Ακούνε κι αλλού Bon Jovi

Οι Riverside έπαιξαν και στην Ελλάδα λίγους μήνες πιο μετά, αλλά δεν ήταν πολλοί αυτοί που τους τίμησαν. Οι ολίγοι που πήγαν στο "Ροντέο" το ευχαριστήθηκαν. Εγώ τους έχασα διότι η συναυλία τους συνέπεσε με τον τελικό της Ευρωλίγκας του 2010, οπότε βρισκόμουν στο Παρίσι. Το μπάσκετ μου τους έμαθε, το μπάσκετ μου τους στέρησε.

Εδώ στη Λιθουανία, όπου διεξάγεται το 37ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μπάσκετ με τη συμμετοχή της ανανεωμένης -αλλά αξιόλογης- ελληνικής ομάδας, ο χρόνος έχει σταματήσει στη δεκαετία του '80 ή κάπου εκεί. Μέταλλα ακούνε ακόμα, αλλά χωρίς τις thrash, death και άλλες εξίσου δυσοίωνες πινελιές της γειτονικής Σκανδιναβίας. Η Φινλανδία είναι κοντά, αλλά όχι αρκετά κοντά.

Οι Λιθουανοί έχουν μείνει στον Bon Jovi, όπως κάτι άλλοι γνωστοί μου. Ακούνε, όμως, και το υβρίδιο του prog που γέννησε τους Πολωνούς Riverside (ή τους Έλληνες Verbal Delirium). Και τους αναπόφευκτους Red Hot Chili Peppers, στους οποίους έχουν στήσει απόψε ένα tribute. Θα παίξουν άραγε και τραγούδια από το καινούριο τους άλμπουμ;  Στα γιορτινά πάρτυ που έστησαν για τις μέρες του Ευρωμπάσκετ στο επαρχιακό Αλίτους, όπου παίζει η Εθνική μας, οι παραδοσιακοί χοροί και το φολκλόρ των πρώτων ημερών έδωσαν τη θέση τους στο "progressive group IR" από το Βίλνιους, στην "progressive band Freaks On Floor" και σε ένα συγκρότημα που παίζει τραγούδια των AC/DC.

Αναχρονισμός μεν, αλλά υπάρχουν και πολύ χειρότερα. Εμείς αποχαιρετήσαμε τη φίλαθλη υφήλιο στην Τελετή Λήξης του 2004 με Χατζηγιάννη και Άννα Βίσση.