Είναι κανένας ζωντανός εκεί έξω;

Την περασμένη εβδομάδα, το Rolling Stone ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας των αναγνωστών του για το καλύτερο live act στη μουσική. Η πρωτιά –«με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο»- του Bruce Springsteen  και της E Street Band δεν εξέπληξε κανέναν αληθινό φαν του rock’n’roll, που έχει δει έστω και μία συναυλία τους. Πολύ περισσότερο εμένα που βλέπω κάθε περιοδεία τους από το 1988. Διαβάζοντας κανείς τι σημαίνει για τον Σπρίνγκστιν ένα live, καταλαβαίνει ότι δεν αστειεύεται με αυτά τα πράγματα: «Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν βγω στη σκηνή κάθε βράδυ, είναι να κοιτάξω ένα-ένα τα πρόσωπα που βρίσκονται μπροστά μου. Μπορεί να βρω ένα πρόσωπο και να παίζω μόνο για αυτό όλο το βράδυ. Φυσικά παίζω για όλους, αλλά μπορεί να βρω ένα δύο άτομα και να αποφασίσω πως εσείς είστε ο λόγος που βρίσκομαι εδώ απόψε και θα σπρώξω τον εαυτό μου για χάρη σας μέχρι να νιώσω ότι θα εκραγεί η καρδιά μου». Ήμουν τυχερή εκείνο το βράδυ της 17ης Δεκεμβρίου του 2007.  Γιατί τότε, ο Μπρους έπαιξε για μένα. Και καμμιά 50ριά ακόμα φίλους και φίλες από την Ελλάδα που ταξιδέψαμε στο Παρίσι να τον δούμε. Όλοι μια παρέα από το «No Surrender», το community (όχι, δεν είμαστε fan club) των Ελλήνων φαν του Σπρίνγκστιν. Αυτή είναι η ιστορία εκείνης της μαγικής βραδιάς: Πολλοί από τους συνταξιδιώτες μου απόψε δεν έχουν δει ποτέ τον Μπρους. Το περιμένουν από μικρά παιδιά. Ανυπομονώ να δω τα πρόσωπά τους όταν βγει στη σκηνή, ίσως περισσότερο κι από τη συναυλία την ίδια. Το βασικό για μένα στο σύμπαν του Σπρίνγκστιν είναι να μοιράζεσαι αυτές τις στιγμές με ανθρώπους που καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι φαν του Μπρους. Αρκεί να πιστεύουν στη λυτρωτική δύναμη της μουσικής και θα συγκινηθούν. Τα φώτα σβήνουν και πάλι. Ένα ένα τα μέλη της E Street Band, οι καλοί μας φίλοι, βγαίνουν στη σκηνή. Τελευταίος ο Κλάρενς κι ακολουθεί ο Μπρους με την κιθάρα του στα χέρια. Το Μπερσί σηκώνεται στον αέρα. Έρχεται μπροστά μας, μας κοιτά στα μάτια, τα δικά του πετούν σπίθες. Ξέρει καλά ποιοι είμαστε και μας ρωτά ουρλιάζοντας: «Είναι κανένας ζωντανός εκεί έξω»; Αυτό έχει έρθει να μάθει απόψε, αυτό ρωτά όλα του τα χρόνια. Την απάντηση μπορείτε να τη μαντέψετε. Είκοσι χιλιάδες άτομα παραληρούν.

«Radio Nowhere» το πρώτο κομμάτι και η επαφή που αποζητά ο ήρωας είναι πλέον δεδομένη. Πριν καλά καλά τελειώσει, ο Μπρους κι ο Στίβεν έρχονται ξανά μπροστά μας με τις κιθάρες τους ώστε να μην έχουμε καμιά αμφιβολία. Οι γνώριμες πρώτες νότες του «No Surrender» τραντάζουν την αρένα κι εκεί το χάνουμε εντελώς. Είναι το δικό μας τραγούδι. Ο Μπρους μας βλέπει να αγκαλιαζόμαστε και χαμογελά σα μικρό παιδί. Απόψε, είναι φανερό, θα παίξει για μας «μέχρι να εκραγεί η καρδιά του».

Οι επόμενες δυόμισι ώρες είναι ένα ανελέητο ροκ σφυροκόπημα σχεδόν χωρίς σταματημό. Μερικές φορές ξεχνούμε να ανασάνουμε. Το πάθος του Σπρίνγκστιν είναι αδιανόητο. Τροφοδοτείται από την ενέργειά μας κι εμείς από την δική του. Είμαστε το ιδανικό κοινό του. Μας αφήνει να παίξουμε την κιθάρα του, χαρίζει τη φυσαρμόνικά του στη δική μας Τζένη, χαιρετά την ελληνική σημαία.

Στο «River» 20.000 στόματα ψέλνουν μία συγκλονιστική προσευχή κι ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Στο «Badlands», χιλιάδες γροθιές στον αέρα υπόσχονται να τα βάλουν με τους βρωμότοπους. Η κιθάρα του Νιλς βγάζει φλόγες στο «Because The Night».

Στο επικό «Jungleland», ο Κλάρενς παίζει το ηρωικό σόλο στο σαξόφωνο λες και είναι ακόμα 1975 κι εγώ γυρνάω στο εφηβικό μου δωμάτιο όταν το άκουγα υπνωτισμένη στα ακουστικά. «Born To Run» στη συνέχεια με όλα τα φώτα στην αρένα αναμμένα, όπως γίνεται πάντα, η στιγμή όπου E Street Band και θεατές βρίσκονται σε απόλυτο συγχρονισμό.

Αυτές οι στιγμές μου υπενθυμίζουν ποιο είναι το αληθινό και ποιο το ψεύτικο. Για ποια πράγματα αξίζει τον κόπο και για ποια όχι. Γυρνώ το βλέμμα δεξιά κι αριστερά. Παντού πρόσωπα που λάμπουν από συγκίνηση κι ευτυχία. Τα λόγια είναι περιττά. Απόψε, είδα ξανά τον Μπρους Σπρίνγκστιν για πρώτη φορά.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374