Τhe Other-Πυξ-Λαξ-Side | |||||||||||||||||||||||
Οι απόψεις τoυ Other Side δεν συμφωνούν απαραιτήτως με τις απόψεις του Billboard Greece
Οι φωτογραφίες της Naike Rivelli (η Ορνέλλα Μούτι είναι μητέρα της!) είναι ευγενική παραχώρηση του Ιωάννη, αναγνώστη του Other Side (προέρχονται από το egotastic.com). Τον ευχαριστούμε (όλοι μας)
Αυτή η είδηση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, με αφορά κατά κάποιο τρόπο και ψάχνω να βρω what a fuck είναι αυτό το Oxycontin και δεν μπορώ να ανακαλύψω κάτι. Δραστική ουσία παρακαλώ;
Στο Gagarin βρέθηκα την Παρασκευή το απόγευμα για να επιλέξω αφίσες από παλιές συναυλίες - αυτή θα είναι η διασκόμηση του μπαρ που ανοίγω τις επόμενες ημέρες, το όνομα του οποίου (κατέληξα) θα είναι Rock (πως σας φαίνεται, κοινότοπο μήπως;). Μαζί με τον Νίκο Τριανταφυλλίδη λοιπόν, χώθηκα σ' ένα σωρό από παλιές αφίσες (έγινα ο βασιλιάς της σκόνης) ανακαλύποντας κάποιους, πραγματικούς, θησαυρούς. Ήδη επέλεξα μερικές (Roky Erickson, κορυφαία αφίσα) που θα γίνουν σούπερ κάδρα. Rock λοιπόν το όνομά του, rock και ο χαρακτήρας του. Welcome to the (summer) jungle!
Εξελίξεις θα έχουμε σύντομα στο ζήτημα που είχε προκύψει, παλιότερα, με τους White Stripes. Θα θυμάστε υποθέτω τα τραγελαφικά γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού, τότε που το γκρουπ αποχώρησε -ξαφνικά και λόγω αέρα!- από τη σκηνή αφήνοντάς μας στα κρύα του λουτρού. Θα σας τα μεταφέρω, ελπίζω, πριν φύγουμε για διακοπές.
Τετάρτη βράδυ, προβλέπεται πανικός στο ΟΑΚΑ για τους Πυξ Λαξ και, το γεγονός αυτό, αποτελεί αφορμή για μεγάλη και άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα. Αν δεν κάνω λάθος, οι Πυξ Λαξ γίνονται πλέον το ελληνικό συγκρότημα εκείνο που μάζεψε σε συναυλία του τον περισσότερο κόσμο, ever. Νταλάρας, Σαββόπουλος και άλλοι που γέμισαν στα 80's το ΟΑΚΑ ήταν σόλο. Συγκρότημα, όμως, δεν θυμάμαι άλλο κανένα. Μόνο και μόνο γι' αυτό το ρεκόρ τους λοιπόν περνούν στην ιστορία - ανεξαρτήτως αν σου αρέσει το συγκρότημα ή όχι. Ποιος το περίμενε...
Το χαίρομαι πάντως για τον Φίλιππο Πλιάτσικα διότι είναι πολύ cool τύπος και χαμηλών τόνων. Δεν μου αρέσει να αναπτύσσω σχέσεις με καλλιτέχνες, από μακριά και αγαπημένοι, το αποφεύγω πάντοτε - κάποιοι όμως ξεχωρίζουν με τη σεμνότητά τους. Δεν θα πάω στη συναυλία, θα ήθελα να δω την εικόνα του γεμάτου σταδίου, μοιάζει προκλητική, γοητευτική, αλλά είπαμε, ακόμα και η δουλειά έχει και τα όριά της!
Στη φωτογραφία διακρίνονται οι Πυξ Λαξ - οι αυθεντικοί μεν, αλλά μαζί με τα καινούργια μέλη της μπάντας.
Για τις συναυλίες του Roger Waters στο ΟΑΚΑ τα έχουμε πει εμείς, τα έχουν πει άλλοι, γράφτηκαν διθύραμβοι απ΄ όλες τις πλευρές. Ένας δικός μας δεκάλογος όμως, δίκην επανάληψης, (δεν) μοιάζει απαραίτητος:
1. 100% συναυλία πάντως δεν την έλεγες, βασικά ένα σούπερ γαμάτο οπτικοακουστικό θέαμα ήταν. 2. Δεν έχει σημασία ποια ημέρα θα πήγαινες. Ήταν όλα τόσο under control που ακόμα και το κοινό αντιδρούσε ομοιόμορφα. Στο «Run Like Hell» ας πούμε χειροκροτούσε στην κυριολεξία όλο το κλειστό γήπεδο μπάσκετ και την Παρασκευή και το Σάββατο. Δεν το λέω αρνητικά, απλώς μου έκανε εντύπωση και το αναφέρω. 3. Τελικά, το αν θα έχεις καλό ή όχι ήχο δεν παίζει ρόλο το που παίζεις. Σημασία έχει τι πληρώνεις. Αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά. Έτσι, το ΟΑΚΑ στο οποίο όλοι σχεδόν έως τώρα οι καλλιτέχνες (και οι εταιρίες διοργάνωσης συναυλιών) αντιμετώπιζαν αξεπέραστα προβλήματα, μετατράπηκε σε σαλόνι του σπιτιού μας με τέλειο ήχο και χωρίς ψεγάδια. Dolby surround! 4. Koρυφαίες στιγμές το «Run Like Hell» -όπως είπα- και το «Comfortably Numb». Το σόλο του Dave Kilminster ήταν όλα τα λεφτά. Όχι τόσο επειδή ήταν καλό, σιγά, όσο επειδή το είχαμε ανάγκη... Να δούμε έναν μουσικό να παίζει επιτέλους στη σκηνή... 5. Με όσους μίλησα μετά, ήταν εκστασιασμένοι. Είχαν πάθει πλάκα με το θέαμα που παρακολούθησαν. Εγώ, πάλι, ήμουν cool. Ίσως γιατί ήθελα λίγο περισσότερο συναυλία, δεν λέω, ωραίο το show αλλά χρειαζότανε και μία δόση έστω μουσικής, περισσότερη. 6. Το εύρημα της περιοδείας ήταν έξυπνο, αν και σχετικά απλό στη σύλληψή του. Στο πρώτο μέρος του live παίζουμε βασικά πίσω από το τείχος (που χτίζεται), στο δεύτερο μέρος το (κτισμένο) τείχος αποτελεί το background μας. 7. Ωραίο το «Να Γαμηθεί η Κυβέρνηση» που προβλήθηκε φαρδιά-πλατιά στο τείχος κατά τη διάρκεια του «Mother». Μόλις λοιπόν ακούστηκε το «Should I trust the government», ένα μακρόσυρτο ουουου έφυγε από τα πλήθη – πάλι καλά που δεν εμφανίζονται πουθενά πλέον τα μέλη της κυβέρνησης, θα είχε φάση να ήταν κανένας τους εκεί και να γελούσε αμήχανα τη στιγμή εκείνη. Εντάξει, το καταλαβαίνω πως ήταν εύκολο (ως σύνθημα), αλλά μου άρεσε για να είμαι ειλικρινής... 8. Γερασμένος ο Ρότζερ Γουότερς, ήξερε όμως, όπως οι μεγάλοι σε ηλικία και αξία ποδοσφαιριστές (Τραϊανός Δέλλας) να κάνει οικονομία δυνάμεων ώστε να βγάλει με άνεση όλο το 90λεπτο. 9. Τα σύμβολα ενός ολόκληρου αιώνα έπεφταν ως βόμβες από τα μαχητικά αεροπλάνα - Μερσεντές, Shell, McDonalds, ημισέληνοι, σταυροί, σφυροδρέπανα, εβραϊκά άστρα κ.α. Εύκολο ως εφέ, αλλά οκ, μερικές φορές χρειάζονται και τα εύκολα εφέ. 10. Μας τσάκισε με το «Hey You» έτσι όπως το έπαιξε, στην αρχή του 2ου μέρους, χωρίς τη μπάντα στη σκηνή και χωρίς γραφικά στο τείχος. Το έκαψε το κομμάτι. Κρίμα.
Ερωτήσεις και απαντήσεις για τη συναυλία του Waters
-Ήταν η συναυλία της χρονιάς; Απ: Ήταν το θέαμα της δεκαετίας.
-Ήταν το αθηναϊκό κοινό το καλύτερο όλων; Απ: Και όμως ναι. Το λένε όλοι όσοι είδαν το show και κάπου στο εξωτερικό.
-Ήταν η διοργάνωση άψογη; Απ: Ήταν (για να μη λένε).
To highlight της υπόθεσης: Ο Roger Waters κατάφθασε στο ΟΑΚΑ με ελικόπτερο!
Μου γράφει όμως ο Σεμπάστιαν:
Σχετικά με Waters, ωραία και καλά όσα είπες. Φαντασμαγορικό show, άψογος ήχος καλή οργάνωση αλλά δεν ανέφερες και την απόλυτη γελοιότητα του δήθεν Sold-Out. Μπορεί να νόμιζαν ότι είναι έξυπνο διαφημιστικό κόλπο αλλά αποτέλεσμα είχε να παίξει ο Waters μπροστά σε μια μισο άδεια αρένα. Τα ταμεία απ' έξω από το ΟΑΚΑ να πουλάνε εισιτήρια ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ 3 ΜΕΡΕΣ (με την κοπέλα μέσα να μας λέει ότι είναι λίγα βέβαια) με τον κόσμο την προηγούμενη εβδομάδα να αγοράζει από ricardo.gr εισιτήριο των 55 Ευρώ με 80! Και όχι μόνο αυτό αλλά κι εγώ που είχα των 55, όταν έμαθα ότι είχε αρένα ήθελα να το πουλήσω για να δώσω το 10ευρο παραπάνω να το ευχαριστηθώ. ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΑ άνθρωπο να το δώσω! Η πλήση εγκεφάλου έκανε τον κόσμο να μην αποπειραθεί καν να πλησιάσει το ΟΑΚΑ μπας και βρει εισιτήριο. Μια κυρία το σκότωσε το 55άρι εισιτήριο για 30 ευρώ για να αγοράσει 65άρι για αρένα. Και όχι τίποτα άλλο αλλά στο upper tier ούτε τον ήχο απολαμβάνεις το ίδιο καλά, ούτε βλέπεις καλά (θα είναι μπροστά σου είτε οι προβολείς είτε ο γερανός). Επίσης, όλα καλά με τις απαγορεύσεις κινητών, μηχανών και τσιγάρων για να μην χαλάσει η "ατμόσφαιρα". Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει ΠΩΣ συνδυάζεται η ατμόσφαιρα με τον πλανόδιο με τις μπίρες να αλωνίζει σκούζοντας "ΜΠΥΡΕΕΕΕΣ. ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΜΠΥΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ"!?! Και μάλιστα όχι στο διάλειμμα αλλά κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Και βέβαια υπάρχουν αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι (και στο χώρο της μουσικής δημοσιογραφίας)!
(Λεπτομέρειες προσεχώς)
Ένα ωραίο φεστιβάλ θα γίνει στην Αρχαία Ολυμπία από Τετάρτη 27 Ιουλίου έως και Δευτέρα 1 Αυγούστου. Το Μusic And Cultural Festival. Θα πάω, όχι όλες τις μέρες, σίγουρα όμως τη βραδιά που θα παίζουν οι Ozric Tentacles. Θα έχει τη φάση του το ζήτημα, μέσα στην ωραία φύση, αν με πιάνετε δηλαδή... Μίλησα με τους διοργανωτές για ένα ρεπορτάζ που θα κάνω παρουσιάζοντας το φεστιβάλ, «θα παίξουν και οι Burger Project» μου είπαν όλο χαρά! Κι εκεί «κλονίστηκε ο κόσμος μέσα μου»...
Το πιο φτωχό, συναυλιακά, καλοκαίρι βαίνει προς το τέλος του. Τι απομένει ακόμα; Οι πολυφορεμένοι Thievery Corporation σήμερα και αύριο, οι Bon Jovi εννοείται την άλλη Τετάρτη, οι Dream Theater και οι Pulp τον Αύγουστο. Ποιος είναι ο τελικός απολογισμός; Αρνητικός, βασικά. Λίγες οι επιτυχημένες στιγμές - μία εκ των οποίων ήταν και η συναυλία των Roxette (και έπεσα έξω, το ομολογώ, δεν περίμενα πως θα είχε κόσμο). Το κακό είναι πως το μέλλον προωλέπεται ακόμα πιο ζοφερό...
Κατώτερο από το Κοστουμάκι το καινούργιο άλμπουμ του Boy, η Ηλιοθεραπεία. Όχι τόσο επειδή δεν είναι καλό, όσο, κυρίως, επειδή αποτελεί μία επανάληψη του προηγουμένου. Πολύ γρήγορα βγήκα και, επίσης, είναι πολύ όμοιο. Το στοιχείο της έκπληξης, χάθηκε. Δεν το πάει το πράγμα λίγο παραπέρα. Έχει όμως ένα κομμάτι αληθινό δυναμίτη, το Λευκό Σκουπίδι. Το cd κυκλοφορεί σε μία εξαιρετική έκδοση της Inner Ear μαζί με ένα βιβλιαράκι, ένα μυθιστόρημα του ιδίου του Boy. Η άποψή αυτή βέβαια για το άλμπουμ δεν αναιρεί ότι έλεγα παλιότερα: Ο Boy είναι, τηρουμένων των αναλογιών, οι Στέρεο Νόβα της εποχής μας.
Η Sunny Μπαλτζή, εδώ, στο ενσταντανέ, στο στούντιο του Love Radio 97,5. Όμορφη και δροσερή! Τελικά το ροκ βγάζει ωραία κορίτσια - δεν γράφω τίποτε για τη (παρολίγο;) συμμετοχή της στην Eurovision, δεν αντέχω πάλι κόντρες...
Σας φιλώ στο στόμα! Γεια σας, τώρα, φεύγω...
@λληλογραφία Φίλιππος Καλημέρα φιλε Δημήτρη, πήγα και εγώ τη δεύτερη και τρίτη μέρα στο Rockwave. Σίγουρα όσο περνάει ο καιρός καλυτερεύει από θέμα χώρου και οργάνωσης αλλα κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν το θέμα με τις τουαλέτες. Παλιά υπήρχαν παρα πολλές χημικές και δεν υπήρχε κανένα νομίζω πρόβλημα (εκτος από τη μυρωδιά αλλα μην τα θέλουμε και όλα δικά μας), ενώ φέτος με τις κτιστες που φτιάξανε ο κόσμος σχημάτιζε τεράστιες ουρές (την τρίτη μέρα βέβαια, γιατί τη δεύτερη ήταν σα να πηγαίνεις σπίτι σου με τόσο λίγο κόσμο). Επίσης νομίζω ότι θα έπρεπε να υπήρχαν περισσότερα σημεία με φαΐ. Στα λίγα που υπήρχαν γινότανε χαμός(πάντα για την τρίτη μέρα). Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373 Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374 Ενημέρωση: 13-07-2011 |
 
| ||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
|
© 2011 Mystery Tales All Rights Reserved
| ↑
|
|||||||||||||||||||||||
RSS Feed
Follow Us on Twitter
