Κώστας Μακεδόνας: Αντικριστά (Legend)

Την παροιμία που λέει πως «όποιος βγαίνει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος», τη γνωρίζετε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όποιος βγαίνει απ’ το μαντρί του Κραουνάκη… Και αναφέρομαι στον Κώστα Μακεδόνα. Όπως είναι γνωστό, ο Κώστας Πάκας, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ξεκίνησε δισκογραφικά με το Σταμάτη Κραουνάκη το 1989 στο «Δεν έχω ιδέα» και δυο χρόνια μετά έκανε μαζί του έναν ολοκληρωμένο δίσκο, το «Μόνο μια φορά». Δυνατά τραγούδια, ζόρικα κάποια απ’ αυτά, για να μπορέσει να τα υπερασπιστεί ερμηνευτικά ένα εικοσιτετράχρονο παιδί, όπως ήταν το 1991 ο Κώστας Μακεδόνας. Κι όμως, τα κατάφερε περίφημα. Και ανταποκρίθηκε στο ρόλο τους άψογα.

 

Μετά, Κραουνάκης και Μακεδόνας συνεργάστηκαν για χρόνια σε πολλές μουσικές παραστάσεις, αρχής γενομένης από τη «Λεωφόρο Β΄» των Βουτσινά - Κραουνάκη - Νικολακοπούλου. Μαθητεία πολύτιμη για το νεαρό ερμηνευτή, που υπήρξε ανακάλυψη του Στ. Κραουνάκη και που μετά από δική του πρόταση παρουσίασε το ’94 ένα δίσκο, το «Γουστάρω», με τραγούδια του Γιώργου Ζήκα. Η συνέχεια; Η συνέχεια δείχνει, κατά τη γνώμη μου, αυτό που ανέφερα στην αρχή της κριτικής, όσο κι αν ακούγεται κάπως υπερβολικό. Δείτε μία προς μία τις επόμενες δισκογραφικές κινήσεις του Κώστα Μακεδόνα, εξαιρώντας το δίσκο του «Πάμε για ορθοπεταλιές», με ωραία λαϊκά τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου: Δύο πολυσυλλεκτικά άλμπουμ, «Του έρωτα το φως» & «Πάμε μακριά», εκ των οποίων το δεύτερο μπερδεμένων προθέσεων, κρίνοντας από το υλικό. Και πρόσφατα, ένας αμήχανος δίσκος με τραγούδια του Νίκου Γούναρη. Ενδιάμεσα, ο Κ. Μακεδόνας κυκλοφόρησε μια ολοκληρωμένη δουλειά με τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, «Έπεσε έρωτας» (2002) ο τίτλος της, που δεν υποστηρίχτηκε - έχω την αίσθηση - όσο θα ’πρεπε κι απ’ τους δυο. Αυτή εν ολίγοις είναι η δισκογραφική πορεία του Κώστα Μακεδόνα, που από το ξεκίνημά του θεωρήθηκε - και δικαίως - ως ένα πολύ δυνατό ερμηνευτικό χαρτί. Κάποιοι μάλιστα έκαναν λόγο και για τον πιο αξιόλογο μαθητή της «σχολής Μπιθικώτση» στο ελληνικό τραγούδι, από τη νέα γενιά των τραγουδιστών. Οφείλω εδώ να κάνω μια διευκρίνιση. Όταν έγραφα στην αρχή αυτής της κριτικής για «μαντρί», δεν εννοούσα επ’ ουδενί πως ο Μακεδόνας ήταν υποχρεωμένος μια ζωή να κάνει δίσκους με τον Κραουνάκη. Κάτι τέτοιο θα ήταν το λιγότερο ανούσιο. Λέω, πως όταν θητεύεις για χρόνια δίπλα σ’ ενός τέτοιου καλλιτεχνικού εκτοπίσματος συνθέτη κι όταν ξεκινάς να περπατάς μαζί του στο δρόμο του τραγουδιού, καλό θα ήταν - δε μιλώ για «πρέπει» - να πάρεις κάτι από τον «τρόπο» του, κάτι από τα ρίσκα του, κάτι απ’ την αισθητική του ακόμα κι έτσι πάνω κάτω να πορευτείς. Με όρους περισσότερο καλλιτεχνικούς…

 

Και φτάνουμε τώρα στα «Αντικριστά», το νέο δίσκο του Κώστα Μακεδόνα με τραγούδια του Γιώργου Θεοφάνους σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη. Για να πω την αλήθεια, η αναγγελία αυτής της συνεργασίας με ξένισε. Τι ήθελε απ’ το Θεοφάνους ο Μακεδόνας; Μήπως να ενισχύσει το ερμηνευτικό λαϊκό του πρόσωπο; Και δεν υπήρχε άλλος καταλληλότερος συνθέτης για να υποστηρίξει κάτι τέτοιο; Ή μήπως ο Θεοφάνους θα του εξασφάλιζε μια σίγουρη εμπορική επιτυχία, δεδομένου του ονόματός του στο χώρο; Το τελευταίο, βέβαια, μένει να αποδειχτεί. Έτσι όμως, ο Κώστας Μακεδόνας χάνει. Και κοινό και προσανατολισμό. Κι αυτή την απώλεια οφείλει να τη μετρήσει όσο είναι ακόμα καιρός. Δεν του λείπει η φωνή. Το αντίθετο! Αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι να ξαναδεί τη θέση του στο ελληνικό τραγούδι και ν’ αποφασίσει πώς και με ποιους επιθυμεί να πορευτεί στο μέλλον.

 

Τα τραγούδια στο cd «Αντικριστά», ζεϊμπέκικα, χασάπικα, χασαποσέρβικα και μπαλάντες, βγαλμένα από τη μεγάλη βιομηχανία παραγωγής τραγουδιών του Γιώργου Θεοφάνους δε διαφέρουν απ’ αυτά που έγραψε στο παρελθόν για τις φωνές με τις οποίες συνεργάστηκε. Τα ακούς, μπορεί για λίγο ο ρυθμός τους να σε κερδίζει, αλλά εν τέλει δε σου μένει τίποτα! Ο Νίκος Μωραΐτης με τους στίχους του κάτι προσπαθεί να πει, αλλά ο «άλλος τρόπος» - για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός τραγουδιού - εδώ δεν του βγαίνει. Μετά την πρόσφατη συνεργασία του με το Στάμο Σέμση και την Ανδριάνα Μπάμπαλη, που κατά τη γνώμη μου προχώρησε πολύ και σε άλλο επίπεδο τη γραφή του, περίμενα περισσότερα απ’ το Νίκο Μωραΐτη κι όχι ένα πισωγύρισμα με μια συνεργασία το λιγότερο άκυρη. Θα μου πείτε - και δικαίως - πως εδώ έχουμε να κάνουμε με λαϊκά τραγούδια, που απαιτούν ο στίχος τους να είναι πάνω απ’ όλα άμεσος. Σωστά! Άμεσος ναι, αλλά όχι ανέμπνευστος.

 

Αν θέλετε ν’ ακούσετε κάτι απ’ το δίσκο, επιλέξτε το πολύ ωραίο χασάπικο «Θέλει άλλο τρόπο» (με το στίχο - εύρημα «Θέλει η εποχή σε ζευγάρια του ανθρώπου τη λύπη»), που έχει τα φόντα να ξεχωρίσει και το «Απόψε μοναξιά μου»…

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374