Greatness blues

Του Γιάννη Φλωράκη

 

 

Μετά από ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο της περασμένης δεκαετίας οι Fleet Foxes έχουν το πολύ δύσκολο έργο να αποδείξουν ότι δεν είναι μία φωτοβολίδα και το καταφέρνουν με το δεύτερο μεγάλης διάρκειας δίσκο τους. To Helplessness Blues τους καθιερώνει και απαγορεύει την οποιαδήποτε αμφισβήτηση για τη λάμψη τους.

 

 

Έχοντας προσθέσει άλλο ένα μέλος στη σύνθεσή τους – τον Morgan Henderson των εφήμερων και hardcore (!!!) Blood Brothers και Past Lives - ο Robin Pecknold και η παρέα του φαίνονται να απογειώνουν την έμπνευσή τους και να ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια της folk που κάποιοι προσπάθησαν να τους εντάξουν. Όχι πως αυτό έπαιζε και κανένα ιδιαίτερο ρόλο για τους ίδιους αφού ήδη από το ομώνυμο ντεμπούτο τους είχαν δώσει πολλά στοιχεία του πολύπλευρου χαρακτήρα τους και ταλέντου τους.

 

Πρώτη μικρή έκπληξη το Bedouin Dress που, όχι μόνο ως τίτλος, ταξιδεύει εκτός αμερικανικών συνόρων στήνοντας μία σχεδόν ανατολίτικη μελωδία πάνω σε country μοτίβο. Και έτσι συνεχίζει και το Sim Sala Bim (θα σας γελάσω για το τι ακριβώς σημαίνει). Δεύτερη, το αριστουργηματικό The Shrine - An Argument, ένα πειραματικό μοιρολόι που εναλλάσσει ρυθμικές βάσεις και μελωδίες για να ξεσπάσει σε ένα ηχητικό παραλήρημα πνευστών στο φινάλε του που θα το ζήλευαν πολλοί μεγάλοι πειραματιστές.

 

Όμως, η μεγαλύτερη έκπληξη είναι η αρτιότητα που χαρακτηρίζει όλη τη σύνθεση και την παραγωγή (πάλι μαζί τους ο Phil Ek), καθώς το γκρουπ καταφέρνει να τελειοποιήσει τις ούτως ή άλλως ιδιαίτερες φωνητικές αρμονίες που το χαρακτήρισαν από την πρώτη στιγμή.

 

Από τις πρώτες στροφές του Montezuma που ανοίγει το Helplessness Blues καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι ξεχωριστό, παρότι το τραγούδι δεν ξεφεύγει από το γνώριμο ύφος τους (αν εξαιρέσουμε την παρεμβολή ενός «θορύβου» στο μέσον του). Έτσι συνεχίζουν και στο Battery Kinzie που μοιάζει να γλυκοκοιτάζει την pop (θυμίζοντας και λίγο Beatles) ενώ το The Plains - Bitter Dancer έρχεται να επιβεβαιώσει τις επιρροές τους από Simon & Garfunkel. Άλλη μία έκπληξη με το σύντομο ορχηστρικό The Cascades (μόλις 2 λεπτών διάρκειας) που ενώ μοιάζει να λειτουργεί ως πρελούδιο αυτών που ακολουθούν, σε καθηλώνει κυριολεκτικά με την κιθαριστική  μελωδία του.

 

Το ομώνυμο Helplessness Blues μοιάζει να συμπληρώνει απλώς το μεγαλειώδες ηχητικό μοτίβο και να γεφυρώνει για να περάσεις στο πιο folk κλείσιμο με τα Lorelai (από τα καλύτερα του δίσκου), Someone You’d Admire (ο Dylan ίσως αναγνώριζε το παίξιμό του στην ακουστική κιθάρα) και Blue Spotted Tail, ώσπου φτάνεις στο τελευταίο μέρος του ταξιδιού (προορισμός;) με το Grown Ocean να μοιάζει να τα συνδυάζει όλα: κρουστά και φωνητικά απογειώνονται σε μία σύνθεση που πιστοποιεί τον τίτλο της ταξιδεύοντάς σε ίσως για τον επόμενο προορισμό που θα περιμένουμε με αγωνία να τον μάθουμε.

 

 

Το Helplessness Blues θα είναι σίγουρα μέσα στις καλύτερες κυκλοφορίες αυτής της χρονιάς που ήδη μας έχει τροφοδοτήσει με πολλές καλές δουλειές. Μέχρι την κυκλοφορία του στις 3 Μαΐου ψάξτε για τα πρώτα δείγματα από το YouTube.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374