Τhe (last) Other Side (of summer) | |||||||||||||||||||||||
Οι απόψεις τoυ Other Side δεν συμφωνούν απαραιτήτως με τις απόψεις του Billboard Greece
Τελευταίο Other Side για το καλοκαίρι, καιρός να την «κάνουμε» κι εμείς. Σας το είπα, θα με βρίσκετε αν σας βγάλει ο δρόμος σας, στο «Rock Bar» στην Κυπαρισσία, ελάτε να με συναντήσετε εκεί που θα παίζω μουσική κάθε βράδυ, πείτε μου τη λέξη Other Side και υπόσχομαι πως θα σας κερνάω όλο το βράδυ (όσο αντέχετε)! Το mail μου εννοείται πως ισχύει κανονικά!
Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως με πείραξε -τελικά- πολύ ο θάνατος της Amy Winehouse. Τώρα αρχίζω να το συνειδητοποιώ, όσο περνάει ο καιρός. Όπως συμβαίνει άλλωστε με όλους τους θανάτους δικών μας ανθρώπων. Πάνω στη φούρια των πρώτων ημερών, τότε που τρέχαμε όλοι εμείς να προλάβουμε δημοσιογραφικά το θέμα, δεν το ένιωσα έντονα. Τώρα όμως, τώρα που ακούω ξανά τα τραγούδια της, ειδικά τώρα που αυτά σαρώνουν ξανά τα charts, καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη απώλεια είναι για τη μουσική ο χαμός της Amy!
"Διάβασα το άρθρο σου για την Amy... Νομίζω ότι είμαστε η γενιά, εμείς τουλάχιστον που αγαπάμε τη ΜΟΥΣΙΚΗ, που θα θυμόμαστε για πάντα τι κάναμε όταν ακούσαμε ότι μας άφησε... Σαν το 9/11 ένα πράμα... Εγώ ήμουν ανεβασμένος στον καναπέ και άλλαζα μια λάμπα (it sucks, i know :)) και το άκουσα από την τηλεόραση και κόντεψα να πέσω καθώς πήδηξα για να δω! Πιστεύω ότι θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή... Σπάνια φωνή, μια μαύρη φωνή φυλακισμένη σε ένα λευκό σώμα, ήταν λευκή τραγουδούσε σα μαύρη αλλά δυστυχώς έπινε σαν Ιρλανδός... Κρίμα και πάλι κρίμα".
Eίναι ενδιαφέροντα επίσης και όσα γράφει ο Νίκος στο e-tetRadio. Η Amy κάηκε σαν κεράκι, το κακόμοιρο το κορίτσι. Σαν το κερί που βάζουμε εμείς κάθε βράδυ μπροστά στα δύο cd της και σβήνει αρκετή ώρα πριν τελειώσει η νύχτα μας.
Μου αρέσουν όμως αυτοί που πεθαίνουν νέοι. Είναι λίγο άγριο να μεγαλώνεις, να γερνάς. Είναι σαφώς πιο επώδυνο από το να πεθαίνεις νέος!
Πόσο πιθανό είναι να δούμε τους Red Hot Chili Peppers στην Ελλάδα στο πλαίσιο της επερχόμενης περιοδείας τους; Το ρωτάει -το εύχεται δηλαδή- και ο Αλέξανδρος με mail του:
Επειδή έχω φάει τα λυσσακά μου να βγάλω εισιτήριο για Νοέμβριο (που θα είμαι ήδη Αγγλία για 2 συναυλίες Carter - από τα παλιά :)) για Red Hot Chili Peppers, ακούς τίποτε για εδώ; Πχ ο "δικός" σου (λόγω ΑΕΚ το λέω), θα το τολμήσει (και λέω αυτόν γιατί μόνο η eleven φαίνεται να μπορεί να το δοκιμάσει, περισσότερο κι από τη didi, γιατί αν τους φέρει αυτή στη μαλακάσα θα χάσει αρκετό κόσμο); Ή να βγάλω να πάω να τους δω στο Sheffield;
Ο Αλέξανδρος με ενημέρωσε με επόμενο mail του πως έβγαλε ήδη εισιτήριο για το Σέφιλντ. Λέτε να αποδειχθεί παραπανίσιο; Λέτε η Didi να φροντίζει για εμάς πριν από εμάς (ναι, ναι, απίστευτο!);
@λληλογραφία
Φάνης Παπαδημητρίου Μα γίνεται να είσαι τόσο τέλειος πιά; Chris Martin, τραγουδιστής των Coldplay: Είναι κούκλος, το όνειρο κάθε κοριτσιού. Γράφει ωραία ποπ τραγούδια με αποχρώσεις εναλλακτικού ροκ. Έχει ωραία φωνή που βγαίνει πεντακάθαρη και στο live. Είναι παντρεμένος με χολυγουντιανή σταρ (Γκουίνεθ Πάλτροου) που έχει θείο το Σπήλμπεργκ, άρα έχουμε και καβάτζα στο Χόλυγουντ αν βαρεθούμε την ποπ. Είναι πανεπιστημιακής μόρφωσης – Latin & Greek studies στο UCL . Είναι οικογενειάρχης με 2 παιδιά και δεν έχει δώσει ποτέ αφορμή για κουτσομπολιά. Είναι σεμνός, ποτέ κακός λόγος για κανένα, έχει μόνο φίλους, κανείς δεν τον έχει κακίσει (μόνο ο Liam Gallagher είχε πει για αυτόν κάποτε ότι "Chris Martin looks like a geography teacher" - αλλά αν ο Λίαμ έχει μόνο αυτό να πει τότε μάλλον καλά πάμε) . Μιλάει και γαλλικά (τα γαλλάκια τρελαίνονται με τέτοια). Έχει και λεπτό αγγλικό χιούμορ, ευγενικό, μεγαλοαστικής καταγωγής. Λάμπει, είναι clean-cut, δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν παίρνει drugs. Μα έτσι είναι οι ροκ στάρ που γνωρίσαμε ??? Είναι εκνευριστικά τέλειος. Επί μιάμιση ώρα είχε καθηλώσει 50,000 κόσμο(μόνος του, οι άλλοι 3 Coldplayers είναι από άσχημοι έως αδιάφοροι) και σκεφτόμουνα που βρίσκεται το ψεγάδι και δεν το έβρισκα γαμώτο. Έχουμε μάθει να θεωρούμε κάτι τέτοιους τύπους "ξενέρωτους" και "βαρετούς" αλλά εδώ πέσαμε έξω. Δεν μπορούμε να μην τον αγαπήσουμε. Είναι σόουμαν χωρίς επιτήδευση τύπου U2. Οι Coldplay καθήλωσαν και αποθεώθηκαν και δίκαια. Γιατί πέρα από show & looks έχουν και τραγουδάρες κατάλληλες για συναυλιακό singalong. Αλλά κάποιοι (λίγοι) θα θυμόμαστε περισσότερο τη μέρα γιατί είδαμε ξανά την PJ Harvey. Μαζί με τη Siouxsie οι 2 κορυφαίες γυναικείες ροκ προσωπικότητες. Σε ένα παντελώς ακατάλληλο για αυτή περιβάλλον (μέρα, σε ανοιχτό μαζικό φεστιβάλ, με 50.000 κόσμο που είχε έρθει εμφανώς για τους Coldplay και μόνο, βγήκε με τον παμέγιστο Mick Harvey, και τους άλλους 2 (το 40αρη τεκνό Γάλλο ντράμμερ και το μέντορα της John Parish σε κιθάρα-πλήκτρα) και έπαιξε σχεδόν όλο το Let England Shake και κάποια παλιά, σε 1 ώρα και μετά χάθηκε διακριτικά. Ξωτικό, αλλόκοτη αλλά θεά. Ασυγχώρητο όμως λάθος το ότι δεν έπαιξαν το αγαπημένο μου Colour of the earth από το Let England Shake. Οι Portishead μας προέκυψαν ξανά μετά από 15 χρόνια. Αυτό το τριπ-χοπ του Μπρίστολ πολύ ξεπερασμένο πιά. Η Beth Gibbons όμοια, σα να είμαστε στο 1995, αλλά η κλάψα της δεν αντέχεται πάνω από 10-15 λεπτά. Με 1-2 κορυφαίες στιγμές όμως, all time classics (Roads, Sour times etc). Φεύγοντας πήρα και μία γεύση από την άλλη σκηνή όπου είχε αρχίσει το ρεηβ πάρτυ των Underworld. Δεν είναι 1996 όμως, ο Μπλαίρ και η cool Britannia are long gone και το Trainspotting είναι μια παλιά ταινία κάποιου ανεξάρτητου σκηνοθέτη που έφτασε και σε όσκαρ πριν 2 χρόνια. Το born slippy ξεσήκωσε κάποιους κολλημένους - λίγους όμως. Γενικά συμπεράσματα: Άψόγο φεστιβάλ, οργάνωση, χώροι, πουθενά ουρές, πολλά μπαρ και τουαλέττες, τουλάχιστον 10 έθνικ κουζίνες σε 20-30 food stands, αξιοπρεπές φαγητό, και line-up που ούτε να το είχα παραγγείλει. Το top 5 έχει ως εξής: 1. Arcade Fire. Προφανώς. Τα λόγια περιτεύουν. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν έκπληξη, σα να χάνει ο Μπολτ το 100αρι. 2. PJ Harvey. Περισσότερο για την προσωπικότητα και το φοβερό φετινό άλμπουμ παρά για την εμφάνιση αυτή καθ' αυτή που δεν είναι για καλοκαιρινό φεστιβάλ. Κάποιος να την ξαναφέρει στο μπάντμιντον παρακαλώ? 3. Coldplay. Για όλους τους λόγους που είπαμε πριν 4. National. Σπουδαία μπαντα, οι ροκ Tindersticks της εποχής, extra bonus η εμφάνιση μελών των Arcade Fire στη σκηνή (είναι φίλοι τα 2 γκρουπ) 5. Chemical Brothers: Χορός, άγριο μπιτ και φοβερό light show στις 3 τα ξημερώματα, λες και είμαστε 20 χρονών. Γεμίσαμε συναυλιακά. Πάμε για ξεκούραση πίσω Ελλάδα και αναμένουμε τους Pulp στο Terravibe των Αύγουστο και τους Primal Scream το Σεπτέμβριο για να κλείσει το πιο ενδιαφέρον συναυλιακό καλοκαίρι εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373 Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374 Ενημέρωση: 02-08-2011 |
 
| ||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
|
© 2011 Mystery Tales All Rights Reserved
| ↑
|
|||||||||||||||||||||||
RSS Feed
Follow Us on Twitter
