Cadillac Dreams

 

Την περασμένη Τρίτη βρέθηκα στο Τριανόν για τη προβολή της ταινίας του Δημήτρη Κοτσέλη 20.000 Miles Ahead:A Last Drive Story η οποία πληροφοριακά είχε απείρως καλύτερο ήχο από την αρχική της προβολή πριν από δύο χρόνια στις Νύχτες Πρεμιέρας.

Ο κόσμος δεν ήταν πολύς, αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Σε ένα εξαίρετο πηγαδάκι μετά το τέλος της ταινίας τέθηκε το ρητορικό ερώτημα στον νεότατο σκηνοθέτη 'Πότε θα κάνεις ταινία για τους Στέρεο Νόβα', το οποίο ουδέποτε απαντήθηκε. Τότε ήταν που σκέφτηκα πως πριν φτάσουμε στους Σ.Ν., υπάρχουν τόσα μα τόσα πολλά που πρέπει να ειπωθούν για την εγχώρια σκηνή η οποία έκανε την εμφάνισή της προς τα τέλη της δεκαετίας του '70 στην χώρα μας. Δεν ξέρω αν ο όρος σκηνή είναι δόκιμος, αλλά εκείνη την εποχή βγήκαν μερικές από τις πλέον συγκλονιστικές και συγκινητικές ταυτόχρονα μουσικές οι οποίες εξαπλώθηκαν (τηρουμένων των αναλογιών) με πρωτόγονα σε σύγκριση με σήμερα μέσα.

Ίσως ποτέ άλλοτε η λέξη 'ανεξάρτητη' να μην ταίριαζε τόσο πολύ σε όσα συνέβαιναν εκείνο τον καιρό γύρω από την Ακρόπολη. Δεκάδες μπάντες που αντιμετωπίζονταν κάπως σαν κοινωνικοί απόκληροι από την συντριπτική πλειοψηφία μίας κοινωνίας που προετοίμαζε το χάλι που βιώνουμε σήμερα. Ήταν όμως μπάντες με ούμπαλα για να το πω ευγενικά, με μία άγνοια κινδύνου που σε έκανε να τις λατρέψεις και με μία στάση που δε σήκωνε την παραμικρή αντίρρηση σε σχέση με τις προθέσεις τους. Υπήρχαν βέβαια και οι (λίγοι μεν αλλά) κατάλληλοι άνθρωποι που αγκάλιασαν και προώθησαν φανατικά το όλο σκηνικό. Ιστορίες που μπορούν (και πρέπει) να ειπωθούν υπάρχουν άπειρες. Οι πρωταγωνιστές δεν βρίσκονται όλοι εν ζωή δυστυχώς, αλλά όσοι έχουν απομείνει μπορούν θαυμάσια να ξετυλίξουν το παραμύθι μιας εποχής, η οποία (και μη γελάσετε καθόλου μ' αυτό) συνέβαλε τα μέγιστα σε μία διαφορετική μορφή πολιτισμού, ελαφρώς υπόγειου μα τόσο κοντινού ταυτόχρονα. Δεν είναι θέμα νοσταλγίας, αλλά απόδοσης δικαιοσύνης ή ένα είδος εκδίκησης αν προτιμάτε, για κάθε ένα από τα εκατοντάδες σκουπίδια που έστω και άθελά μας ήρθαμε αντιμέτωποι από τότε και τα οποία καμία αστυνομία ύφους δεν τόλμησε ποτέ να αγγίξει.

 

Θα βρεθεί άραγε κανείς τολμηρός και παθιασμένος πιτσιρικάς να το επιχειρήσει;

 

Τροφή για το μυαλό. Πρόκειται για την περίοδο που μας έδωσε το απόλυτο 45άρι (Cadillac Dreams-Captain Nefos) και μία από τις καλύτερες διασκευές που έγιναν ποτέ σε κομμάτι του Dylan (Knocking On Heaven's Door-Sharp Ties).

 

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374