert Hall, στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού προγράμματος Teenage Cancer Trust το 2010, με guest εμφανίσεις από τους Eddie Vedder (Pearl Jam) και Tom Meighan (Kasabian).

 

 

Από ότι φαίνεται και άλλα είδη μουσικής υιοθετούν αυτόν τον τρόπο συναυλιακής εμπειρίας, δίνοντας την ευκαιρία σε παλιούς και νέους οπαδούς να απολαύσουν ένα αγαπημένο album επί σκηνής. Αυτό έκαναν για παράδειγμα οι Manowar με το ντεμπούτο τους "Battle Hymns". Το γνωστό metal συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο το 1982, όμως τον Μάρτιο που μας πέρασε έδωσε με αυτό δύο μοναδικές συναυλίες σε Αμερική και Βρετανία.

 

Το 2009 ο Bruce Springsteen παρουσίασε ζωντανά σε μερικές πόλεις της Αμερικής το πολύ επιτυχημένο "Born To Run" του 1975. Το «Αφεντικό» μαζί με την E Street Band έπαιξε όλο το δίσκο  στο Count Basie Theatre τον Μάιο του 2008 για φιλανθρωπικό σκοπό.

Ακόμη και στα τηλεοπτικά πλατό έχει φτάσει αυτή η. τάση.

 

Τον Απρίλιο του 2011 οι Foo Fighters συμμετείχαν ζωντανά στην εκπομπή Live on Letterman του αμερικανικού CBS, όπου έπαιξαν διάφορα τραγούδια, αφού πρώτα παρουσίασαν ολόκληρο το νέο τους album "Wasting Light".

 

Γιατί συμβαίνει αυτό και γιατί τώρα;

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για νοσταλγία των παλιών καλών καιρών, ούτως ώστε να δικαιολογήσει την μεγάλη προσέλευση του κοινού σε τέτοιες εμφανίσεις. Από την πλευρά των καλλιτεχνών πάλι, θα μπορούσε να σκεφτεί απλώς πως. «ο παλιός είναι αλλιώς». Εφόσον, δηλαδή, οι νέες δισκογραφικές δουλειές δεν μπορούν να αγγίξουν, ούτε ποιοτικά ούτε εισπρακτικά, όσα πέτυχαν στο παρελθόν, οι ζωντανές εμφανίσεις χρησιμοποιούν λίγη από τη δροσερή ανάσα της νιότης για να παραμείνουν ζωντανές.

Αν επρόκειτο, όμως, για κοινή «αρπαχτή», τότε ένα  "best of" set list ακούγεται τουλάχιστον πιο ασφαλής εμπορικά επιλογή από ένα album. Αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι μια προσαρμογή στις νέες τάσεις του ίδιου του ακροατή. Οι αλλαγές στη μουσική βιομηχανία δεν αφορούν μόνον στα «προϊόντα» που αγοράζουμε από αυτή, αλλά και στο πώς τα διαχειριζόμαστε.

 

 

Η αναβίωση του βινυλίου, που μοιάζει πια να είναι ο «μαύρος χρυσός της μουσικής βιομηχανίας», επανέφερε τον παλιό τρόπο ακρόασης μιας δισκογραφικής δουλειάς, που δεν ήταν άλλος από το να ακούς ολόκληρο το album, από την αρχή μέχρι το τέλος, αφού ακόμη και η σειρά με την οποία εμφανίζονται σε αυτό τα τραγούδια έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία.

 

 

 

 

Έτσι το album διατηρεί ακόμη την έννοια της ολότητας (σε αντίθεση με την αποσπασματικότητα) και του ενιαίου (σε αντίθεση με το κατακερματισμένο). Υπήρχαν στο παρελθόν περιπτώσεις καλλιτεχνών που υποστήριζαν στην πράξη την ουσία του album, όπως ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού Rory Gallagher, που αρνήθηκε να κυκλοφορήσει τραγούδια του σε single, παρά τις πιέσεις των δισκογραφικών εταιριών, γιατί πίστευε πως «αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του δίσκου και δεν είναι για να ακούγονται ξεχωριστά».

 

 

Η νέα (;) εμπειρία ακρόασης ολόκληρου του δίσκου, βρίσκει θερμούς υποστηρικτές (όπως, βέβαια, και θερμούς πολέμιους) ακόμη και εκτός συναυλιακών χώρων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Classic Album Sundays. Πρόκειται για ένα event που πραγματοποιείται κάθε Κυριακή σε μια παμπ του Βόρειου Λονδίνου και περιλαμβάνει την ακρόαση (σε βινύλιο πάντα) ενός σημαντικού, «κλασικού», δίσκου. Πολλοί μιλούν για «μουσειακή» προσέγγιση της μουσικής ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι πια καιρός να θυμηθούμε την αξία της ουσιαστικής ακρόασης. Οι υποστηρικτές της παραπάνω θέσης εναντιώνονται κυρίως σε αυτό που λέμε "multitasking", καθώς πιστεύουν πως αλλοιώνει τη δυνατότητα απόλαυσης ενός καλλιτεχνικού έργου.

 

 

Όπως και να 'χει το θέμα, αυτό που παρατηρείται, σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι μια σύγκλιση τάσεων στην ακρόαση της ηχογραφημένης και της ζωντανής μουσικής. Μπορεί κανείς να θέλει να ακούει ολόκληρο το δίσκο, ή να θέλει να ακούει μόνον τα πιο επιτυχημένα κομμάτια από αυτόν. Πάντως, σήμερα, ο πρώτος είναι μάλλον πολύ τυχερός, αφού έχει τη δυνατότητα να απολαμβάνει ένα δίσκο όπως του αρέσει ακόμη και στις συναυλίες!

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374