No Title @ The Other Side

otherside200405@yahoo.gr

 

 

Επιστροφή στας Αθήνας μετά τη μεγάλη γιορτή της... Χριστιανοσύνης (βοήθειά μας), το Πάσχα και ιδού, το πρώτο, συναυλιακό, δίλημμα: Που πάμε, αύριο Πέμπτη; Στους Echo & The Bunnymen στο Gagarin ή στους Nο Age στο Six D.O.G.S.; Ιδού το ερώτημα. Ή, μήπως, να περάσω μία βόλτα και από τα δύο (πράγμα το οποίο θεωρώ μάλλον και πιο πιθανό); Να δω μόνο αν θα βολεύουν οι ώρες. Αξίζουν πάντως αμφότερα τα live για διαφορετικούς λόγους το καθένα με κοινή συνισταμένη ωστόσο την καλή μουσική. Θα μας φάνε οι δρόμοι αύριο, την ξέρω τη δουλειά εγώ.

 

 

Χθες το βράδυ τους No Age τους είχαν καλεσμένοι οι Ράδιο Αρβύλα. Με ενδιαφέρει η γνώμη σας για αυτούς - για τους Ράδιο Αρβύλα εννοώ, όχι τους No Age. Στείλτε μου ένα mail. εμένα μου φαίνονται κάπως άνισοι. Από τη μία έχουν ένα χιούμορ γυμνασιακού επιπέδου και από την άλλη καλούν συγκροτήματα στην εκπομπή τους όπως οι No Age, ονόματα που δεν θα είχαμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε στην ελληνική τηλεόραση. Από τη μία ασχολούνται με τα ελαφριά θέματα, τα τηλεοπτικά και από την άλλη θίγουν σοβαρά και λεπτά ζητήματα. Δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως βρίσκονται στην από εδώ όχθη ενώ ακούνε και καλές μουσικές. Καλό είναι που υπάρχει το Ράδιο Αρβύλα (και ας το βλέπω ελάχιστα), δεν το συζητώ.

 

 

Ευτυχώς που την Κυριακή δεν θα αντιμετωπίσουμε αντίστοιχο δίλημμα - επανέρχομαι στα συναυλιακά. Ο Πετρολούκας Χαλκιάς δεν θα έχει αντίπαλο, Πρωτομαγιά ανήμερα, στο Terra Vibe και έτσι δεν υφίσταται δίλημμα στο που θα πάμε. Ένα γνήσιο λαϊκό γλέντι στη Μαλακάσα, τέτοιο που ούτε στα ορεινά χωριά της Ηπείρου δεν συναντάμε. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί την Κυριακή το μεσημέρι και ετοιμαζόμαστε για μεγάλη φάση - αν μάλιστα έχει κερδίσει και η ομάδα μας το προηγούμενο βράδυ, ποιός μας πιάνει. Τέλος πάντων τα κλαρίνα επιτέλους μπάινουν στο Terra Vibe και νομίζω πως η συνύπαρξη είναι ιδανική για να μην πω και αναπόφευκτη.

Και μια και το έφερε ο λόγος, εντάξει, μπορεί να είναι κιτς το παρακάτω σποτ, αλλά είναι για καλό σκοπό:

 

 

 

Θεέ μου που φτάσαμε... Να περιμένουμε τον αγώνα με τον Ατρόμητο μήπως και γελάσουμε λιγάκι... Ξεφτίλα.

 

 

Μουσική ανομβρία τις τελευταίες ημέρες, ένεκα των γιορτών, συναυλιακή αγρανάπαυση και πάμε από εβδομάδα για πιο έντονη δραστηριότητα. Τουλάχιστον έχουμε τον Roger Waters να περιμένουμε και αυτό είναι ένα live, πράγματι, πολύ δυναμικό. Από τα σημαντικότερα του καλοκαιριού. Και όχι μόνο επειδή το Wall αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία άλμπουμ στην ιστορία του ροκ. Δεν ξέρω ακόμα που θα γίνει η συναυλία, εδώ δεν έχει ανακοινωθεί καν επισήμως σιγά μη γνωρίζαμε και το μέρος διεξαγωγής. Ας έχετε υπόψιν σας ωστόσο πως στις άλλες χώρες πραγματοποιείται σε κλειστούς χώρους - έτσι είναι η δομή της, δεν μπορεί να αλλάξει, όσοι την έχουν παρακολουθήσει live προφανώς καταλαβαίνουν το γιατί - μένει να δούμε πως θα χωρέσει όλος αυτός ο κόσμος που θα θέλει να πάει. Είχε πάει και μία συνάδελφος από την Ελευθεροτυπία στην πρώτη-πρώτη συνέντευξη που έδωσε ο Roger Waters πέρυσι στο Λονδίνο και, θυμάμαι, μου είχε αναλύσει τα τι και τα πως. Μιλάμε για υπέρ-παραγωγή. Προβλέπω να συρρέουν πλήθη. Για Μπάντμιντον πάντως δεν το συζητώ, είναι μικρή και η σκηνή του, χώρια ότι δεν χωράει πολύ κόσμος. Θα έπρεπε να κάνει 15 συναυλίες στη σειρά ο Waters για να τους ικανοποιήσει όλους, ολημερίς να χτίζουν το τείχος οι διοργανωτές, το βράδυ να γκρεμίζεται... Δεν γίνεται αυτό.

 

 

Eτοιμαστείτε και για τους Duran Duran. Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τέλη Ιουλίου! Όλο και εμπλουτίζεται το συναυλιακό ελληνικό καλοκαίρι.

 

 

Χεχε, με τη Lady Gaga στο εξώφυλλο κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του ΝΜΕ. Tα τείχη πέφτουν σιγά-σιγά και όταν εγώ πήγαινα πέρυσι στο εξωτερικό να παρακολουθήσω την Lady Gaga σε συναυλία της, τα indie φιλαράκια μου, με έκραζαν ομαδικώς. Τώρα ήρθε η σειρά του ΝΜΕ να δεχτεί τα πυρά των ελλήνων ειδημόνων της μουσικής και ήδη στο αγγλικό περιοδικό, μετά την ελληνική κατακραυγή, σκέφτονται πολύ σοβαρά να αναστείλουν την έκδοσή του.

 

 

Coming soon (στις ολοσέλιδες διαφημίσεις) για το καινούργιο άλμπουμ του Dr Dre αλλά αυτό το ακούμε είκοσι χρόνια τώρα. Πάω και στοίχημα, θα ακούγεται τόσο ξεπερασμένος πλέον ο γιατρός που όλοι θα καταλάβουμε ότι φταίει ο πανδαμάτωρ χρόνος...

 

 

Το Σάββατο παίζουν και οι Wedding Present στο Rodeo αλλά ειλικρινά, ανάμεσα στις καλές μουσικές του συγκροτήματος και την ταλαιπωρία του Rodeo, το στριμωξίδι και τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν εκεί, δεν έχουμε πολλά περιθώρια επιλογής. Πρέπει να είναι πολύ σούπερ ένα συγκρότημα ώστε να μας κάνει να ξεπεράσουμε (και να ξεχάσουμε) τέτοιου είδους δυσκολίες. Δεν ξέρω, είμαι μικρός, έχω την αίσθηση όμως πως οι συνθήκες που επικρατούν στο Rodeo θα ήταν απαγορευτικές ακόμα και για τη δεκαετία του 80. Μιλάμε για κλαμπ άλλης εποχής. Όσο καλή διάθεση και αν έχεις, ακόμα και αν το δεις σαν μία καλτ φάση, πάλι πρόβλημα θα έχεις. Όσοι αντέχετε πάντως θα ευχαριστηθείτε ένα καλό γκρουπ, αυτό είναι σίγουρο.

 

 

Τέτοιο βραδυφλεγές άλμπουμ όπως εκείνο των Mumford And Sons δεν θυμάμαι να έχω πετύχει ξανά. Στο Other Side, αν θυμάστε, το είχαμε επισημάνει από παλιά, από τότε που κυκλοφόρησε. Όμως, έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια για να κάνει επιτυχία. Από τα παράδοξα της μουσικής. Το κακό είναι τώρα που δεν ξέρω πως μπορώ να το βρω στη δισκοθήκη μου. Τα πράγματα έχουν αγριέψει στο σπίτι μου, τα άλμπουμ και τα cd δεν χωρούν πιά, γέμισαν όλοι οι τοίχοι και τα έχω σκόρπια παντού. Σκεφτείτε πως κοιμάμαι μαζί τους. Και καλά αν έχω στο κρεβάτι μου τη Rihanna, μια χαρά, σκεφτείτε να είναι κανένας σαν τον Notorius BIG (να με κυνηγάει και και να με πιάνει κιόλας). Ή, να είναι όλοι οι Kings Of Leon μαζί (all together) και, μάλιστα, έχω την υποψία αυτή, να μην έχουν και πλυθεί (πρόσφατα). Χθές πάντως κοιμήθηκα με την... Beth Ditto.

 

 

Αυτό που χαίρομαι περισσότερο στο Billboard Greece είναι οι στήλες του. Οι εξαιρετικές στήλες του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα ονόματα που συμμετέχουν και είναι πρώτης γραμμής, ένα προς ένα, η αφρόκρεμα της μουσικής δημοσιογραφίας, είναι πάνω απ' όλα τα καλογραμμένα και άκρως ενδιαφέροντα κείμενα. Σας μιλάω ως αναγνώστης, χαίρομαι να διαβάζω πράγματα. Τριανταφυλλίδης, Κιλισμανής, Μίχος και Τζανακάρη για να σημειώσω τέσσερα μόνο από τα τελευταία αφιερώματα που διάβασα, κυριολεκτικά, με μεγάλο ενδιαφέρον. Το κακόμοιρο το Other Side ξεκινάει αγώνα επιβίωσης ανάμεσα στα μεγαθήρια.

 

 

Μία γρήγορη ματιά σε δισκάκια τελευταίας εσοδείας:

 

Gil Scot Heron and Jamie XX: We’re New Hear

Μέτριο με κάποιες καλές στιγμές ειδικά προς το τέλος.

 

Duran Duran: All You Need Is Now

Σε παραγωγή Mark Ronson, τα μαγικά του οποίου όμως δεν στέκονται ικανά στο να ξετινάξουν από πάνω το (μουσικό) άγος της δεκαετίας του 80.

 

Beth Ditto ep

Αν θέλαμε να ακούσουμε τη Madonna, θα αγοράζαμε τη Madonna. Καλά, τι έπαθε αυτή και τραγουδάει έτσι (θα τη ρωτήσω το βράδυ στο κρεβάτι, πριν κοιμηθούμε ή, τέλος πάντων, πριν κάνουμε οτιδήποτε - τι σας νοιάζει εσάς τι θα κάνουμε εμείς;). Χειρότερα, δεν γίνεται.

 

Absent Without Leave: Faded Photographs

Να κι ένα ελληνικό δισκάκι που αξίζει τα λεφτά του. Ο Γιώργος Μαστροκώστας κρύβεται πίσω από το όνομα Absent Without Leave και παίζει ένα είδος post-rock. Είμαι σίγουρος πως οι φανατικοί θα τον έχετε ανακαλύψει ήδη, παραβιάζω ανοιχτάς θύρας μου φαίνεται. Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε 500 χειροποίητα και συλλεκτικά αντίτυπα - σπεύσατε.

 

Dimi Phaze: Simple

Σε πιο dance και ηλεκτρονικά μονοπάτια αν και με pop διάθεση. "Βαράει" σε κάποιες στιγμές...

 

Avril Lavigne: Goodbye Lullaby

Πιο εφηβικές καταστάσεις, για τους πιο νεαρούς αναγνώστες (και αναγνώστριες) που δεν προλαβαίνουν να το ακούσουν καλά το δισκάκι γιατί έχουν εξετάσεις στο σχολείο.

 

Foo Fighters: Wasting Light

Το πιο καλό τους άλμπουμ εδώ και χρόνια. Από τα cd της χρονιάς.

 

Britney Spears: Femme Fatale

Δες πιο πάνω, για την Avril Lavigne. Τα ίδια αλλά σε πιο pop.

 

James Blake

Σαν να ακούς τον Antony αλλά με ηλεκτρονική μουσική. Τι να σας πω, προσωπικά βαρέθηκα (θανάσιμα;).

 

Jonny Greenwood: Norwegian Wood

Άλλο ένα soundtrack από το εκλεκτό μέλος των Radiohead. Ιδιαίτερο. Δεν είναι άσχημο, δεν κάνει και τη διαφορά.

 

Paul Simon: So Beautiful or So What

Πότε είπατε πως παίζει ο Πετρολούκας στο Terra Vibe; Την Κυριακή; Ωραία τότε. Βάλτε στο αυτοκίνητο το So Beautiful or So What και ξεκινήστε. Πιο ιδανικό ζέσταμα δεν μπορώ να σκεφτώ. Για βουκολικές στιγμές ακρόασης.

 

 

Γεια σας τώρα, σας φιλώ στο στόμα! Ρίξτε μία ματιά εδώ, παρακάτω, στο βίντεο του Roger Waters - προέρχεται από μία, σχετικά πρόσφατη, συναυλία του. Ένας από τους αναγνώστες, γράφει σχετικά: I have heard loads of people calling this the best show they have ever been to.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374