No Faith @ Other Side

otherside200405@yahoo.gr

 

 

Τον Νίκο Παπάζογλου τον αγαπούσα όσο λίγους καλλιτέχνες στη μουσική - ως ακροατής, εννοώ. Επειδή εγώ έχω αγαπημένους που αλλάζουν κατά καιρούς, αυτό το διάστημα είναι οι Glasvegas ας πούμε, σε δύο μήνες θα είναι κάποιοι άλλοι κ.ο.κ. λίγοι είναι εκείνοι στους οποίους παραμένω -παντοτινά- πιστός. Οι Led Zeppelin πάνω απ΄ όλα, ο Bowie, οι Nirvana, oι Beatles, οι Chemical Brothers, οι White Stripes και κάποιοι, λίγοι, ακόμα. Και από ελληνικά, ελάχιστα: Χατζιδάκις εννοείται, Τρύπες και σίγουρα, Παπάζογλου. Στους top ο Νικόλας. Και ας έπαιζε λαϊκά, ένα είδος που απεχθάνομαι. Δεν ήταν όμως λαϊκά τα τραγούδια του, ήταν στην ουσία (και στην ουσία τους) ροκ. Πολύ ροκ. Δεν ξέρω αν σας το έχω πει και παλιότερα στο Other Side, αλλά θυμάμαι εκείνες τις περίφημες συναυλίες του στο Λυκαβηττό κάθε Σεπτέμβρη. Το κοινό λοιπόν που γέμιζε το θέατρο ήταν πιο ροκ από οποιαδήποτε άλλη συναυλία, ροκ συναυλία εννοείται. Θυμάμαι τα t-shirts των παιδιών που ανέβαιναν στο λόφο, ήταν τα πιο πολλά ροκ t-shirts που έβλεπα σε συναυλίες. Ακόμα και από εκείνες των metal.

 

 

 

Toν θυμάμαι επίσης σε μία συναυλία που είχαν δώσει οι Τρύπες στο Αν club, 1989 προς 1990. Τότε το Αν είχε άλλη χωροταξική διάταξη, η σκηνή ήταν στα αριστερά, στο βάθος αριστερά και στην κολώνα του κέντρου υπήρχε ένα κυκλικό μπαρ. Οι Τρύπες λογικά δεν πρέπει να ήταν ακόμα γνωστές γιατί δεν είχε πολύ κόσμο. Στο μπαρ λοιπόν, πίσω-πίσω, καθότανε μόνος του ο Νίκος Παπάζογλου. Έπινε και άκουγε σιωπηλός τα πρωτόλεια ροκ τραγούδια του συγκροτήματος. Πιτσιρικάδες εμείς τότε, άβγαλτοι, τον πλησιάσαμε με έναν φίλο και του μιλούσαμε για ένα και μόνο κομμάτι του, τον Αύγουστο, την κορυφαία -στιχουργικά- στιγμή του. Δεν ακούω συνήθως στίχους, με αφήνουν παγερά αδιάφορο, με ενδιαφέρει κυρίως η μουσική. Με τα τραγούδια του Παπάζογλου ήταν όμως διαφορετικά τα πράγματα. Και τις Τρύπες τις βοήθησε πολύ στην αρχή, όπως και πολλά άλλα συγκροτήματα. Το ξέρετε πως στο πρώτο άλμπουμ των Mushrooms την παραγωγή είχαν κάνει από κοινού ο Παπάζογλου και ο Χρήστος Δασκαλόπουλος;

 

Θα ήθελα να αποκαλύψω ακόμα πως ποτέ ο Παπάζογλου δεν απαίτησε πράγματα από τους δημοσιογράφους. Ήταν πολύ cool τύπος. Του έπαιρνες συνέντευξη και δεν σε ρώταγε το παραμικρό μετά. Ούτε πότε θα βγει, ούτε τι θα έγραφες, ούτε τίποτε. Άλλο ήθος, σπάνιο...

 

Tελικά οι Swans και μάζεψαν πολύ κόσμο στο Gagarin και ήταν και εξαιρετικοί, τι εξαιρετικοί δηλαδή, απίστευτοι. Ένας ηχητικός καταρράκτης που έκανε πολύ κόσμο να πάει με βουητό στα αυτιά την επόμενη ημέρα στη δουλειά του. Σύμφωνοι, ο Michael Gira είναι κορυφαίος, ωστόσο όλη η μπάντα ήταν καλοκουρδισμένη αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο καθαρός θόρυβος είναι η καλύτερη μελωδία.

 

 

Καλός ήταν και ο Greg Dulli την επόμενη, σ' ένα ωστόσο απελπιστικά άδειο Gagarin. Πως μπορείς να περάσεις καλά σε ένα live που δεν έχει πολύ κόσμο και, ειδικά, όταν γνωρίζεις πως όλα θα γίνουν γρήγορα-γρήγορα γιατί το συγκρότημα πρέπει να βρίσκεται στις 12 και μισή στο αεροδρόμιο; Γι' αυτό και η ώρα έναρξης πήγε στις 9 και μισή όταν τέτοια ώρα, σε άλλες περιπτώσεις, δεν έχει βγει ούτε καν το support. Έμπαινε κόσμος στις 11 παρά τέταρτο και ρωτούσε απορημένος πριν πόση ώρα είχε αρχίσει. Όχι πως αν δεν πετούσαν το ίδιο βράδυ οι Twilight Singers θα έπαιζαν αλλιώς. Απλώς είναι κάπως περίεργο να ξέρεις πως ότι και να γίνει η συναυλία έχει, όχι ημερομηνία, αλλά ώρα λήξης και δεν πρόκειται να πάρει παράταση όσο ισόπαλο και αν λήξει (το ματς). Eίναι βασικά θέμα ψυχολογίας (που θα έλεγε κι ένας προπονητής).

 

Πάσχα εν όψει, Μεγάλη Εβδομάδα τώρα, η καλύτερη εβδομάδα του χρόνου και ας μην σε ενδιαφέρει η πίστη και η θρησκεία. Αποτελεί άλλωστε παράδοση για το Other Side το Αι γενεαί πάσαι, ένας από τους πιο μαγικούς ύμνους (επιπέδου Χατζιδάκι): Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;

 

 

Το πιο άθλιο ποδόσφαιρο το κόσμου, το ελληνικό. «Τι κάνω εδώ πέρα» έλεγε την Κυριακή ο Ζεσουάλντο Φερέιρα, ο προπονητής του Παναθηναϊκού. «Πραγματικά έχω κουραστεί να βρίσκομαι μπροστά σε καταστάσεις που ως επαγγελματία δεν μου αρέσουν. Σε λίγους μήνες στην Ελλάδα έχω δει όσα δεν έχω δει σε όλη την καριέρα μου. Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα και δεν ασχολείται κανείς». Πλέον δεν ασχολείται και ο κόσμος, αυτό τουλάχιστον είναι ένα παρήγορο σημάδι.

 

 

• Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι Active Member έκοψαν την Κυριακή στο Gagarin, 900 εισιτήρια. Και με το... εισιτήριο να μην είναι φθηνό, 15 ευρώ προπώληση και 18 στο ταμείο. Οκ όμως, ο κόσμος δεν παραπονιέται, γνωρίζει που πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα. Το μόνο που δεν μπορείς να προσάψεις στον Μιχάλη και την παρέα του είναι ιδιοτέλεια. Τις παραγωγές τους χρηματοδοτούν και αυτά τα εισιτήρια όπως και οι πωλήσεις των δίσκων αποτελούν την κύρια πηγή εσόδων της Low Bap. Οι Ρόδες αλήθεια είχαν πάει, ο Νικήτας δηλαδή ο Κλιντ, να δει τη συναυλία;
• Για να καταλάβετε πόσο περίεργοι είμαστε οι έλληνες ως συναυλιακό κοινό. Ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο Parov Stelar και έρχεται εδώ και κάνει sold out στο Fuzz, κόβει επομένως γύρω στα 1500 εισιτήρια; Και δεν θα έλεγα πως είναι αρνητικό να πηγαίνουν καλά οι συναυλίες, όποιος κι αν είναι ο καλλιτέχνης, αλλά όταν ο Parov Stelar γεμίζει τέτοιους χώρους θα έπρεπε οι Arcade Fire να κόβουν δέκα φορές περισσότερα εισιτήρια. Στη συναυλιακή Ελλάδα του σήμερα όμως, του παραλογισμού και του παραμορφωτικού καθρέφτη, ο κάθε Parov Stelar αποδεικνύεται πιο κερδοφόρος ακόμα και από τους Black Eyed Peas. Να μεταναστεύσω τώρα ή τον Ιούνιο που θα έχει μείνει το 1/3 της χώρας (θυμηθείτε το αυτό);

 

 

Γεια σας, σας φιλώ (όπως πάντα) στο στόμα, αυτή την εβδομάδα των... παθών δεν έχουμε να πούμε και πολλά -είμαστε και down ψυχολογικά κανά δυο μέρες τώρα, τι περισσότερο να λέμε- ραντεβού την επόμενη Τετάρτη επομένως, ξανά εδώ, στο μετερίζι του Billboard Greece ενάντια στους κακούς που βρίσκονται γύρω μας.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374