Eδώ Βαρκελώνη! Sonar, μέρα 3η (και τελευταία)

 

Από τον   Γιάννη Παναγόπουλο

 

Έχεις τρεις επιλογές. Μπορείς να πάρεις μια μπύρα και να κάτσεις πάνω στο καυτό πλαστικό γρασίδι. Και αν δεν βρεις χώρο εκεί, μπορείς να πάρεις μια μπύρα και να κάτσεις πάνω  στο περισσότερο καυτό τσιμεντένιο κράσπεδο του MACBA. Αν θες, αν το αντέχεις μπορείς να χορέψεις. Αλλά αυτό το κρατάς για τη στιγμή που θα εμφανιστεί μπάντα ή καλλιτέχνης που πραγματικά το αξίζει.

 

Είναι Σάββατο 18 Ιουνίου. Είναι 15.10.

 

Η Βαρκελώνη καίει. Ο ήλιος δεν αστειεύεται. Ιδρώνεις ακόμα και ακίνητος.  Είναι η τελευταία μέρα του Sonar. Θέλω να τελειώσει. Θέλω να πάω σπίτι και να δω τις ειδήσεις των 9. Θέλω να κοιμηθώ στις 11 το βράδυ. Τη μπίρα κοντεύω να τη σιχαθώ. Και δεν θέλω ν' ακούσω άλλα σπασμένα Αγγλικά από Τσέχους, Ρώσους. Αν είναι να γίνει αυτό προτιμώ εκείνα του Gilles Peterson. Ο κάτι κοντά σε γκουρού για τον υπόλοιπο κόσμο, ο σίγουρα γκουρού για τους Άγγλους του έθνικ ήχου εμφανίζεται στην κεντρική σκηνή του Sonar σε κανα μισάωρο. Θέλω να τον ακούσω οπωσδήποτε.

 

 

 

Μπήκα στο Sonar την ώρα που έπαιζαν οι No Surrender. Σου γράφω για πάρτη τους γιατί βλέποντας τους live έπαθα πλάκα. Στη σκηνή, οι τρεις Αμερικάνοι που στην αρχή του 2011 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους  "Medicine Babies", ήταν ένας ηχητικός τσαμπουκάς που είχα ανάγκη. Οι No Surrender ραπάρουν με το δικό τους στυλ. Και έχουν ήχο που θυμίζει εκκρεμές όταν κινείται με φρενήρεις ταχύτητες ανάμεσα στο Dubstep και το hip - hop. Το κοινό του  Sonar τους τίμησε χύνοντας ιδρώτα. Χορεύοντας. Ξεχνώντας το βασανιστήριο της υγρής ζέστης που "βγάζει" η Βαρκελώνη όταν το θερμόμετρο δείχνει κάτι περισσότερο από 25 βαθμούς Κελσίου. "Υπάρχουν Λονδρέζοι εδώ. Είμαι από το Λονδίνο" είπε ο Gilles Peterson όταν ανέβηκε στη σκηνή που φιλοξενούσε τους D.J. Ο μελετητής της παγκόσμιας μουσικής, ο D.J., ο ραδιοφωνικός παραγωγός, ο κριτικός διάλεξε να ξεκινήσει την παράστασή του διαλέγοντας σόουλ. Το κοινό ήθελε κάτι που θα μπορούσε να χορέψει εύκολα. Ο Peterson το έδωσε. Το έκανε όμως αργά. Το κοινό χόρεψε με τις επιλογές του αλλά όπως και να το κάνεις μέχρι να μπει στο νόημα και να διαλέξει house και garage ο κόσμος άρχισε να αραιώνει από το χώρο που εμφανίζονταν.

 

 

Ο Apparat ήταν ένας από τους καλλιτέχνες του φετινού Sonar που ήθελα να δω οπωσδήποτε. Εμφανίστηκε με τη μπάντα του στο κατάμεστο υπόγειο του Sonar Hall. Τι λέμε τώρα; Ο Apparat είναι εντελώς η εποχή του. Είναι electronica είναι αβαν - γκάρντ είναι, σόρρι για την υπερβολή, και λίγο The Cure εποχής του Pornography. Όπως και αν έχει αυτός ο Βερολινέζος καλλιτέχνης που κάποτε έφτιαχνε techno αλλά τώρα θέλει να βγάλει μουσική με, αληθινές, κιθάρες θεωρώ πως σύντομα, αν του κάτσει και σωστό μάρκετινγκ, μπορεί να βγει στις αγορές των Radiohead και να κάνει το κοινό τους, κοινό του. Φεύγοντας από το Sonar (της μέρας) άκουσα, για λίγο είναι η αλήθεια, τους Tiger & Woods. Πλάκα είχαν. Ο κόσμος χόρεψε μαζί τους. Η ντίσκο τους  όμως δεν έχει κάτι νέο. Είναι κλισαρισμένη. Δεν πάει τα πράγμα μπροστά.

 

 

Το play - list της τελευταίας βραδιάς είχε και Underworld. Το να τους δω ήταν απωθημένο από την εποχή που ήταν να εμφανιστούν στο Ejekt του 2007, αν δεν κάνω λάθος, αλλά τελικά - λόγο επεισοδίων - δεν τα κατάφεραν. Οι Underworld του 2011 έφεραν στο Sonar μια αίσθηση νοσταλγίας των 90's. Η εμφάνισή τους ήταν πολύ καλή. Αλλά δεν ξεχνώ πως κυρίως όταν  ακούστηκε το "Born Sleepy" τα πάντα σείστηκαν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή βλέπαμε ένα υπέροχα οργανωμένο λαιβ που θα έπαιρνε χειροκρότημα έτσι και αλλιώς.

 

Τι άλλο;

...και του χρόνου.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374