Suede: Let's Chase The Dragon!

Της Ιωάννας Κοροπιώτη

 

Η επανένωσή τους το 2010, για μία και μόνη εμφάνιση στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού Teenage Cancer Trust, έμελλε να κρατήσει τους Suede στο δρόμο για πολύ περισσότερο από όσο υπολόγιζαν. Αφού εμφανίστηκαν σε μερικά από τα σημαντικότερα φεστιβάλ του φετινού καλοκαιριού, ο φθινοπωρινός Σεπτέμβρης οδήγησε τα βήματα του κυρίου Brett Anderson και της παρέας του στα μέρη μας. Συγκεκριμένα, οι Suede πρόκειται να παίξουν στο Entertainment Stage της Ιεράς Οδού στις 11 Σεπτεμβρίου και αυτό είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεσκονίσουμε την ιστορία μιας μπάντας που βρέθηκε, μάλλον άθελα της, να πρωτοστατεί στη θύελλα της Britpop, που σάρωσε μουσικά τη δεκαετία του '90.

 

 

Στα τέλη του 1992, λίγο μετά την κυκλοφορία του "Metal Mickey", οι Suede άρχισαν να παραδίδονται στα πρώτα χάδια δημοσιότητας. Ο φωτογράφος Ian T Tilton, που έζησε από κοντά τον πυρετό των πρώτων ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας σε σχετικά μεγάλο αριθμό ακροατών, μιλάει με έκπληξη για «το αίσθημα ευφορίας των θαυμαστών» και εξηγεί: «Είχαμε πολύ καιρό να δούμε τέτοια ανταπόκριση από τον κόσμο σε μια ποπ μπάντα. Δεν νομίζω πως ο όρος 'Britpop' είχε εμφανιστεί τότε, ωστόσο ήταν προ των πυλών. Οι οπαδοί τους έκαναν σαν τρελοί, έσκιζαν στην κυριολεξία τα ρούχα του Brett».

Αλλά και για τον ίδιο τον Anderson όλη αυτή η ξαφνική υστερία ήταν πρωτοφανής, όπως λέει χαρακτηριστικά: «Έκαναν λες και τους είχαν ρίξει κάτι στο ποτό. Ήταν σαν να είχαμε αποκτήσει από το πουθενά μια ολόκληρη βάση οπαδών που είχαν όλοι μαζί συμφωνήσει πως είμαστε η μπάντα που όλοι περίμεναν».

 

Φυσικά όλος αυτός ο ενθουσιασμός είχε υποδαυλιστεί και από τον μουσικό Τύπο, δεδομένου ότι οι Suede είχαν κάνει 19 εξώφυλλα (!) πριν καλά καλά κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους. Και όταν, βέβαια, ήρθε ο ομώνυμος πρώτος δίσκος τους το 1993, οι Suede δεν απογοήτευσαν το κοινό τους. Με τραγούδια όπως τα "Animal Nitrate" και "So Young" το άλμπουμ έγινε το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις ντεμπούτο στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τότε που οι Frankie Goes to Hollywood κυκλοφόρησαν το 'Welcome to the Pleasuredome' το 1984.

.

 

Όμως, ο θόρυβος γύρω από το όνομά τους που ήρθε τόσο νωρίς, έφερε ανησυχία στον (τώρα πια πρώην) κιθαρίστα και συνθέτη Bernard Butler: «Δεν ήθελα να στηθεί όλο αυτό γύρω από τη μπάντα. Ήθελα ο κόσμος να ανακαλύψει τη μουσική μας». Την ίδια απόσταση, άλλωστε, ήθελε να κρατήσουν οι Suede και από τη Britpop. Όλα όσα έμοιαζε να πρεσβεύει το συγκεκριμένο ρεύμα το μετέτρεψαν σε κόκκινο πανί για τη μπάντα των Anderson και Butler, που δε θέλει πολύ για να τους ταυτίσει κανείς με τους Morrissey και Marr της δεκαετίας του '90.

 

 

Δεν είναι καθόλου άξιον απορίας γιατί οι Suede ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στο συγκεκριμένο ρεύμα, που από μακριά έδειχνε σαν ένα μπαλόνι με ζωηρά, φωτεινά χρώματα, ωστόσο ήταν προφανές ότι κάποια στιγμή οπωσδήποτε θα ξεφούσκωνε. Ο ήχος των Suede, κιθαριστικός χωρίς ωστόσο να χάνει την ποπ ταυτότητα του, ένα κράμα από Smiths και David Bowie, αλλά και οι στίχοι τους δεν θυμίζουν και πολλά από την πανηγυρική διάθεση της Britpop era. Σε κάθε περίπτωση οι στόχοι τους ήταν πολύ διαφορετικοί από όλα όσα συνέβαιναν στο τότε μουσικό παρόν. Όπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Anderson: «Ήθελα να δημιουργήσω όχι απλώς μια μπάντα, αλλά έναν κόσμο. Ένα συγκρότημα που ο κόσμος θα το αγαπούσε επειδή θα παρασυρόταν από τη φαντασία, το λεξιλόγιο και τις ιδέες αλλά και από τη μουσική. Όπως οι Smiths είχαν δημιουργήσει ένα είδος 'φυλής' ήθελα και εγώ να κάνω το ίδιο».

 

.

 

 

Παρόλο που οι ίδιοι τοποθέτησαν εαυτούς απέναντι σε όλο εκείνο το σκηνικό που στηνόταν γύρω τους, βαμμένο σε red, white and blue, το 1996 βρήκε τους Suede χωρίς τον Bernard Butler, αλλά με ένα δίσκο σταθμό, τόσο στην ιστορία της Britpop όσο και του ίδιου του συγκροτήματος. Το 'Coming Up' περιλάμβανε κομμάτια που είναι πια αναπόσπαστο μέρος των ζωντανών εμφανίσεων των Suede, όπως τα "Trash", "Beautiful Ones", "Saturday Night" και "Lazy" και έφερε έναν αέρα ανανέωσης, για τον οποίο μεγάλη ευθύνη φέρει ο κιθαρίστας Richard Oakes που αντικατέστησε τον Butler.

 

 

«Αν είσαι κομμάτι ενός κινήματος», είχε πει ο Tim Burgess των Charlatans, «σταμάτα να γκρινιάζεις και κοίτα να αφήσεις το σημάδι σου σ' αυτό». Κάπως έτσι, και οι Suede, όπως και οι άλλες μεγάλες μπάντες που μεσουρανούσαν 15 χρόνια πριν, βρέθηκαν είτε το ήθελαν είτε όχι σε ένα ατελείωτο πάρτυ γεμάτο 'sex-drugs and Rock 'n' Roll'. Πάντως, όπως έδειξε ο χρόνος, το πάρτυ δεν ήταν καθόλου ατέλειωτο, αντίθετα έσβησε με το πρώτο φως του 21^ου αιώνα και μαζί του έσβησαν και οι Suede, εκεί κατά το 2003, αφήνοντας πίσω τους πέντε studio albums και πολλά αξιόλογα τραγούδια.

 

.

 

Όσο για την επανένωσή τους; Ο κιθαρίστας και συνθέτης Richard Oakes μίλησε για μια προσπάθεια «να έρθει αντιμέτωπος με τους δαίμονές του» καθώς «οι Suede ήταν το καλύτερο και συγχρόνως το χειρότερο πράγμα στη ζωή του». Κρίνοντας από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις τους, δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η προ εικοσαετίας υστερία επαναλαμβάνεται -τώρα πια από ένα κοινό που όσο να πεις δεν είναι και 'So Young', ωστόσο δίνει πρόθυμα το παρόν. Το ίδιο εύχομαι να κάνει και την Κυριακή, όταν οι 'Beautiful Ones' βρεθούν στην Αθήνα για να μας θυμίσουν πως 'maybe we're just kids who've grown'.

 

.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374