On the sly

“Πολλοί μουσικοί συναναστρέφονται τύπους που παίρνουν ναρκωτικά... Τι να κάνω δηλαδή; Να τους… ψάχνω πρώτα; Και στο κάτω – κάτω της γραφής είναι άδικο να κατηγορούμαι για κάτι που συνέβη πρίν τριάντα – σαράντα χρόνια...”

 

Κάπως έτσι διαλαλεί την αθωότητα του ο Sylvester Stewart εν όψει της προδικαστικής ακρόασης του σε δικαστήριο του Λος Αντζελες την 19η του επόμενου μήνα σχετικά με την ποσότητα κοκαίνης που η τοπική τροχαία τυχαία ανακάλυψε, όχι μόνον στις δικές του τσέπες αλλά και στού γκαντέμη του σωφέρ του, την περασμένη πρωταπριλιά.

 

Είναι, όντως, διαόλου κάλτσα αυτός ο τύπος που ξέρουμε ως Sly Stone! Διότι πως αλλιώς θα κατόρθωνε από περσόνα των ερτζιανών και αρουραίος των στούντιο να αναρριχηθεί, και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μάλιστα, στα ανώτατα στρώματα της αφροχίπικης ελίτ αρχικά  και, στη συνέχεια, να αναδειχθεί σε εμβληματική φιγούρα της μαύρης κοινότητας!

 

Η μέθοδός του άλλωστε ήταν αρκετά πιο περίπλοκη από το να θερίσει απλά και μόνον τις ηλεκτρικές θύελλες που έσπερνε πίσω του ο Jimi Hendrix ή να χρησιμοποιήσει κατά κόρον εκείνον ακριβώς τον λυσεργικό ηλεκτρολύτη που έκανε τα μαλλιά, αλλά και τα μυαλά, του Arthur Lee κουβάρια… Και προπάντων, πολύ πιο φιλόδοξη με το υπογάστριο πρησμένο από έξαψη, βάλθηκε να ενώσει εις σάρκαν μίαν τη ρυθμική νομοτέλεια της soul, την καλειδοσκοπική ενδοσκόπηση της ψυχεδέλειας, τον εξερευνητικό αυθορμητισμό της jazz και το προκλητικό ύφος του rock.

 

 

Πράγματι, το άλμπουμ A Whole New Thing (Epic, Οκτώβριος ’67) (7), με το οποίο σύστησε στο κοινό αυτό το διαφυλετικό ασκέρι που είχε βαφτίσει Sly & The Family Stone ήταν… όνομα και πράγμα΄ σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που καθιστούσε μάταια την προσπάθεια εντοπισμού των πηγών απ’ όπου αντλούσε τον αντικομφορμισμό του (“Turn Me Loose”, “Underdog”).

 

 

Ήταν όμως στο επόμενο άλμπουμ, το Dance To The Music (Epic, Απρίλιος ’68) (8), που σκαρφίστηκε, ποιος ξέρει πώς, την απόλυτη χορευτική φόρμουλα΄ την οποία αφ’ ενός μεν συμπύκνωσε στο εκρηκτικό φερώνυμο τραγούδι, αφ’ ετέρου δε εξώθησε στα άκρα με μακροσκελείς αυτοσχεδιασμούς (“Dance To The Medley: Music Is Alive-Dance In-Music Lover”) εμπλουτίζοντάς την ταυτόχρονα με πασιφιστικά τσιτάτα (“Are You Ready”).

Οπότε το μόνο που μπόρεσε να κάνει στο, εσπευσμένα τυπωμένο, άλμπουμ Life (Epic, Νοέμβριος ’68) (6) πέρα από το να επαναλάβει, κομψά ομολογουμένως, το τρικ (“M’Lady”) ήταν να αναβαθμίσει, και αισθητά μάλιστα, τον ρόλο της κιθάρας (“Dynamite”, “Chicken”).

 

 

Αλλά και, να κερδίσει παράλληλα χρόνο ώστε να προετοιμάσει έναν άκρως προσωπικό πανηγυρικό για την μαύρη περηφάνεια΄ διότι τί άλλο μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα άλμπουμ σαν το Stand (Epic, Απρίλιος ’69) (9) όταν διεκδικεί απελπισμένα το  δικαίωμα στις γήινες απολαύσεις (“I Want To Take You Higher”, “Sex Machine”), αρθρώνει ταυτόχρονα πολιτικό λόγο (“Don’t Call Me Nigger, Whitey”, “Everyday People”) έστω και με κάποια, χαρακτηριστική για  την εποχή, οπτιμιστική αφέλεια (“You Can Make It If You Try”) και εισάγει, εν κατακλείδει, το μεταμοντέρνο στο funk;

 

 

Αν εξαργύρωσε λοιπόν ένα εισιτήριο απλής μετάβασης προς την αιωνιότητα τότε με το άλμπουμ There’s A Riot Goin’ On (Epic, Νοέμβριος ’91) (10) εξασφάλισε ένα διαρκείας, εφ’ όρου ζωής μάλιστα! Με…νηνεμία εν κρανίω και την ψυχή πιο μαύρη και από τη νύχτα ο Sly αντιμετώπισε κατάματα τις προσωπικές του ερινύες και, σχεδόν ολομόναχος, σκάλισε, σε αργή κίνηση, ένα ζοφερό, πυρετώδες, σεληνιασμένο, ψιθυριστό, συνθετικό funk (“Africa Talks To You-The Asphalt Jungle”, “Thank You For Talkin’ To Me Africa”, “Time”, “Family Affair”, “Just Like A Baby”, “Spaced Cowboy”) στην ταφόπλακα της ευδαιμονίας των 60’s.

 

 

Ενδεικτική μάλιστα της διάθεσης του άλμπουμ και η αναφορά ενός ομότιτλου τραγουδιού με… μηδενική διάρκεια΄ λεπτή ειρωνία για τα νέα πολιτικά ήθη των 70’s ή φόρος τιμής άραγες στον μουσικό ακτιβισμό του John Cage;

 

Παρά το γεγονός όμως ότι ο πήχης βρισκόταν πλέον σε δυσθεώρητα ύψη, ο Sly προσγειώθηκε όρθιος΄με σύνθημα το μότο «η ραχοκοκαλιά μου είναι η μπασογραμμή μου» (“If You Want Me To Stay”, “Frisky”, “Babies Makin’ Babies”) την έβγαλε, και με το παραπάνω μάλιστα, καθαρή στο άλμπουμ Fresh (Epic, Ιούνιος ’73) (8).

 

Κάτι που δυστυχώς λειτούργησε σε μικρότερη κλίμακα (“Loose Booty”, “Can’t Strain My Brain”) στο άλμπουμ Small Talk (Ιούλιος ’74) (6) σηματοδοτώντας έτσι την αρχή μιας, ας το θέσουμε κομψά, λιγότερο ενδιαφέρουσας εποχής.

 

 

Αρνούμενος πεισματικά να αντισταθεί στα πάσης φύσεως αγγειοδιασταλτικά, ο Sly περιφερόταν την επόμενη δεκαετία από στούντιο σε κελί και από κελί σε στούντιο΄ και μπορεί, σύμφωνα με μια παλιά κινέζικη παροιμία , της φυλακής τα σίδερα να είναι για τους λεβέντες αλλά τα κουμπιά της κονσόλας δεν χαμπαριάζουν από ζοριλίκια.

 

Όσο και αν το παίδεψε λοιπόν, το High On You (Epic, Οκτώβριος ’75) (6) μόλις και μετά βίας δικαιολογεί το ειδικό βάρος του ονόματός του(“I Get High On You”, ”Green Eyed Monster Girl”), το Heard Ya Missed Me, Well I’m Back (Epic, Δεκέμβριος ’76) (3) παρά την φραστική και μουσική αυτοπεποίθησή του (“Sexy Situation”,”Family Again”) απευθύνθηκε τελικά στον … βρόντο, το Back On The Right Track (Warner Bros, Οκτώβριος ’79) (5) αποδείχθηκε μάλλον… μερική επαναφορά(“If It’s Not Addin’ Up”, ”It Takes All Kinds”) ενώ ,τέλος, το Ain’t But The One Way (Warner Bros, Μάρτιος ’83) (3) με τον θεοπάλαβο George Clinton το ξεκίνησε και με άσχετους τρίτους το ολοκλήρωσε (“Hobo Ken”, “High Y’ All”). Και μετά σιωπή, που λέει και εκείνο το παλιό ημεδαπό άσμα…

 

Τι κρίμα για αυτόν που χωρίς τα σβουριχτά φιλιά του ο Prince θα είχε μείνει για πάντα ένα ασχημομούτσουνο βατραχάκι…

 

ΥΓ. 1 Η δισκογραφική ετικέτα Cleopatra ανακοίνωσε οτι θα κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ την 16η του προσεχούς Αυγούστου΄αμήν και πότε...

ΥΓ. 2 Η βαθμολογία προστέθηκε με σκοπό και μόνο να απαλλάξει τον όποιον ενδιαφερόμενο απο διλήμματα του στυλ” απο που να ξεκινήσω, τι να πάρω και τι να αφήσω” και διάφορα άλλα σχετικά...

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374