Η Μόνικα βρίσκεται ακόμη στην αρχή! (Live στην Επίδαυρο)

 

 

Μόνικα

 

Μικρή Αρχαία Επίδαυρος, Σάββατο 9 Ιουλίου

 

 

Μια εμφάνιση στη Μικρή Επίδαυρο ασκεί έντονη επιρροή και γοητεία στους καλλιτέχνες, αφού ο τόπος και κυρίως ο χώρος τους προδιαθέτει για να κοιτάξουν τα τραγούδια τους και το υλικό τους αλλιώς. Ασκεί όμως την ίδια επιρροή και στο κοινό το οποίο, αφού ταξιδέψει μέσα από μια υπέροχη διαδρομή, νιώθει την ίδια ορμή και επιθυμία για κάτι καινούριο, αυτή που νιώθουν δηλαδή και οι μουσικοί.

 

Δέκα παρά είκοσι, το δροσερό αεράκι να έχει πέσει προ πολλού και η Μόνικα με τους μουσικούς της να βρίσκονται επί σκηνής με ένα εντυπωσιακό line up που αποτελείται από τύμπανα, μπάσο, πιάνο, δύο κιθάρες, δύο πνευστά και ένα sexteto εγχόρδων. Συνολικά δώδεκα μουσικοί.

 

 

Από τα πρώτα τραγούδια φάνηκε ότι εδώ υπήρχε μια καινούρια, αρκετά διαφορετική ματιά στο υλικό από τις προηγούμενες συναυλίες της Μόνικας που είχα παρακολουθήσει. Ο ηλεκτρισμός και η ένταση είχαν υποχωρήσει και τη θέση τους είχαν πάρει νέες ευρηματικές ενορχηστρώσεις και αρκετά  πιο σοφιστικέ ρυθμοί. Ξεκίνησαν με το “Ça commence bien” σε μια υπέροχη καλοκαιρινή και ανάλαφρη bossa εκδοχή, για να συνεχίσουν με τα, “Are you coming with us”, “Show me come on”, “Babe” και “Pretend”, όλα μέσα από νέες ηχητικές ή ενορχηστρωτικές προτάσεις. Ταιριαστές φυσικά στην ατμόσφαιρα του χώρου.

 

Κατά τη γνώμη μου, τα τραγούδια της Μόνικας όσα τα ελαφραίνεις από τα «ηχητικά κόλπα και εφέ» του στούντιο, τόσο πιο πολύ αναδεικνύεται ο πλούτος τους και η μελωδική τους φλέβα., ότι δηλαδή ισχύει για τα πραγματικά εμπνευσμένα τραγούδια

 

Στα λίγα live που την έχω δει, η Μόνικα έχει αναπτύξει έναν ιδιαίτερο κοριτσίστικο και συνεσταλμένο τρόπο επικοινωνίας που φαίνεται να αρέσει στο κοινό της, το οποίο ανταποκρίνεται και ανταποδίδει. Αυτό μαζί με τα τραγούδια που διαδέχονταν το ένα το άλλο έκαναν τη βραδιά αρκετά πιο θερμή και επικοινωνιακή, όσο και η μπάντα προχωρούσε σε όλο και πιο γνωστό ρεπερτόριο όπως το “Away from my land”, “Over the hill”, “Bloody sth” από τους δύο δίσκους της.

 

 

Κορυφαία στιγμή της βραδιάς το Not enough, με έναν εξαντλητικό down tempo ρυθμό που σε παρέσυρε και πολύ χώρο στην ενορχήστρωση που αναδείκνυε ιδιαιτέρως την μία κιθάρα. Θα έλεγα με σιγουριά ότι αυτός μπορεί να είναι ο νέος ηχητικός δρόμος της Μόνικας.

 

Ευχάριστη και απρόσμενη η διασκευή του “A wither shade of pale” των Procol Harum αν και θα το προτιμούσα να είναι λίγο πιο κοντά στο ύφος της τραγουδίστριας και «λειψό» σε διάρκεια, το “Hallelujah” του Leonard Cohen. Όσο για το πρώτο δικό της ελληνόφωνο κομμάτι που τραγούδησε στο κοινό το “Σε ποιον έρωτα ζω” μπορώ να δηλώσω ότι η 25χρονη τραγουδοποιός ήταν και πιστή στο ύφος της, αλλά δεν έχει κάτι να φοβηθεί από τον ελληνικό στίχο. Μετά από 3 χρόνια μεγάλης επιτυχίας και αναγνώρισης μοιάζει να βρίσκεται ξανά στην αρχή.

 

Μοναδική παραφωνία της βραδιάς ο πολύ μέτριος ήχος, που ούτε ανάδειξε τα διαφορετικά ηχοχρώματα του sexteto εγχόρδων, ούτε και υποστήριξε όσο θα έπρεπε το ιδιαίτερα αυτό στημένο live φτιάχνοντας έναν ήχο στεγνό, ξερό και χωρίς χρώμα. Αλλά όταν ξεκινάς με βάση τόσο ωραία τραγούδια όλα τα υπόλοιπα φτιάχνουν στην πορεία.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374