Η Javascript πρέπει να είναι ενεργοποιημένη για να συνεχίσετε!
 
NEWSLETTER
 
| Text size
   

Billboard Greek AirplayΠαπαρίζου Έλενα
Baby It's Over
Billboard Hot 100Carly Rae Jepsen
Call Me Maybe
Billboard 200Linkin Park
Living Things
Dance Club SongsEva Simons
I Don't Like You
MTV Hit ListRihanna
Where Have you Been

Μία επέτειος.



Πρέπει να ήταν αρχές του 1996 όταν ξεκίνησαν οι επίσημες ενέργειες για τη διεξαγωγή του. Δεν ήταν ακριβώς το πρώτο, αλλά ήταν το πρώτο της 'νέας εποχής' και το μόνο που άντεξε (και αντέχει) τόσα πολλά χρόνια. Αυτό που σήμερα είναι γνωστό σαν Rockwave ξεκίνησε στη Δραπετσώνα πριν από 15 χρόνια και είχε άλλο όνομα. Πως φτάσαμε όμως μέχρι εκείνη τη πρώτη φορά;

 

 

Μέσα δεκαετίας '90 και τα πράγματα πήγαιναν μία χαρά για τη 'ξένη' μουσική στην Ελλάδα, έστω κι αν τα πολύ μεγάλα ονόματα δε μας είχαν βάλει ακόμα στο χάρτη, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Το Ρόδον Club, βοηθούμενο τα μάλα από τον βραχύβιο Ρόδον F.M. (άλλη πονεμένη ιστορία αυτή από το έργο 'Σκοτώνω Ό,τι Αγαπάω΄ του δημιουργού Φώτη και αυτό λέγεται χωρίς ίχνος ειρωνείας),  πέρναγε την καλύτερη περίοδό του. Μιά μέρα στην Άνωση σκάει η είδηση πως το αντίπαλον δέος Didi Music θέλει να συζητήσει το ενδεχόμενο ενός μεγαλεπίβολου, για τότε, σχεδίου. Αυτό δεν ήταν άλλο από το πρώτο τριήμερο ροκ φεστιβάλ στο λεκανοπέδιο. Οι άνθρωποι της Didi (δηλαδή ο Νίκος Λώρης και η Νανά Τράντου - βρίστε τους όσο θέλετε για όσα σας έχουν κάνει, αλλά μαζί με τον μακαρίτη Σαχπασίδη της Half Note ήταν οι μοναδικοί του χώρου με κάποιας μορφής πλάνο και όραμα) εμφανίστηκαν κάτι παραπάνω από προετοιμασμένοι. Είχαν βρει ακόμα και τον χώρο, ο οποίος εκ πρώτης όψεως ακούστηκε παράταιρος όσο και μαγευτικός. Επρόκειτο για την Αποβάθρα 3 στο λιμάνι του Πειραιά, η οποία τότε ήταν ελαφρώς παρατημένη, αφού εκείνη την εποχή κανένα καράβι δεν έφευγε από τη συγκεκριμένη αποβάθρα. Αφού οι δύο αντίπαλοι έδωσαν τα χέρια για τον κοινό αγώνα, άρχισαν οι επαφές για την εξασφάλιση των ονομάτων που θα συμμετείχαν. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα μείγμα νέων και 'σίγουρων' ονομάτων το οποίο φάνταζε πραγματικά ενδιαφέρον για τα δεδομένα της εποχής. Από τις ατελείωτες συζητήσεις των ανθρώπων των δύο εταιρειών θα μου μείνει εκείνο το αμίμητο 'θέλω να δω πόσα θα πληρώσω', όταν ο ιδιοκτήτης της Άνωσης Φώτης Μπόμπολας είχε ζητήσει ένα συνολικό κόστος του τριημέρου. Μερικές άλλες αξέχαστες στιγμές.

 

 

Ραντεβού κάπου κοντά στο χώρο με όσους θα συμμετείχαν ενεργά στο φεστιβάλ πριν καλά καλά ανατείλει ο ήλιος , με τους εργάτες της περιοχής να τρώνε ήδη... μεσημεριανό πίνοντας μπύρες, τι στιγμή που μερικοί από εμάς ήμασταν σχεδόν άυπνοι λόγω της νίκης του Παναθηναικού μέσα στο Τρεβίζο (μπάσκετ είναι αυτό).

 

 

Η διαπίστωση πως οι υποδομές (sic) του χώρου ήταν ένα διώροφο κτήριο χωρίς φως , νερό, τηλέφωνο και με μερικά παράθυρα κατεστραμμένα (όσοι είχατε βρεθεί εκεί ήταν το μονίμως φωτισμένο κτήριο που φαινόταν πίσω από τη σκηνή).

 

 

 

Η άκρως επαγγελματική αντιμετώπιση των υπευθύνων του Ο.Τ.Ε., στον εκπρόσωπο των εταιρειών που είχε πάει να εποπτεύσει (sic δις) την εγκατάσταση των τηλεφωνικών γραμμών. (' Έλα, έχουν στείλει έναν πιτσιρικά εδώ πέρα' – επικοινωνία τεχνικού με μαμά εταιρεία).

 

 

Η αγωνιώδης προσπάθεια κάποιων ανθρώπων του λιμανιού για λίγο επιπλέον μεροκάματο, καθώς ζητούσαν από τον κόσμο το κατιτίς τους για να τους αφήσουν να παρκάρουν τα  αυτοκίνητά τους.

 

 

Η ακόμα πιο επαγγελματική στάση των υπευθύνων του Ηλεκτρικού στην αίτηση να παραταθούν τα δρομολόγια των τραίνων τις μέρες του φεστιβάλ (ναι, σωστά μαντέψατε, δεν παρατάθηκαν).

 

 

Η χαλύβδινη στάση των ανθρώπων του λιμενικού στην προσπάθειά τους να σώσουν τη νεολαία μας από τα ναρκωτικά. Από το μεσημέρι της δεύτερης μέρας έκαναν φύλλο και φτερό όποιο όχημα πήγαινε στα παρασκήνια. Δε βρήκαν ποτέ τίποτα.

 

 

Η κατάρρευση της μπαριέρας μπροστά στη σκηνή τη πρώτη μέρα, χωρίς καν να έχουν βγεί οι Slayer ακόμα! Διορθώθηκε πάντως.

 

 

Οι οπαδοί των Bad Religion. Τα πιό ευγενικά παιδιά που έχω δει ποτέ μου με τα καλύτερα μοϊκανά χτενίσματα. Μίλαγαν στον πληθυντικό αν καταλάβαιναν πως είχες σχέση με το φεστιβάλ, παρακαλώντας να τους δουν έστω και ένα λεπτό  σε απόσταση αναπνοής.

 

 

Ο Moby να μας ρωτάει πως ήταν οι Slayer και να μας εξηγεί γιατί οι Pantera είναι σημαντικό συγκρότημα.

 

 

 

Ο Moby γενικώς. Τυχεροί όσοι τον είδαν τότε και απόλυτη 'δικαίωση' για τη πάρτη μου που επέμενα φανατικά στη συμμετοχή του χωρίς να τον έχω δει ζωντανά (μερικές φορές οι εμμονές σου κάθονται τελικά).

 

 

Οι άνθρωποι ασφαλείας να κυνηγάνε πάνω στη σκηνή ένα επίμονο και σπαστικά ξεροκέφαλο φωτογράφο που θεώρησε σωστό ν' ανέβει εκεί για να φωτογραφίσει δείχνοντας έτσι απόλυτο σεβασμό στους συναδέλφους του που παρέμεναν στις θέσεις τους για να κάνουν τη δουλειά τους.

 

 

Το ματωμένο πρόσωπο του Iggy μετά το μπουκάλι νερό που έφαγε στην αρχή του σετ του (κι όμως η σκηνή έχει καταγραφεί σε video!), το 'you can't stop me motherfuckers' που ξεστόμισε αφού κατάλαβε πως έχει γεμίσει αίματα και η απόλυτη νηφαλιότητά του στα παρασκήνια μετά το τέλος της εμφάνισής του.

 

 

Η ακύρωση των Foo Fighters κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, λόγω ατυχήματος του Dave Grohl  το προηγούμενο βράδυ. Κάποιοι φίλοι που τον είδαν λίγες μέρες μετά επί σκηνής τον βρήκαν μιά χαρά. Το κενό της βραδιάς καλύφθηκε μάλλον ανεπιτυχώς από τους δύο Violent Femmes (Gano/Richie), αλλά ήρθε μετά ο Moby και ξεχάστηκαν τα πάντα.

 

 

Το πήγαινε – έλα των πλοίων την ώρα που έπαιζαν τα συγκροτήματα.

 

Η πρώτη μπύρα (του χορηγού φυσικά) που άνοιξα, αφού είχαν τελειώσει τα πάντα. Ήταν ένα στεγνό τριήμερο...

 

 

 

Μιλώντας για χορηγούς. Μη σας ξεγελάνε τα ηχηρά ονόματα που διαβάζετε στο εισιτήριο. Πέραν του προιόντος ουδείς πρόσφερε έστω και μία δραχμή, ενώ το MTV ασχολήθηκε μαζί του μόνο από τις σελίδες του teletext...

 

Αν αναρωτιέστε για την οικονομική έκβαση, ας πούμε ευγενικά πως οι λογιστές αμφότερων των εταιρειών δεν χάρηκαν όταν είδαν τον τελικό οικονομικό απολογισμό.

Αν πάλι αναρωτιέστε γιατί η συνεργασία των δύο εταιρειών δεν συνεχίστηκε ρωτήστε τα μεγάλα κεφάλια τους. Να είστε σίγουροι πως ακόμα και αν θελήσουν να σας μιλήσουν αποκλείεται να ακούσετε την ίδια ιστορία.

 

 

Ονομάστηκε Rock Of Gods, δεν ξανάγινε ποτέ με τη συγκεκριμένη μορφή και η επιμονή των ανθρώπων της Didi Music (και μόνο) το εξέλιξαν σύντομα σε Rockwave.

Το Rock Of Gods έγινε 12,13 και 14 Ιουλίου του 1996.


Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374
Ενημέρωση: 15-07-2011 (Δημιουργία: 14-07-2011)