Μια συζήτηση με το Νίκο Νικολαΐδη (ΜΕΡΟΣ ΣΤ)

Έκτο και τελευταίο μέρος της συζήτησης που είχε ο έφηβος -τότε- Νίκος Τριανταφυλλίδης με τον σκηνοθέτη Νίκο Νικολαΐδη για λογαριασμό του περιοδικού "Ήχος" το Νοέμβριο του 1987 και δημοσιεύτηκε με τον τίτλο "Σελιλόιντ Μακρονήσια". Μόλις είχε προβληθεί η "Πρωινή Περίπολος" στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Αυτά. Περισσότερα στο αφιέρωμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Η συνέχεια επί της Οθόνης.

 

 

Στα «Κουρέλια» ο Δημήτρης είπε για λογαριασμό του Άλκη «Στη γενιά μου οι γυναίκες για να τις αγαπήσουνε θα πρεπε να χουν προδιαγραφές θανάτου. Αυτές οι κότες που μου κουβαλάς εδώ, τι προδιαγραφες έχουνε;»

Αυτό δεν εξηγείται. Τότε ο έρωτας ήταν πραγματικά θέμα ζωής ή θανάτου και η γυναίκα ήταν πολύ περίεργο ον. Ήταν η βασίλισσα του Σάβα που συναντάει τον Αόρατο Άνθρωπο. Έβγαινε απο επεισοδιακή ταινία. Τώρα δεν ξέρω πως είναι. Εγώ πάντα την είχα τοποθετημένη έτσι, μέχρι σημείου παρεξηγήσεως. Διάφορα κορίτσια που γνώρισα και έκανα παρέα με κατηγορούσαν οτι τους έδινα φοβερό ρόλο. Κάπου γουστάρανε και το παίζανε αλλά κάπου πέφτανε κάτω απο αυτό το ρόλο μιας και δεν μπορούσαν να τον προχωρήσουν. Βλέποντας έτσι τις γυναίκες πέρασα ωραία. Αλλά πέρασαν και αυτές ωραία μαζί μου. Να γιατί χρειάζεται το σινεμά.

 

Όλα αυτά έχουν ένα διαφορετικό πρόσωπο στην τελευταία σου ταινία.

Η «Πρωινή Περίπολος» είναι πολύ πιο εσωτερικά αυτοβιογραφική ταινία. Βιογραφούνται φόβοι και ατμόσφαιρες, όλα αυτά τα περίεργα που σε περιτριγυρίζουν. Υπάρχει μία γέννηση αυτών των πραγμάτων που ονομάζουμε φιλία, έρωτα και συντροφικότητα, αλλά είναι στρεβλή και παραμορφωμένη. Δεν μπορεί πια να  οδηγήσει πουθενά. Πολλοί είπανε πως είναι μια ανοιχτή ταινία μα κάνουν λάθος. Για μένα είναι η πιο κλειστή ταινία που έχω κάνει.

 

Ίσως γιατί το πρώτο φιλί είναι και το τελευταίο.

Είναι η πρώτη μου ταινία που δεν υπάρχει κάποια ερωτική πράξη ή κάποιο γυμνό. Αν υπήρχε γυμνή σάρκα σε αυτήν την ταινία θα έπρεπε να είναι κομμάτι σάπιο κρέας που πέφτει. Και επειδή τα πρόσωπα είναι και λίγο μυθικά, δεν μπορούσα να προχωρήσω σε τέτοιου είδους ρεαλισμούς. Γι’αυτό και τα άφησα ντυμένα.

 

 

Επίσης δεν υπάρχει καθόλου και το παρελθόν, τα περασμένα λάμπουν με την απουσία τους.

Κάπου έπρεπε και εγώ να ξεκόψω με αυτά τα πράγματα. Δεν ξέρω πώς λειτουργούν οι συνάδελφοι, δεν έχω ξανοιχτεί σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Εγώ μιλάω πάρα πολύ προσωπικά και κάπου προχωράω τον εαυτό μου μέσα απο τις ταινίες. Κάτι κερδίζω με αυτές, περνάω κάποιους κόσμους μαζί τους. Γι’αυτό και το τεράστιο πρόβλημά μου είναι η επόμενη ταινία μου. Μετά τη «Γλυκειά Συμμορία» είχα έτοιμα επτά οκτώ σενάρια. Τώρα δεν ξέρω πού θα προχωρήσω. Πρέπει να αφήσω την «Περίπολο» να δουλέψει λιγάκι..

 

Τα φάρμακα παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην «Πρωινή Περίπολο». Ποια είναι τα δικά σου φάρμακα;

Πολλές φορές έχω περάσει μια βδομάδα σαν να ήταν τρεις ώρες. Δημιουργώ απο αντίδραση μια απουσία εβδομάδων και ψυχολογικά ο χρόνος τους καταγράφεται μέσα μου σαν δυο μέρες. Ακόμα και αυτήν την ερώτηση δεν την επέτρεψα στον εαυτό μου γιατί πάλι θα έπαιζα το παιχνίδι τους γιατι ξέρω οτι έχω ανάγκη απο φάρμακα. Θα υπήρχε ένα τεράστιο φάρμακο που θα ήταν ο κινηματογράφος αλλά κάτι τέτοιο δεν τολμώ να το σκέφτομαι γιατί τα πράγματα εδώ είναι τρελά και φοβερά. Υποψιάζομαι οτι κάποια στιγμή θα μπω σε μια παραγωγή ταινιών που δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι συμβαίνει στο χώρο μας. Κάποια στιγμή θα τρελαθώ, θα πάρω μια μηχανή και τρεις τρελούς και θα κάνω μια ταινία από το τίποτα. Δεν μπορώ να συνεχίζω να την βγάζω με μια ταινία κάθε τέσσερα χρόνια. Τώρα μετεωρίζω το πρόβλημα μέχρι να δω τι θα μου συμβεί γιατί έχω εντοπίσει και εγώ την ανάγκη του φαρμάκου. Μέχρι τώρα την κάναμε εδώ κι εκεί.. Ένα ραντεβού με τον Μπόγκαρντ, άλλο ένα με τον Μίτσαμ, λίγο Ινδίες, κάποιες ξεχασμένες μουσικές που ξαναρχονται, μερικοί καλοί φίλοι που λειτουργουν στο ίδιο μήκος κύματος και κάποια Σαββατόβραδα πιανόμαστε απο το χέρι, ανοίγουμε το μπαλκόνι και ξαφνικά πηδάμε σε κάποιον άλλο χώρο... Αλλά αυτά ξέρω οτι δεν πρέπει να κρατήσουνε πολύ. Είναι πρακτικές δραπέτευσης που δεν επιτρέπουν στην πληγή να κακοφορμίσει. Απλά τη συντηρούν, ανοιχτή βέβαια αλλά κάπως καθαρή.

 

 

 

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374