The Legendary Black Dots

Μια σχεδόν εβδομάδα πρoτού αυτή η ντελικάτη κοπελιά, που βωλοδέρνει μονίμως σε κύματα ερωτικού πανικού και έχει επιλέξει το επίθετό της Feist ως διακριτικό τίτλο των πέρα του κολχόζ των Broken Social Scene δραστηριοτήτων της, εκθέσει σε όλη του την γραφιστική λαμπρότητα το άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει την 4^η του προσεχούς Οκτώβρη με τίτλο Metals, ενεθάρρυνε, μέσω της σέλιδας που διατηρεί στο facebook, την εκτύπωση ή το “κατέβασμα” μιάς “ζωγράφισε – το – μόνος – σου” εκδοχής του εξωφύλλου του τέταρτου κατά σειρά προσωπικού πονήματός της! Οσοι ενδιαφέρονταν μάλιστα μπορούσαν στην συνέχεια να αναρτήσουν στόν “τοίχο” της καναδής πλήν κοσμοπολίτισσας σαντέζ το όποιο αποτέλεσμα, άσχετα αν είχαν χρησιμοποιήσει την προτεινόμενη παλέτα απο λευκό, μαύρο και αποχρώσεις του γκρί και του καφέ για τα προκαθορισμένα με αριθμούς σημεία ή είχαν αφήσει την φαντασία τους να ασελγήσει, ώστε να περιστραφούν στην κληρωτίδα με την προοπτική κάποιου ιδιαίτερου βραβείου όπως, παραδείγματος χάριν, ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο ή ένα εισιτήριο για την επικείμενη αμερικανική της περιοδεία...

 

 

Ενα προωθητικό τρύκ λοιπόν που παρέπεμπε σε κάποιες αντίστοιχες “ένωσε – τις – τελείες” περιπτώσεις απο το παρελθόν, χωρίς όμως να μειώνει στο ελάχιστο τον όποιο κατιδεασμό για την κοινοποίηση του εν λόγω άλμπουμ.

 

 

Η παλαιότερη απο αυτές εντοπίζεται στα μέσα ακριβώς της δεκαετίας των ‘60ς, την εποχή δηλαδή που τα εντυπωσιακά ενορχηστρωμένα φωνητικά τερτίπια ενός κουαρτέτου απο το Νιούαρκ του Νιού Τζέρσι αποτελούσε το αντίπαλον δέος στήν  επεκτατική εξωτερική πολιτική των Beatles΄ με το “Let’s Hang On” λοιπόν να τραγουδιέται εν χορώ απ’ άκρη σ’ άκρη στις Ηνωμένες Πολίτείες τον Νοέμβρη του ’65 οι Four Seasons απαίτησαν, για λόγους ποιός ξέρει ποιούς, απο την Philips να ρίξει στην αγορά την ασόβαρη διασκευή τους στο “Don’t Think Twice, It’s Alright” του Bob Dylan! [σημ. το όλο πράγμα γινόταν ακόμα πιό φαιδρό απο το ... καρτουνίστικο πλέον φαλτσέτο του μπροστάρη Frankie Valli, που αποφάσισε, συναχωμένος ων (!), να αποτίνει φόρο τιμής στην αγαπημένη του τραγουδίστρια Rose Murphy …] Η εταιρεία όμως καθώς, απο την μια, είχε ήδη στα σκαριά το σίγουρο χαρτί του “Working My Way Back To You” και, απο την άλλη, δεν επιθυμούσε το παραμικρό ρίσκο με τα κεκτημένα των  ιταλιάνων αλλά ταυτόχρονα είχε και την περιέργεια να ανακαλύψει πόσ’ απίδια χωράει ο σάκος κατέληξε στην εξής σολομώντεια λύση:  τύπωσε το τραγούδι σε επτάιντσο αλλά το κατοχύρωσε στο συγκρότημα – φάντασμα... The Wonder Who? ΄το τοποθέτησε μάλιστα σε ένα ασπρόμαυρο εξωφυλλάκι που παρότρυνε τον κάτοχο του να πιάσει το μολύβι και να ακολουθήσει με την σειρά τις τελείες αν ήθελε να ανακαλύψει τελικά περί ποίων επρόκειτο... Τελικά η Philips κατάφερε και τον σκύλο να ταίσει και την πιτα να... μην κόψει, καθώς το συγκεκριμένο δισκάκι, με το ινστρουμένταλ “Sassy” στην πίσω του πλευρά, ανέβηκε μέχρι το νούμερο 12 του Billboard τα χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς!

 

 

 

Κάτι παρόμοιο συνέβει μια πενταετία αργότερα με το άλμπουμ “Shilo”, την συλλογή δηλαδή τραγουδιών του Neil Diamond που παρουσίασε η εταιρεία Bang... Ειναι φθινόπωρο του ’70 και αυτός ο, ενταγμένος πλέον στόν κατάλογο της Uni, δεινός κατασκευαστής ποπ κομψοτεχνημάτων έχει κατορθώσει επιτέλους να ανεβάσει για πρώτη φορά στην κορυφή του Billboard τις υπεράνω των δυνατοτήτων του προσδοκίες με το τραγούδι ”Cracklin’ Rosie”΄ το δημιουργικό τμήμα λοιπόν της συμφερόντων Ilene (χήρα του Bert) Berns, Ahmet και Nesuhi Ertegun και (Gerald) Jerry Wexler ετικέττας, που βαφτίστηκε απο τα αρχικά γράμματα των ονομάτων των ιδρυτών της, σκαρφίστηκε, υπο τον φόβο τυχόν ασφαλιστικών μέτρων, αντί οποιασδήποτε φωτογραφίας το κόλπο με τα μαύρα στίγματα που, παρά το γεγονός οτι παρέπεμπε σε διαφημιση ... αλοιφής για μπιμπίκια, έκανε εντύπωση. [σημ όταν τελικά τα πέρναγε κανείς απο πάνω με ένα στυλό εμφανιζόταν ο μεστός βαρύτονος να κρατάει το κοντάρι μιάς κιθάρας !] Και πολύ μεγάλη μάλιστα, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, καθώς αποτέλεσε το πλέον  επιτυχημένο προιόν που είχε λανσάρει μέχρι τότε η Bang με το όνομα του και το οποίο παρεμπιπτόντως είχε  τον τίτλο εκέινου ακριβώς του τραγουδιού εξ’ αιτίας του οποίου τα είχαν σπάσει προ διετίας εταιρεία και καλλιτέχνης...

 

 

 

Για να απολαύσει κανείς τώρα την τρίτη απο αυτές θα χρειαστεί να ξεφυλλίσει το, λίγο μεγαλύτερο απο ταμπλόιντ, St Cleve Chronicle της 7^ης Ιανουαριου του ‘72 που συνοδεύει ή, σύμφωνα με ότι ισχύει εδώ και αρκετά χρόνια, περιέχει ως... δώρο(!) το άλμπουμ  βυνιλίου “Thick As A Brick” των Jethro Tull΄ φθάνωντας λοιπόν στην 6^η σελίδα , ακριβώς στην μέση δηλαδή, θα εντοπίσει, δίπλα στο σταυρόλεξο και πάνω απο το πρόγραμμα της τηλεόρασης, την πρό(σ)κληση σε μια ακόμα δημιουργική δραστηριότητα: “Γεια και χαρά΄ σε ποιόν μιλάει αυτήν την εβδομάδα το παπάκι ο Αφρατούλης; (Ενωσε τις τελείες και θα δείς)”! Με την αποδοχή της καταλάβαινες μάλιστα και τι ήταν αυτό που είχε τρελάνει το κακόμοιρο το παπί΄σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να του τρέχουν τα σάλια και να του έχει φτάσει η γλώσσα στο πάτωμα: ενα γυμνόστηθο νυμφίδιο με ζαρτιέρες! Πάνω απο όλα όμως ήταν ενδεικτικό του τι καλαμπούρι είχε σκαρφιστεί ένας αδιόρθωτος χωρατατζής σαν τον Ian Anderson με το να στήσει μια, τρόπον τινά, κλασσική συμφωνία εμψυχωμένη απο τα jazz, folk και rock ιδεώδη. Και κατάφερε ο μπαγάσας να το ξαποστείλει για δύο εβδομάδες στην κορυφή του Billboard!

 

 

 

Η τελευταία αυτών, μια τριετία αργότερα, είναι, μάλλον, και η διασημότερη παρά το γεγονός οτι σταμάτησε στο νούμερο 8 του Billboard: ο λόγος για το εξώφυλλο του άλμπουμ “The Who By Numbers” φιλοτεχνημένο απο τον ίδιον τον πάλαι ποτέ μπασίστα τους΄ μουσκεύωντας τις τελίτσες με μελάνι απολάμβανες  μια καρικατούρα της μπάντας σε πλήρη δράση! Κατά πως φάνηκε ο, γνωστός και ως... Αθόρυβος, John Entwistle ήθελε να πει με άλλα, συμβολικά, λόγια στους οπαδούς των Who: “παιδιά, βάλτε το χεράκι σας γιατί χανόμαστε!”. Αλλωστε ήταν ηλίου φαεινότερον πόσο κάτω των περιστάσεων βρίσκονταν  αυτές οι εκ βαθέων προσωπικές εξομολογήσεις του παντοτινού τους ηγέτη Pete Townshend!  [σημ. μεταξύ αυτών που πρεσβεύουν το ακριβώς αντίθετο και ο Eddie Vedder, που απο το τραγούδι  “Blue, Red And Grey”  έβγαλε ολόκληρο το άλμπουμ “Ukelele Songs”!]

 

Τελεία και παύλα!

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374