… σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο…

Υπάρχουν άλλοι - περισσότερο, ίσως, αρμόδιοι - να μιλήσουν για το πόσο σημαντικος ήταν  για το ελληνικό τραγούδι ο Νίκος Παπάζογλου. Όπως ας πούμε, η Ζέτα Μακρυπούλια ή η Κατερίνα  Καραβάτου. To μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος που τόσο κομψά και αβίαστα θεμελίωσε με το «Χαράτσι» συνέχισε να εξελίσεται μέσα από ανθρώπους σαν τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωσταντίνου και όψιμα, τον Γιάννη Αγγελάκα. Και οι τρεις , άλλωστε, ήταν ευεργετηθέντες. Η αγαπημένη μου φίλη Τίνα Παππά ανέφερε στην ιστοσελίδα της στο facebook πως έγραψε για όλα τα μυστήρια της ζωής, αλλά κυρίως για το μυστήριο της ιδιαίτερης, αντιφατικής ψυχής του Ελληνα. Και μας έκανε όλους εμάς, που μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του, να καταλάβουμε γιατί η καταγωγή μας πάντα θα μας παιδεύει αλλά και θα μας ανυψώνει. Τέτοιες αμήχανες ώρες δεν μπορούσε να με καλύψει κάποιος καλύτερα.

 

 

Διάφορα κλισέ του τύπου “Η ζωή συνεχίζεται” ακούγονται τόσο φτηνά και χυδαία. Κάτι κουτουράδες του τύπου “Μόνο μπροστά κοιτάμε” είναι τόσο παράταιρες. Είναι φορές που η ζωή πράγματι σταματά. Και τότε  είναι που πρέπει να κοιτάξουμε βαθειά μέσα μας. Εκεί που βρισκόταν ανέκαθεν - και συνεχίζει να κατοικεί - ο Νίκος. Στην καλύτερη πλευρά της πάλαι ποτέ ύπαρξης μας.

 

 

‘Ενα φάντασμα πλανάται πάνω από το ελληνικό πεντάγραμμο. Το φάντασμα του Θωμά Μπακαλάκου. Από το Δημαρχείο Αθηνών – με τους καταληψίες συμβασιούχους - μέχρι τα οδοφράγματα της Κερατέας, η στεντόρεια φωνή του Βασίλη Παπακωσταντίνου δονεί τα εξεγερμένα πλήθη - «Ε, όχι, δεν πουλαααααάμε» -  αποτινάσοντας οριστικά από πάνω μας τόνους lifestyle εκσυγχρονιστικής πούδρας. Τα «Αγροτικά» – το πιο γνωστό έργο του συνθέτη - ακούγεται παραμορφωμένο από την σκουριά και την σκόνη μέσα από ντουντούκες και ξεχαρβαλωμένα κασσετόφωνα. Βέβαια, όπως έλεγε και ο σύντροφος Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν, όποιον δρόμο και να τραβήξεις, είτε της ηθικής, είτε της αισθητικής, στο τέλος θα βρεθείς στο ίδιο ακριβώς σημείο. Ίσως γι’αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να συναντηθούμε.

 

 

Ο κουμμουνιστής από το Austin του Τέξας με το πούρο και το καουμπόικο καπέλλο υπογράφει με το αζημίωτο, μάλλον ανόρεχτα, τα merchandise της μπάντας του και το μόνο που δεν θέλει να συζητήσει είναι το reunion των Swans. Τουναντίον είναι λαλίστατος όταν κάποιος ανταποκρίνεται στα δηλητηριώδη σχόλιά του περί οικονομικής κρίσης και κατάρευσης του καπιταλισμού. Ο Michael Gyra πέρασε σαν οδοστρωτήρας από το Gagarin γκρεμίζοντας το μισό venue και τις προκαταλήψεις των δύσπιστων - μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων. Respect.

 

Παντρεύτηκες επιτέλους; Η πρώτη ερώτηση που μου έκανε ο Greg Dulli όταν βρεθήκαμε στο sound check. Μόλις γνώρισε τη Μαρίνα κάπως ηρέμησε. Οι βαλπούργειες νύχτες ήταν, ας πούμε, πίσω μας. Εμείς, όμως, ευτυχώς δεν έχουμε αλλάξει. Και ας υποθέσουμε ότι δεν τρεκλίζουμε πλέον τα ξημερώματα κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό. “Στα αλήθεια δεν πίνω” απαντάει από σκηνής σε συμπαθή πλην αλλόφρωνα αθεατή. Αλήθεια ή ψέμματα, το θηρίο βρυχάται με μιά απίστετη μπάντα. Δεν ξέρω ακριβως γιατί είμασταν τόσο λίγοι στην συναυλία των Twilight Singers. Εντάξει, η οικονομική κρίση, το τσουχτερό εισιτήριο, οι πολλές συναυλίες , τα ζώδια, οι μέρες της περιόδου, οι ταραχές στο Ομάν αλλά δεν μου αρκούν ως δικαιολογίες. Η απουσία του Mark Lanegan; Μπορεί. Ακόμη και μία ώρα... πεζοπορίας με τον μαρμαρωμένο Mark Lanegan στη σάλα του venue θα έκοβε τα διπλά εισιτήρια. Κάποιοι καλλιτέχνες είναι καταδικασμένοι να μένουν στις παρυφές της μουσικής βιομηχανίας. Εκεί που ανέκαθεν συνέβαιναν τα πιο σημαντικά πράγματα του πολιτισμού μας.

 

 

Είναι γνωστός ως ο φόρος της Φρειδερίκης. Μιλάμε για τον φόρο Δημοσίων Θεαμάτων που επιβαρύνει με 5% το συναυλιακό εισιτήριο. Στα χρόνια της «στοργικής» Βασίλισσας τα χρήματα αυτά πήγαιναν και καλά για την προστασία και αποκατάσταση των άπορων κορασίδων. Πού πάνε, όμως, σήμερα; Σε ειδικό λογαριασμό για τους 300 βουλευτές μας!  1920 ευρώ, λοιπόν, από τον τζίρο των Children of Bodom για τους εθνοπατέρες μας. Και κάπως έτσι, ο Blackie των Wasp  είναι αγκαζέ μαζί με τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο Ian Gillan χουφτώνει την Αλέκα Παπαρήγα και οι Twisted Sister μας χλευάζουν ανταλλάσοντας γλωσσόφιλα με την Ντορα Μπακογιάννη . Μιά...ευτυχισμένη οικογένεια. Πάλι μόνο του στο κυλικείο της Βουλής τον βλέπω να τα πίνει ο φίλος μου ο Ψαριανός. Αν και 298,5 ψωροευρώ από τον τζίρο των Twilight Singers για τα έξοδα των βουλευτών μας πρέπει να φτάνουν να καλύψουν τα βερεσέ του καφετζή.

 

 

«Η μουσική σκηνή στη Θεσσαλονίκη είναι άθλια και ανύπαρκτη. Δυστυχώς όλα εκείνα τα παιδιά που έδιναν μουσική γεύση σε μια πόλη, που πλέον βυθίζεται στα μπουζούκια, αναγκάστηκαν να γίνουν Αθηναίοι. Όχι μόνον δεν τους κατηγορώ, αλλά τους συμπονώ κιόλας, διότι η τέχνη δεν είναι φιλανθρωπία. Αφενός πρέπει με κάποιο τρόπο να ζήσουν από το τραγούδι, αφετέρου έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση. Στην Αθήνα, αν μη τι άλλο, υπάρχει βήμα για τις νέες προσπάθειες. Στη Θεσσαλονίκη, με συντονισμένες πρωτοβουλίες εξόντωσαν όλα τα μικρά μαγαζιά που φιλοξενούσαν το μουσικό φυτώριο. Όπως φαίνεται, αυτά που δεν θα πάψουν ποτέ είναι τα μαγαζιά-παράγκες στα οποία στριμώχνονται 2.500 άνθρωποι για να δουν το βρακί της τραγουδίστριας. Στεναχωριέμαι πραγματικά βλέποντας όλους αυτούς τους χιλιάδες φοιτητές που έχουν μόνον μία λύση: να σκοτώνουν τις ώρες τους σε καφετέριες πίνοντας φραπέ. Και το χειρότερο; Ακούν ανυπόφορη μουσική, από αυτή που θα χρησιμοποιούσαν στον Ψυχρό Πόλεμο για να σε κάνουν βλάκα μέσα σε μια εβδομάδα»

 

O Νίκος Παπάζογλου στη δημοσιογράφο Μανιάνα Καλογεράκη το έτος 2007

 

 

ntridis@yahoo.com

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374