Ρίτα Αντωνοπούλου: 1 πόλη για 2

Τη Ρίτα Αντωνοπούλου τη γνωρίσαμε δισκογραφικά δίπλα στο Θάνο Μικρούτσικο. Πρώτα - πρώτα σ’ ένα δίσκο «Για φωνή και ορχήστρα» (2007), όπου ξανατραγούδησε κάποια γνωστά τραγούδια του συνθέτη χωρίς, όπως πιστεύω, να προσθέσει κάτι με τις ερμηνείες της και στη συνέχεια στο άλμπουμ «Πάμε ξανά απ’ την αρχή» (2008) με τραγούδια του Θ. Μικρούτσικου και του Οδυσσέα Ιωάννου. Τώρα, στο τρίτο ολοκληρωμένο δισκογραφικό της βήμα, η Ρίτα Αντωνοπούλου παρουσίασε ένα πολυσυλλεκτικό δίσκο με τραγούδια πολλών και διαφόρων δημιουργών. Συνηθισμένη και δοκιμασμένη συνταγή στην οποία έχουν καταφύγει και πολλοί καταξιωμένοι τραγουδιστές τα τελευταία χρόνια. Ένα τραγούδι από δω, ένα από κει, λίγο απ’ όλα με άλλα λόγια και στο τέλος ένα υλικό απ’ το οποίο επόμενο είναι να προκύψουν και μερικά ενδιαφέροντα τραγούδια.

Το θέμα μου, όμως, δεν είναι τόσο τα τραγούδια όσο η ερμηνεύτρια. Η Ρίτα Αντωνοπούλου δεν έχει ακόμα διαμορφώσει ένα αναγνωρίσιμο ερμηνευτικό πρόσωπο και κυρίως, έναν πειστικό ερμηνευτικό τρόπο. Δεν έχει δώσει το στίγμα της, υπό την έννοια ότι δεν έχει ταυτιστεί η φωνή της στ’ αυτιά των πολλών με ένα έστω, τραγούδι. Παραμένει, κατά τη γνώμη μου, ερμηνευτικά αδιάφορη και φορές κουραστική. Παρόλο που προβλήθηκε ως η τρίτη στη σειρά των ταλαντούχων ερμηνευτριών της νέας γενιάς, μετά τη Νατάσσα Μποφίλιου και την Ελεονώρα Ζουγανέλη, πόρρω απέχει από τις δύο προαναφερθείσες. Δεν είναι μόνο που πολύ συχνά… φωνάζει, όταν τραγουδάει. Είναι που η φωνή της, με την ξεχωριστή ομολογουμένως χροιά, δε σε συγκινεί, δεν αφήνει κάτι μέσα σου, δεν ακουμπάει στην ψυχή σου.

Στο νέο cd της Ρίτας Αντωνοπούλου «1 πόλη για 2» υπάρχουν τραγούδια που αξίζουν της προσοχής μας, όπως λ.χ. τα δύο του Νίκου Ζούδιαρη («Τα πουλιά των λιμανιών» & «Όσο τα ίδια αγαπάς») ή η «Γυάλινη» της Μαρίας Παπαγεωργίου. Το υπαινίχτηκα και πριν. Σε μια τέτοιους είδους εργασία πολυσυλλεκτικού ύφους, εκ των πραγμάτων θα υπήρχαν ενδιαφέρουσες στιγμές, αφού ο κάθε δημιουργός που καλείται να συνεισφέρει, δίνει ή προσπαθεί να δώσει κάτι απ’ τον καλύτερο εαυτό του. Θα ήθελα να σταθώ στην παρουσία του νεαρού Κύπριου στιχουργού Σταύρου Σταύρου, που υπογράφει στίχους σε τρία τραγούδια. Τον γνωρίσαμε στο τραγούδι «Παράδεισος», στην «Προσωπογραφία» (2009) της Τάνιας Τσανακλίδου κι είναι ωραίο που συνεχίζει διακριτικά και ήσυχα να δίνει το παρόν του στο χώρο, «ακουμπώντας» στην παρούσα έκδοση σε δύο ωραίες μελωδίες της Μαρίας Παπαγεωργίου και της Κύπριας Αργυρώς Χριστοδουλίδου και στη σιγουριά της μουσικής του Διονύση Τσακνή. Εδώ και το δίδυμο Θέμη Καραμουρατίδη - Γεράσιμου Ευαγγελάτου με τρεις συμμετοχές, απ’ τις οποίες ξεχωρίζω ανεπιφύλακτα το τραγούδι «Στο φιλικό».

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374