Μα εντελώς εκτός τόπου και χρόνου (;)

Τα 'blues' κυριαρχούν. Όχι τόσο σαν μουσική, αλλά σαν διάθεση. Τα βρίσκεις ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά το απρόβλεπτο στη ζωή είναι κανόνας-δε γίνεται να ζούμε σαν μετρονομικοί ρυθμοί των Kraftwerk. Οι μηχανισμοί άμυνας μοιάζουν εξασθενημένοι. Μια βόλτα στη πόλη είναι αρκετή για να το καταλάβεις. Εξακολουθώ όμως να πιστεύω πως υπάρχουν αυτές οι υπέροχες μικρές χαρές οι οποίες είναι εξ' ίσου απρόβλεπτες και ανίκανες να γίνουν κατανοητές από οποιονδήποτε άλλο εκτός από αυτόν που τις βιώνει-άντε  και το ταίρι του εάν η σχέση είναι σε (πολύ) καλό δρόμο. Προς το παρόν, όταν τα blues με τριγυρίζουν ανατρέχω σε τέτοιες χαρές και το μοτίβο γίνεται up tempo έστω και για λίγο. Να τι μου ήρθε στο μυαλό πρόσφατα.

Ήταν 1982 και πραγματικά δεν θέλατε να ξέρετε τι (δεν) γινόταν τότε από συναυλίες στην Αθήνα-για την υπόλοιπη χώρα ας μην το συζητάμε καν. Μιά στις τόσες και πάλι καλά να λέγαμε, ώσπου μιά μέρα ακούμε τον Πετρίδη να μας λέει πως έρχονται οι Talking Heads για συναυλία. Τα...tweets της εποχής ήταν ατέλειωτα τηλέφωνα για να σιγουρευτούμε πως δεν ονειρευόμασταν. Η συναυλία θα γινόταν στο γήπεδο του Πανιωνίου, αλλά μερικές μέρες πριν (ίσως και μόλις δύο...) μάθαμε πως θα μεταφερόταν στο δοξασμένο γήπεδο της Λεωφόρου με επίσημη δικαιολογία κάτι εργασίες στο χορτάρι του γηπέδου της Νέας Σμύρνης. Φτάσαμε έξω από το γήπεδο σχεδόν μεσημέρι, πριν ακόμα ανοίξουν οι θύρες και ναι ήμασταν ΤΟΣΟ κ....νοι (sic) για συναυλία τότε.

Αν θεωρείτε απαράδεκτες τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην Ελλάδα για συναυλίες τότε απλά δεν είχατε παρευρεθεί στη συγκεκριμένη. Η σκηνή ήταν στημένη μπροστά στο πέταλο των θυρών 13 και 14. Μπροστά μεν, αλλά ΜΕΣΑ στις εξέδρες-για την ακρίβεια μέσα στη 13. Οι δύο θύρες χωρίζονταν με ένα κάγκελο οι άκρες του οποίου ήταν αρκετά αιχμηρές. Η 13 ήταν κρατημένη για τις...προσκλήσεις. Η πλέμπα, δηλαδή εμείς, έπρεπε να καθίσουμε δεξιά κι αριστερά της. Αμ, δε. Όλοι όσοι μπήκαμε με το που άνοιξαν οι πόρτες καβαλήσαμε τα κάγκελα και πιάσαμε θέσεις στη 13, μπροστά στη σκηνή. Δεν υπήρξε και σθεναρή αντίσταση από τα σεκιούριτι εδώ που τα λέμε, ίσως γιατί είχαν αντιληφθεί το βλακώδες της διαρύθμισης. Το παντελόνι μου έπαθε ανεπανόρθωτη βλάβη εκείνη τη μέρα, ενώ η μετέπειτα πρόεδρος της BMG Greece πέρασε το εμπόδιο αλώβητη! Support ήταν οι Tom Tom Club οι οποίοι χάρη στη μεγαλοφυή τοποθέτηση της σκηνής ακούγονταν μόνο μπροστά απ' αυτή. Το κράξιμο του κόσμου που δεν άκουγε δε βελτίωσε στον ήχο. Όταν βγήκαν οι Talking Ηeads, ίσως κι από σεβασμό στο όνομα, το κράξιμο μειώθηκε. Όσοι τους βλέπαμε (και ακούγαμε) φάτσα κάρτα περνάγαμε τέλεια. Η μπάντα απλά δεν παιζόταν με επιπλέον μουσικούς αστέρια (αν θυμάμαι πρέπει να ήταν ανάμεσά τους ο Bernie Worrell από τους Parliament/Funkadelic κι η Nona ,πρώην Labelle ,Hendryx). Κάποια στιγμή σε εντελώς άσχετο σημείο, σηκώνομαι από το τσιμέντο της 13 χωρίς λόγο και χαιρετάω προς τη σκηνή. Προς μεγάλη μου έκπληξη η Hendryx ανταποδίδει αμέσως και είμαι σίγουρος πως το έχει κάνει για μένα , αφού κανείς άλλος δεν ήταν όρθιος τριγύρω μου. Αυτό ήταν. Η μικρή χαρά είχε μόλις συντελεστεί κι εγώ πέταγα στα σύννεφα. 'Με χαιρέτησε, με χαιρέτησε' και άλλα τέτοια γραφικά.

Αφού πέρασε ο αρχικός ενθουσιασμός του συμβάντος και της συναυλίας γενικότερα, ο στιγμιαίος χαιρετισμός αποθηκεύτηκε στον σκληρό κι έκτοτε χρησιμοποιείται όταν υπάρχει ανάγκη και αφού η μνήμη της εκάστοτε στιγμής δεν μπλοκάρεται από κάτι διαφορετικό.Προς το παρόν τα ανάλογα αποθέματα επαρκούν για τις δύσκολες στιγμές. Εύχομαι να συμβαίνει το ίδιο και με σας.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374