Ο ήχος της πόλης (χωρίς γεύση λιπαρής τορτίγιας)

Εδώ στη Βαρκελώνη, ο τελευταίος μήνας της άνοιξης δεν λέει να συμβιβαστεί με το ημερολόγιο. Έχουμε Μάη, λένε οι αριθμοί. Δε θα βάλεις ακόμα κοντομάνικο λέει ο καιρός.  Όσο ζω στη Βαρκελώνη μαθαίνω να υπομένω τα καπρίτσια της. Δεν γίνεται αλλιώς. Ένα λαμπερό ζεστό πρωινό μπορεί να καταλήξει σε ζουμερή μπόρα. Αλήθεια σου λέω. Αν φύγεις χωρίς ν’ ακούσεις την ξανθιά Anna Belen Roy, που κάθε μέρα από το TVE λέει τον καιρό, ένα Σαββατιάτικο πίκ – νικ στην παραλία του Castelldefels μπορεί να καταλήξει  σε μπουγέλωμα εκ των άνωθεν. Τον ουρανό.

 

 

Ανεξάρτητα από τη μούρλα του καιρού, αυτό που ενδιαφέρει τους πάντες, εδώ και μέρες, είναι δύο γεγονότα: Τα φεστιβάλ της πόλης (Primavera Sound, Sonar) έχουν αρχίσει να φανερώνουν τις προθέσεις τους. Ντύνουν την πόλη με αφίσες. Μάχονται μέσα από σάιτ κοινωνικής δικτύωσης να κοινοποιήσουν τα καλλιτεχνικά τους λάφυρα. Και έχει πλάκα, ή τουλάχιστον έτσι ακούγεται, ότι τις τελευταίες μέρες όποτε μιλώ με φίλους από την Αθήνα ακούω δύο λέξεις. Θα πας στο «Primavera Sound»; (το ροκ ή ας πούμε ροκ φεστιβάλ της πόλης). Θα πας στο «Sonar»; (το ελέκτρο ή ας πούμε ελεκτρο φεστιβάλ της πόλης).

 

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε μ’ άρεσαν τα φεστιβάλ. Ο συνωστισμός τους. Το στάσου στην ουρά για ν’ αγοράσεις μπύρα. Δε γουστάρω να μου λένε σεκιουριταδες από ποια πόρτα θα μπω ή πόσο πρέπει να περιμένω για να την περάσω. Ανεξάρτητα από τα βίτσια μου θεωρώ πως η Βαρκελώνη (όπως κάθε πόλη) είναι καλύτερη όταν τη ζεις ακούγοντας καθαρά το βουητό της καθημερινότητάς της. Όχι γιατί στόχος να καβαλήσεις αεροπλάνο και να την επισκεφτείς είναι ένα θεαματικό ραντεβού που έχει διαφημιστεί, κατάλληλα, σ’ όλη την Ευρώπη. Ή έχει σχεδιαστεί έτσι που σε κάνει να νομίζεις πως συμβαίνει για πάρτη σου. Η Βαρκελώνη που μ’ αρέσει δε φέρνει τουρίστες. Δεν έχει τη γεύση της λιπαρής τορτίγια που  ποζάρει σε δίσκο τάπας περιμένοντας πεινασμένους ίντι - ρόκερς τουρίστες να την καταβροχθίσουν.

 

 

Πριν από μία εβδομάδα άκουσα στο Razzmatazz τον Glimpse. Το D.J. σετ του ήταν παραδεισένιο. Λόγος να μάθω περισσότερα για την electro όταν μπλέκει με το techno και την τζαζ. Λόγος να καταλάβω γιατί ο Ben Watt τον λατρεύει. Σταθερά κάθε Κυριακή περνάω από το Café Royale, στην Plaza Real. Εκεί που ένας από τους καλύτερους τζαζ τρομπετίστες της πόλης ο Raynald Colom τζαμαρει με μουσικούς από την μπάντα του Herbie Hancock.  Αλήθεια σου λέω η Βαρκελώνη που με γοητεύει δεν είναι εκείνη που όταν τα φώτα του σόου σβήνουν, σβήνει και ο λόγος να τη ζήσω. Εσύ τι σκέφτεσαι γι’ αυτό;

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374