"Αποσύρομαι!" - "Πάλι;"

Του Μάριου Ακρίβου

 

 

Οι αποχαιρετισμοί είναι μια διαδικασία μάλλον δυσάρεστη για όλους μας. Όταν οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες αποφασίζουν να μας αποχαιρετήσουν για να αποσυρθούν σε κάποιο αγρόκτημα της Αγγλίας ή σε κάποια από τις βίλες τους ανά την υφήλιο (συνήθεια που τους έχει μείνει από τις παγκόσμιες περιοδείες μάλλον!) θα έπρεπε να νιώθουμε λυπημένοι.

Αντί γι' αυτό όμως κανείς δε φαίνεται να τους παίρνει στα σοβαρά. Αν ανακοινώσεις σε κάποιο γνωστό σου πως αποσύρεται ο Τάδε καλλιτέχνης η συνηθέστερη αντίδραση είναι "πάλι;", αφού στην ιστορία της μουσικής οι επανασυνδέσεις είναι σχεδόν ισάριθμες με τις αποχωρήσεις! Σε μια χρονιά πλούσια σε farewell tours (ο Phil Collins συνεχίζει να αποσύρεται για πολλοστή χρονιά, ο Mick Hucknall περιοδεύει για τελευταία φορά με τους Simply Red - ενώ εμφανίζεται με τους «επανασυνδεδεμένους»  Faces!-, oι Scorpions αποφάσισαν πως είναι πια  μεγάλοι για να χτίζουν ανθρώπινες πυραμίδες στη σκηνή και οι Judas Priest βάζουν τελεία με το Epitaph) θυμόμαστε παλιότερους πανηγυρικούς αποχαιρετισμούς που (φυσικά;) δε στέριωσαν....

 

 

1) The Who

Ίσως οι σημερινές γενιές να μην είναι σε θέση να το αντιληφθούν αλλά οι Who ήταν κάποτε το μεγαλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη-μπορεί και στο ηλιακό σύστημα. Με μια καριέρα προγενέστερη όλων των μεγάλων ροκ ηρώων αποτελούσαν το μέτρο σύγκρισης για κάθε επίδοξο μουσικό τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά. Σε αντίθεση με τους Zeppelin που έχασαν τον ντράμερ τους περίπου την ίδια εποχή, οι Who δε σταμάτησαν εκεί όπως θα περίμενε κανείς αλλά αποφάσισαν πως κανείς δεν είναι αναντικατάστατος και συνέχισαν με τον Kenney Jones στη θέση του Keith Moon ("How could you?" τους είπε κάποτε ο Robert Plant!).

Συνέχισαν να δισκογραφούν και στις αρχές της δύσκολης δεκαετίας του '80 μέχρι που αποφάσισαν να πάρει ο καθένας το δρόμο του το 1983. Φυσικά μια σειρά αποχαιρετιστήριων συναυλιών κανονίστηκε με την κορύφωση στο Shea Stadium (δύο βραδιές) με τον κόσμο να συρρέει για να δώσει το παρόν σε μια τόσο ιστορική στιγμή.

Η πρώτη επιστροφή έλαβε χώρα στο Live Aid του '85 (οι μόνοι που δεν επανασυνδέθηκαν εκείνη την ημέρα ήταν ο Κάιν με τον Άβελ) και σποραδικά ακολούθησαν συναυλίες που στην πραγματικότητα δε στοιχειοθετούν επανασύνδεση. Μάλιστα στις αρχές του 2000 όταν ο Daltrey ρωτήθηκε εάν η επικείμενη τότε περιοδεία τους είχε  απλά νοσταλγικό χαρακτήρα η απάντηση του ήταν άμεση: "Βεβαίως! Περί αυτού πρόκειται". Παρ'όλα αυτά οι περιοδείες συνεχίστηκαν και μετά το θάνατο του John Entwistle, αφού πάλι ο Daltrey έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως "ο πυρήνας των Who ήμασταν πάντοτε εγώ κι ο Townshend".

H επανένωση πήρε τέλος και επίσημο χαρακτήρα με την κυκλοφορία του ''Endless Wire'' του 2006  που πήρε ανάμικτες κριτικές αλλά σημείωσε μια σχετική επιτυχία στα chart. Tα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στη μπάντα όταν εμφανίστηκαν στον τελικό του Super Bowl (το γεγονός με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στην Αμερική) αλλά κάποια τεχνικά προβλήματα εκείνη τη βραδιά μάλλον έβλαψαν την εικόνα των Who στο ευρύ κοινό.

Φήμες για καινούριο δίσκο και νέες εμφανίσεις σημαίνουν πως οι Τοwnshend και Daltrey (δηλαδή οι Who σήμερα) δεν πτοούνται ό,τι ατυχία κι αν βρεθεί στο δρόμο τους."Ηope I die before I get old?". Μπααααα....!

 

 

2) Ozzy Ozbourne

Σήμερα που αγαπημένοι μας καλλιτέχνες είναι σε κυριολεκτικά συντάξιμη ηλικία είναι δύσκολο να φανταστούμε πως είκοσι χρόνια πριν σκεφτόντουσαν σοβαρά να αποσυρθούν (κι εμείς τους πιστεύαμε). Αυτό όμως συνέβη με τον Ozzy το 1991, όταν ο Τρελός ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει το τραγούδι. Δύο υψηλού προφίλ συναυλίες κανονίστηκαν στην Costa Mesa με καλεσμένους τους αυθεντικούς Sabbath που έκαναν μία σπάνια τότε (και γι' αυτό πολύτιμη) εμφάνιση με πλούσιο παρασκήνιο που είχε ως αποτέλεσμα τη δεύτερη αποχώρηση του τότε τραγουδιστή τους Ronnie James Dio.

H συναυλία κυκλοφόρησε σε δίσκο και βίντεο (γεμάτο "συγκινητικές" στιγμές, όπως όταν ο υιός Jack πάνω στη σκηνή  χαιρετά τον κόσμο- πού  να φανταζόμαστε πως θα μας απασχολούσε και στο μέλλον το παλιόπαιδο...) με την  ονομασία "Live & Loud" .

Όλοι πιστέψαμε (πιστέψαμε;) πως κρατούσαμε στα χέρια μας μια ιστορική στιγμή αλλά το 1995 ο Ozzy σα να μην τρέχει τίποτα κυκλοφορεί το "Οzzmosis" και ξεκινάει άλλη μια παγκόσμια περιοδεία. Αν και το υλικό του δίσκου αρκούσε για να δικαιολογήσει την επιστροφή του, ο ίδιος αρκέστηκε στο να πει πως "απλά χρειαζόμουν ένα διάλειμμα για να είμαι κοντά στην οικογένειά μου και αναγκάστηκα να πω ψέματα. Αν έλεγα την αλήθεια όλο και κάποιος θα μου πρόσφερε λεφτά για ένα μεγάλο φεστιβάλ και δε θα μπορούσα να πω όχι!!!". 20 χρόνια μετά, τον πιστεύουμε απόλυτα!!! Η ίωση της "απόσυρσης" κόλλησε και τους υπόλοιπους Sabbath όταν μετά την επανένωση του '97 και τις σχετικές περιοδείες αποφάσισαν πως δε μπορούν να αναμετρηθούν με το παρελθόν τους και έβαλαν τέλος με το δίσκο/DVD "Last Supper". Λίγο μετά εμφανίστηκαν στο Ozzfest και όταν (ξανά!)ανήγγειλαν πως σταματάνε ο Ozzy δήλωσε στην τελευταία (φυσικά δεν ήταν)  συναυλία- ''Μη μας πιστεύετε όταν λέμε πως σταματάμε. Στη ζωή μου έχω αποσυρθεί περισσότερες φορές απ΄ όσες έχω πάει στην τουαλέτα!". Μα τι χάρις!

 

 

3) KISS

Το πιο αξιολάτρευτα ασόβαρο συγκρότημα είχε και την ανάλογη ''διάλυση"! Μετά την επιστροφή των Peter Criss και Ace Frehley στη μπάντα ακολούθησε μια εξαιρετικά επιτυχημένη περιοδεία. Το ''Psycho Circus'' όμως κυκλοφόρησε για να φέρει τα πρώτα σύννεφα. Οι μουσικοί που έπαιζαν στο δίσκο δεν ήταν απαραίτητα οι "αυθεντικοί'' KISS και η λάμψη από την επανένωση άρχισε να ξεθωριάζει. Τις χαμηλές πωλήσεις του δίσκου (πέρασε μια δεκαετία μέχρι να ξαναδισκογραφήσουν οι KISS) ακολούθησε μια μέτρια σε εισπράξεις περιοδεία (όταν μιλάμε για τους KISS τα πάντα μετρώνται σε εισπράξεις!) και τέλος  ο Peter Criss δήλωσε στον τύπο πως "είναι η ώρα να αποσυρθούμε. Δε θέλουμε να γίνουμε σαν τους τύπους που μένουν τελευταίοι στα πάρτυ και δε λένε να φύγουν".

Ακολούθησε μια farewell περιοδεία με κάποια εισιτήρια να πωλούνται πανάκριβα και τα έσοδα να φτάνουν τα 64 εκατομμύρια δολάρια! Πάνω στη σκηνή οι τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στα στρατόπεδα των Criss/Frahley και Simmons/Stanley (ή αλλιώς "τα αφεντικά") ήταν ολοφάνερες. Τέλος, όταν οι KISS πήγαν στην Ιαπωνία ο Criss ήταν ήδη παρελθόν και τη θέση του είχε πάρει ο Eric Singer που παραμένει ακόμα στο συγκρότημα. Σε αντίθεση με το παρελθόν δε σχεδιάστηκε νέα περσόνα αλλά ο Singer οικειοποιήθηκε αυτή του Catman. Οι KISS ενημέρωσαν το κοινό για την αλλαγή ενώ την πόρτα της εξόδου είδε και ο Frehley λίγο αργότερα. Το "αντίο" δεν ήρθε ποτέ, με τον Stanley να τα φορτώνει όλα στους αποχωρήσαντες και να δηλώνει πως ουδέποτε σχεδίαζαν να αποσυρθούν! Πρόσφατα μάλιστα σε συνέντευξή του δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να ξανασυναντηθούν με την παλιά φρουρά σε κάποιο live. Tιμές λογικές.....

 

 

4) Μegadeth

Εδώ υπήρξε ανωτέρα βία! Ήδη πριν τη διάλυση τα πράγματα δεν ήταν και τα καλύτερα για τον ιδιόρρυθμο Dave Mustaine. Το απροκάλυπτα εμπορικό "Risk" του κόστισε σε οπαδούς και αξιοπιστία (ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του) και η αποχώρηση του βιρτουόζου κιθαρίστα Marty Friedman δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Ο Al Pitrelli (πρώην Savatage-το 2001 μάλιστα, λίγο μετά την αλλαγή τα δύο συγκροτήματα εμφανίστηκαν μαζί στο Rockwave) κλήθηκε να τον αντικαταστήσει και το "Τhe World needs a hero" ήταν σαφώς ανώτερο αλλά όχι αρκετό. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ένας τραυματισμός που επηρεάζει τα νεύρα στο αριστερό χέρι του Mustaine. Το ενδεχόμενο να μην ξαναπαίξει κιθάρα είναι ορατό και απαιτείται άμεση θεραπεία. Αναγκαστικά η μπάντα διαλύεται το 2002 και το αντίο είναι μάλλον πικρό και πρόωρο. Όλοι θέλουν να ελπίζουν αλλά ούτε ο Mustaine δεν τα βάζει με το πεπρωμένο. Ή μήπως όχι; Κόντρα στις προβλέψεις των γιατρών καταφέρνει να επανακτήσει την κινητικότητα στο χέρι του και ''ξαναμαθαίνει'' να παίζει κιθάρα. Η επιστροφή δεν αργεί να έρθει, αρχικά ως σκέψη για ένα solo project που γρήγορα καταλήγει ως νέος δίσκος των Megadeth. Πολλοί πίστεψαν πως η διάλυση δεν ήταν παρά η φυσική κατάληξη της φθίνουσας πορείας της μπάντας.

Ο ίδιος ο Mustaine δήλωσε πως ήταν μια ανακούφιση από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν μεταξύ τους. Κατανοητό λοιπόν πως το reunion ήταν στην πραγματικότητα προσωπική υπόθεση, τουλάχιστον έως πέρσι που ο μπασίστας Dave Ellefson αποφάσισε να επιστρέψει κι αυτός για να συνεισφέρει στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος. Η διάλυση μοιάζει πια μακρινό και ξεχασμένο παρελθόν!

 

 

5) Smashing Pumkins

Όταν οι Smashing Pumpkins ηγούταν του νέου μουσικού ήχου στις αρχές του '90, δύσκολα θα φανταζόταν κανείς πως το τέλος δεν ήταν και τόσο μακριά. Αφού γνώρισαν μεγάλη καλλιτεχνική αλλά και εμπορική καταξίωση , το 2000 ο Billy Corgan ανακοινώνει τη διάλυση της μπάντας, λέγοντας πως κουράστηκε να τα βάζει με τις ''Britney''  αυτού του κόσμου. Ένα τετράωρο show στον τόπο καταγωγής τους, το Σικάγο, έριξε την αυλαία όχι μόνο στην καριέρα των Pumpkins αλλά και σε μια ολόκληρη εποχή που στιγμάτισαν με τον ήχο τους. Το 2006 με μόνο μέλος από το παρελθόν τον ντράμερ Jimmy Chamberlin, o Corgan  επαναφέρει στη ζωή τους Smashing Pumpkins και ρίχνει - αναπόφευκτα -  το φταίξιμο για τη διάλυση στα υπόλοιπα μέλη και συγκεκριμένα στον κιθαρίστα James Iha καθώς και στα προβλήματα του μπασίστα D'Arcy Wretzky με τα ναρκωτικά. Σε μια μουσική βιομηχανία που φαίνεται πως οι Britney έχουν όντως κερδίσει, οι Pumpkins του σήμερα δύσκολα θα επαναλάβουν την επιτυχία του παρελθόντος. Τουλάχιστον μέχρι τα '90s να ξαναέρθουν στη μόδα!

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374