Drive-Το soundtrack της χρονιάς

 

Tης Σοφίας Κανελλοπούλου

 

Το ελληνικό κοινό είδε για πρώτη φορά την ταινία Drive στην αίθουσα του Αττικόν Cinemax πριν από ένα περίπου μήνα, τότε που όλη η hip Αθήνα έτρεχε στις Νύχτες Πρεμιέρας για να παρακολουθήσει τις avant premiere του φεστιβάλ. Ωστόσο, πριν καλά καλά αυτό φτάσει στο τέλος του, οι Multiplex και μη κινηματογράφοι ανά την Αθήνα έσπευσαν να εντάξουν την ταινία της χρονιάς στο πρόγραμμά τους. Γιατί ναι, το Drive είναι η καλύτερη ταινία του 2011 και δε διστάζω να το πω καθώς δεν ελπίζω ότι θα δούμε κάτι αντάξιό της στους επόμενους δυο μήνες που απομένουν για φύγει ο δύσκολος αυτός χρόνος.

.

 

Retro-noir αισθητική τύπου Brian De Palma, λακωνικοί και to the point διάλογοι, σκηνοθεσία βουτηγμένη στα 80s και ένας Gossling που επαληθεύει τη φήμη ότι φέτος είναι η χρονιά του. Κριτικοί και θεατές να μιλούν με διθυραμβικά σχόλια για την ταινία. Επειδή όμως το θέμα μας είναι η μουσική αυτή καθ'αυτή θα μπω γρήγορα στο ζουμί, που δεν είναι άλλο από το soundtrack του Drive. Δεν νομίζω ότι έχουν γραφτεί πολλά soundtracks, χωρίς τα οποία δεν μπορείς να βιώσεις την ίδια την ταινία. Σίγουρα έχουν υπάρξει, ειδικά όμως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα είναι πολύ χλιαρά σε αυτόν τον τομέα. Αυτό όμως κατάφερε να το αλλάξει ο Cliff Martinez με τη μουσική του, δηλαδή αυτή να είναι άρρηκτα δεμένη με το φιλμ, να δημιουργεί ισορροπία, να αποτυπώνει συναισθήματα, ένταση και πλοκή.

 

Tα vintage πλήκτρα, οι νοσταλγικές μελωδίες και τα δανεισμένα από τα 80s electro-synthpop κομμάτια ταιριάζουν απόλυτα με την αισθητική, τόσο της ταινίας όσο και του ίδιου του Driver. Ο ευφυέστατος σκηνοθέτης, Nicolas Winding Refn, θέλησε να προσαρμόσει στο φιλμ του μια μουσική που να αποτελεί μέρος της εμπειρίας του φιλμ, μια μουσική που να ξυπνάει τα συναισθήματα τόσο του μυστήριου πρωταγωνιστή όσο και του θεατή, μια μουσική δίχως την οποία η ταινία σίγουρα δε θα ήταν η ίδια. To σκοτεινό και ατμοσφαιρικό Nightcall του Γάλλου δημιουργού Kavinsky ταιριάζει απόλυτα με τους ρετρό ροζ τίτλους αρχής, το Under your Spell των Desire δίνει νόημα στον όρο electrohipness και το Real Hero των College περιπλέκει αριστοτεχνικά τον έρωτα με το θάνατο, ενώ οι μελωδίες από Chromatics και Cliff Martinez θα σου στοιχειώσουν το μυαλό. Γιατί όπως σχολίασε ο James Verniere  της boston Herald, «το κοινό δεν βλέπει απλώς την ταινία, την ακούει κιόλας».

 

Ο θόρυβος για το Drive είναι εκκωφαντικός. Τα αμέτρητα θετικά reviews των θαυμαστών του Drive στο Twitter το έσπρωξαν μάλιστα στην 4η θέση πωλήσεων του iTunes Chart. Βάλε σε όλα αυτά –αν είσαι ειδικά γυναίκα- ότι ο Ryan Gossling έχει εδώ και τρία χρόνια εδικό του indie rock-folk group υπό το όνομα Dead Man’s Bones (άκου δυνατά στο Youtube το Lose Your Soul) και πραγματικά το παζλ έχει συμπληρωθεί. Θα αγαπήσεις –ακόμα περισσότερο- τον Gossling, την ταινία, το soundtrack. Δεν αρκούν οι λόγοι για να πας cinema; Και εις άλλα με υγεία, αν και θαρρώ αυτά τα άλλα δεν είναι προβλέπονται άμεσα..

.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374