Ωραίο solo! Δικό σου είν’ όλο;

Της Ιωάννας Κοροπιώτη

.

“Honey, the way you play guitar makes me feel so masochistic…”

Patti Smith

.

.

«Τι λέει ο drummer στις groupies;» με ρώτησε ο Κ. «Ότι είναι ο κιθαρίστας!» απάντησα, αφού η κιθάρα ήταν πάντοτε η βασίλισσα του rock 'n' roll. Και αν κατά καιρούς δεν τη συναντούμε να φιγουράρει στην κορυφή των charts, ωστόσο δεν παύει να είναι παρούσα, πιστή σύντροφος στους φανατικούς οπαδούς της (γιατί μόνο τέτοιους έχει). Από τα μέσα του περασμένου αιώνα, όσον αφορά στη μουσική πραγματικότητα, ο παρανομαστής είναι κοινός και έγχορδος: από το κλασικό ροκ μέχρι το heavy metal και από τους Beatles μέχρι τους Arctic Monkeys. Οι τελευταίοι, μάλιστα, δήλωσαν πρόσφατα πως «θεωρούν καθήκον τους να σώσουν την κιθαριστική μουσική».

 

Παρά την πιθανή ανάγκη από σωτήρες σήμερα, η κιθάρα κατείχε τα σκήπτρα σε μερικές από τις πιο ξεχωριστές και αξέχαστες στιγμές της μουσικής εμπειρίας. Τα τραγούδια που σημειώνονται παρακάτω είναι μονάχα μια ελάχιστη απόδειξη του τι κατάφερε η αυτού μεγαλειότης όλα αυτά τα χρόνια. Η επιλογή τους έγινε με βάση το solo της κιθάρας. Δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία σε άλλα στοιχεία, όπως π.χ. ο στίχος, που θα μπορούσε να λέει ακόμη και “The pie in the sky because the fly said hi!”, αρκεί να συνοδεύεται από τα μαγικά χέρια του Jimi Hendrix. Κάπου εδώ οφείλω να σημειώσω το αναπόφευκτο της παλαιότητας των τραγουδιών. Όχι πως δεν υπάρχουν σήμερα αξιόλογες προσπάθειες σε ότι αφορά τα κιθαριστικά μέρη. Ωστόσο, η ρετρομάνια είναι μάλλον η ασθένεια της εποχής μας και η ομοιοπαθητική η ιδανικότερη θεραπεία.

 

Γεννημένος το ’25 ο B.B. King παραμένει ο Βασιλιάς των blues. Το επιβεβαιώνουν τραγούδια όπως το  ‘Sweet Sixteen’ και το ‘Lucille’, όπως ονομάζει όλες του τις κιθάρες. Και πως απέκτησε αυτή τη συνήθεια; Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1949, έπαιζε στο Arkansas. Ένας ξαφνικός καβγάς ανάμεσα σε δύο άνδρες είχε ως αποτέλεσμα να ανατραπεί ένα βαρέλι γεμάτο κηροζίνη, που βρισκόταν στην αίθουσα για θέρμανση. Αμέσως ξέσπασε φωτιά, στην οποία μάλιστα δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο B.B. King πρόλαβε να βγει από το φλεγόμενο κτίριο, όμως, μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει εκεί την αγαπημένη του κιθάρα (αξίας 30 δολαρίων) όρμησε πάλι μέσα και κατάφερε να τη… σώσει. Αργότερα έμαθε πως ο καβγάς έγινε για τα μάτια μιας γυναίκας που την έλεγαν Lucille και ονόμασε έτσι την κιθάρα του και όλες όσες απέκτησε μετά από αυτή. Ο ίδιος είχε πει πως το έκανε με σκοπό να του θυμίζει «να μην κάνει ποτέ κάτι τόσο ανόητο όσο το να παλεύει για χάρη μιας γυναίκας».

 

Like this? Try this:  BB King και Gary Moore – “The Thrill is Gone”, B.B. King και Eric Clapton – “Three O'Clock Blues”

 

Ο BB King είχε συνεργαστεί στο ‘The Thrill is Gone’ με τον Gary Moore, που φέτος έφυγε από τη ζωή. Ο θάνατος του μου έδωσε την εντύπωση ότι πέρασε κάπως… στα ψιλά. Όμως, το ανατριχιαστικό solo του ‘Still Got The Blues’ είναι ο καλύτερος τρόπος για να τον θυμόμαστε. Προτείνω φυσικά τη live version, γιατί “If It’s not live, it’s dead”.

.

 

Το 2000 ο Βασιλιάς των blues συναντήθηκε με τον άρχοντα του κιθαριστικού ήχου Eric Clapton στο βραβευμένο ‘Riding with the King’. Από την καριέρα του Clapton ξεχωρίσαμε το ‘Cocaine’, ομολογουμένως με δυσκολία, δεδομένου του εξαιρετικού έργου που έχει να προσφέρει στο σύνολο της η μακρόχρονη πορεία του.

 

Like this? Try this: Eric Clapton- “Layla”, "While My Guitar Gently Weeps" (The Beatles)

 

 

Ο Eric Clapton συμμετείχε στο τραγούδι του Goerge Harrison "While My Guitar Gently Weeps", που περιλαμβάνεται στο κλασικό ‘White Album’ των  Beatles. Από τους Fab Four, που μάλλον πρόλαβαν να τα κάνουν όλα πριν από όλους, εξαιρετικό είναι το solo του “I Want You (She's So Heavy)”. Βαρύ και σκοτεινό σε σχέση με ότι μας είχαν συνηθίσει, το εν λόγω κομμάτι από το ‘Abbey Road’ περιέχει progressive rock στοιχεία και η ηχογράφησή του ήταν η τελευταία της τετράδας από το Λίβερπουλ. Το τέλος ήταν κοντά, το μαρτυρά άλλωστε  η αγωνιώδης επανάληψη και ο εμβατηριακός ρυθμός.

 

 

Από τους συνεργάτες του Clapton θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε στον Duane Allman, το Νο 2 στη λίστα με τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, σύμφωνα με το Rolling Stone. Πέθανε μόλις 24 ετών σε δυστύχημα με μοτοσικλέτα, άφησε όμως πολύ αξιόλογες δουλειές πίσω του. Η συνεργασία του με τον Boz Scaggs στο "Loan Me A Dime" του Fenton Robinson είναι χαρακτηριστικό δείγμα του ταλέντου του. Όσοι έχουν την υπομονή θα ανακαλύψουν σε αυτό το 12λεπτο blues του 1969 όσα λείπουν από πολλές σημερινές δουλειές.

.

 

 

Παραμένουμε στη δεκαετία του ’60, οπότε και μεσουρανούσε το άστρο του μοναδικού Jimi Hendrix.  Ο κορυφαίος όλων έδωσε άλλο νόημα σε αυτό που λέμε κιθαριστικό solo και η μαγεία της δουλειάς του δύσκολα μπορούσε να αιχμαλωτιστεί σε στουντιακές ηχογραφήσεις. Η σκηνή ήταν ο θρόνος του Hendrix, και αναμφίβολα δε θα βρεθεί κανείς για να τον κατεβάσει από εκεί. Το "Little Wing" είναι μία από τις αμέτρητες σημαντικές του ερμηνείες.

 

Like this? Try this: Jimi Hendrix- “Voodoo Child”, “Purple Haze”

.

Ένας δημοσιογράφος ρώτησε κάποτε τον Hendrix τι σημαίνει να είσαι ο μεγαλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο. Εκείνος ταπεινά απάντησε: «Δεν ξέρω. Ρωτήστε τον Rory Gallagher». Όταν έχεις τις συστάσεις του ίδιου του Hendrix, τι παραπάνω χρειάζεται για να αναγνωριστεί το έργο σου; Μάλλον τραγούδια όπως τα “Shadow Play” και “Moonchild”, με την κιθάρα να έχει, βέβαια, τον πρώτο λόγο.

 

Like this? Try this: Rory Gallagher- “Tattoo'd Lady”, “For The Last Time”

.

Από την αναβίωση των blues τη δεκαετία του ’70 περνάμε σε ήχους κλασικού και hard rock. Εκεί μας περιμένουν αξεπέραστα solos δια χειρός Ritchie Blackmore. Υπεύθυνος για τον πολύ εύκολα αναγνωρίσιμο ήχο των Deep Purple αλλά και των  Rainbow, ο Blackmore είναι από μόνος του ένα ξεχωριστό μουσικό κεφάλαιο. Για την ώρα θα σταθούμε στα “Mistreated” και “Man on the Silver Mountain” του 1974 και 1975 αντίστοιχα.

 

Like this? Try this: Deep Purple- “Strange Kind Of Woman”, Rainbow- Catch The Rainbow

.

Και αν οι Deep Purple είχαν Blackmore, οι Led Zeppelin είχαν Jimmy Page και ως εκ τούτου μερικά από τα πιο πολυακουσμένα solos όλων των εποχών, όπως το σπαραχτικό “Since I've Been Loving You”.

.

 

Like this? Try this: Led Zeppelin- “Black Dog”, “Stairway To Heaven”

 

Εξακολουθούμε να αναζητούμε κιθαριστικά solos επί βρετανικού εδάφους και έτσι φτάνουμε μέχρι το "Love to Love" των UFO, μία από τις μπάντες που στέκονταν στο μεταίχμιο μεταξύ hard rock και heavy metal. Το εν λόγω κομμάτι από το album τους  “Lights Out” έχει εμφανείς ψυχεδελικές επιρροές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που στο συγκεκριμένο δίσκο περιλαμβάνεται και η διασκευή στο "Alone Again Or" των Love, που είναι γνωστοί για τις ψυχεδελικές αναφορές στον ήχο τους. Το "Love to Love" αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου, με την κιθάρα να αναλαμβάνει το κλείσιμο του τραγουδιού, σε ένα ξέσπασμα που προμήνυε όλα όσα θα συνέβαιναν την επόμενη δεκαετία, όταν το New Wave Of British Heavy Metal θα έδινε δυναμικά το παρόν.  Ένα χρόνο μετά το “Lights Out” κυκλοφορεί το ντεμπούτο των Dire Straits με το “Sultans Of Swing”, το solo του οποίου έφτασε ως την 22^η θέση με τα καλύτερα όλων των εποχών, σύμφωνα με το Guitar World.

 

Λίγο πριν εκπνεύσει η δεκαετία του ’70, αυτή που βρήκε χώρο για το progressive rock, το  punk, ακόμη και τη disco, οι Pink Floyd προλαβαίνουν να κυκλοφορήσουν το αριστουργηματικό “The Wall”. Σε αυτό περιέχεται το "Comfortably Numb", με ένα solo για το οποίο έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι λειτουργεί άνετα αντί κλιματιστικού. Προκαλεί τόσα κύματα ρίγους που νομίζεις πως η θερμοκρασία του δωματίου έχει πέσει κατακόρυφα.

 

Like this? Try this: Pink Floyd- Have a Cigar, Keep Talking, Time

.

Όταν ψάχνει κανείς κιθαριστικά solos δεν μπορεί παρά να κάνει μια βόλτα στις… μεταλλικές γειτονιές του μουσικού στερεώματος. Η Σιδηρά Παρθένος του heavy metal επισκέπτεται την Λεωφόρο Ακακίας στο Ανατολικό Λονδίνο και μας συστήνει την κυρία του υπ’ αριθμόν 22 κτιρίου. Γνωστή μέσα από διάφορα τραγούδια των Iron Maiden, όπως τα “From Here To Eternity” και “Charlotte The Harlot”, η πρωταγωνίστρια του “22 Acacia Avenue” έρχεται συνοδευόμενη από ένα υπέροχο και άκρως μελωδικό  solo. Αξίζει την προσοχή σας και τουλάχιστον μία ακρόαση. Στο κάτω κάτω “Fifteen quid is all she asks for…”

.

Like this? Try this: Iron Maiden- Wasted Years, Hallowed Be Thy Name, Phantom Of The Opera

.

Εκτός από τη συμμετοχή του στους Iron Maiden, ο frontman τους Bruce Dickinson έχει κάνει, επίσης, αξιόλογη δουλειά και σαν solo καλλιτέχνης. Για τις εντυπωσιακές κιθάρες (και όχι μόνο) προτείνουμε το πιο δημοφιλές του τραγούδι, “Tears of the Dragon”, που κυκλοφόρησε το 1994 στον δίσκο ‘Balls to Picasso.’

 

Περνώντας στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, οι Metallica στέκουν στο ύψος των περιστάσεων με το “Fade to Black”. Το τραγούδι ανήκει στο δεύτερο studio album της μπάντας, αποτελεί ένα από τα πιο κλασικά δείγματα δουλειάς τους και είναι  αναπόσπαστο μέρος των ζωντανών τους εμφανίσεων. Και πώς να μην είναι, με τέτοιο solo;

 

Like this? Try this: Metallica- Master of Puppets, The Memory Remains

.

Ένα συγκρότημα με καθοριστικό (και κιθαριστικό) ήχο που επηρέασε τις γενιές μουσικών που ακολούθησαν ήταν οι Smiths. Οι κιθάρες του Johnny Marr έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο σε αυτό, χωρίς να αμφισβητούμε τη δύναμη των στίχων του Morrissey. Το “Bigmouth Strikes Again” υπήρξε μία από τις πιο δυνατές στιγμές τους, όπως επίσης τα “The Queen Is Dead” και “Heaven Knows I'm Miserable Now”.

.

 

Οι Stone Roses, συμπατριώτες των Smiths, είναι σαν να παίρνουν τη σκυτάλη από τη μεγαλύτερη μπάντα του Μάντσεστερ. Με τραγούδια όπως το “Made of Stone” μπορεί κανείς να είναι βέβαιος πως η συνέχεια της μουσικής ιστορίας στην πόλη του αγγλικού βορρά είναι σε καλά χέρια. Ο John Squire υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχους κιθαρίστες της γενιάς του. Ποιος ξέρει που θα είχε φτάσει, εάν τελικά δεν τον κέρδιζαν τα πινέλα της ζωγραφικής. Το “Made of Stone” κυκλοφόρησε το ’89 και από τότε πρωτοστατεί στις διάφορες ψηφοφορίες με θέμα τα καλύτερα τραγούδια της Βρετανίας.

Την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, δύο μπάντες κατάφεραν να αναβιώσουν τη δύναμη της κιθάρας και μάλιστα με μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι Guns N' Roses, με το φαινόμενο Slash, και οι Red Hot Chili Peppers με τον John Frusciante, μας θύμισαν πόσο δίκιο είχε ο Neil Young με το “Rock and roll can never die”. Για του λόγου το αληθές ακούστε τα “November Rain” και “Around The World”.

 

Για τον καθένα από εμάς υπάρχουν ατέλειωτες στιγμές χρωματισμένες με τους ήχους της Βασίλισσας του rock 'n' roll. Κάθε solo και μια ιστορία. Κάθε ιστορία και περισσότερα από ένα solos, πράγμα που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την όποια καταγραφή τους. Για το τέλος σας αφήνω με ορισμένα τραγούδια οι κιθάρες των οποίων δεν περνούν απαρατήρητες:

 

Carlos Santana: “Black Magic Woman”

Jethro Tull: “Aqualung”

Aerosmith: “Amazing”

Dream Theater: “Another Day”

Dave Gahan: “Saw Something”

Oasis: “Live Forever”

 

.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374