Η ΥΔΡΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ…

Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας ή ο ψιλικατζής γνωρίζει τον Δημήτρη Πουλικάκο από τους τηλεοπτικούς “Αυθαίρετους”. Ούτε καν από το “ Μεταφοραί εκδρομαί ο Μήτσος” ή το Crazy love στου Ζωγράφου. Πού να σκαλίσω και τίποτα άλλες ιστορίες τύπου MGC και «Αχ Βαχ». Επειδή, όμως, εμένα μ’αρέσει να αναποδογυρίζω τα πράγματα, θα τραβήξω το σχοινί ακόμη πιο πίσω και θα σπάσω με κρότο την παγωμένη κρούστα της λήθης.

 

 

Το 1963 ο ποητής Νάνος Βαλαωρίτης , έχοντας ήδη επιστρέψει από το Παρίσι, διευθύνει το περιοδικό Πάλι. Δίπλα του, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Παναγιώτης (Πητ) Κουτρουμπούσης, ο Γιώργος Β. Μακρής, ο Νικόλαος Κάλας (Νικήτας Ράντος), ο Τάσος Δενέγρης και, βέβαια, ο νεαρός Δημήτρης Πουλικάκος.

 

 

Η επιτροπή που αποφάσισε την έκδοση του "ΠΑΛΙ", θάθελε με την εμφάνιση του πρώτου της τεύχους να διευκρινίσει όσα νομίζει συγκροτητικά για τα ίδια της τα κίνητρα. Και πρώτα πρώτα για τον τίτλο: "Πάλι", δηλώνει βασικά μια επανάληψη: αλλά τι είδους επανάληψη προτίθεται να καλύψει η έκδοσή μας; Η απάντησή μας, θα θέλαμε να μην αφήσει κανένα έδαφος για παρανοήσεις.

 

Θέλουμε "Πάλι" ν' ανοίξει ο ορίζοντας της έρευνας, της ανίχνευσης και της έκφρασης, καθώς και της επικοινωνίας με τον ντόπιο και παγκόσμιο χώρο, ανεξάρτητα από οποιουδήποτε είδους αναστολές και απωθήσεις.

 

Θέλουμε να λειτουργήσει "Πάλι" οργανικά η ανακοίνωση, η διαμάχη και οι αντινομικές εκφάνσεις που συνιστούν τον χώρο της συνείδησης και της δημιουργίας, τις αυθόρμητες τάσεις και κατευθύνσεις της σκέψης και της αίσθησης.

 

Βλέπουμε δηλαδή το "Πάλι", σαν ξανάνοιγμα της αέναης δυνατότητας που συνιστά την ουσία κάθε αυθεντικής στιγμής στη σκέψη, στην τέχνη, όπως στην ζωή και στην Ιστορία.

 

Η τέχνη και η σκέψη ήταν, είναι και θα είναι, ριψοκίνδυνη υπόθεση. Καθένας από τους συνεργάτες μας, είναι περιττό να το πούμε, επωμίζεται τους δικούς του κινδύνους, με τον τρόπο που νομίζει πιο πρόσφορο, και μέσα από τη διαδρομή απ’ όπου το ανέφικτο και το αναπόδραστο τού αποκάλυψαν τα όρια τους.

 

 

Αντιγράφω, ενδεικτικά, κάποια από τα περιεχόμενα των τριών πρώτων τευχών:

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ: Οδός Νικήτα Ράντου, μέρος α΄/ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ: Αργώ ή Πλους Αεροστάτου/ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ: Το Θαύμα/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ: Το Μικρόν Υποδηματοπωλείον/ΜΑΝΤΩ ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΥ: Από τη Γραφή Β΄/ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ: Τα Ρέστα/ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΟΥΣΗΣ: Ο Εφευρέτης Μπέννετ/ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ/ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ: Δυό μορφές ενός πίνακος και τρία ποιήματα για το θάνατο τριών ποιητών/ ΤΑΣΟΣ ΔΕΝΕΓΡΗΣ: Τρία ποιήματα

 

Για να καταλάβουν οι νεώτεροι τι ήταν το περιοδικό Πάλι,, ας ανατρέξουν στο βιβλίο του Νάνου Βαλαωρίτη “Μοντερνισμός, πρωτοπορία και Πάλι” (1997), με τις επιστολές των ποιητών γύρω από την έκδοση του περιοδικού. Μέσα στις 241 σελίδες του βιβλίου αναδεικνύεται ξεκάθαρα η σύγκρουση του συντηρητικού μοντερνισμού των ακαδημαϊκών και των ακραίων ριζοσπαστών της εποχής. Η συμφιλίωση τους στάθηκε αδύνατη.

 

 

Ο Δημήτρης Πουλικάκος δεν υπήρξε απλά ένας νεαρός που έτυχε να βρεθεί εκεί αλλά ένα αναπόσπαστο οργανικό μέλος της μεταπολεμικής νεωτερικής μας παράδοσης και ένας από τους πρώτους διανοούμενους του δρόμου και, σίγουρα, ο πρώτος ροκ εν ρολ “αλήτης “των ελληνικών γραμμάτων. Οι αμόρφωτοι μουσικοκριτικοί αναφέρουν τον Frank Zappa ως μεγάλη επιρροή του Πουλικάκου. Δεν έχουν άδικο αλλά εδώ το πηγάδι είναι βαθύ-σχεδόν άπατο. Θα πρέπει να διασχίσεις ολόκληρη την beat generation, να φτάσεις στον ελληνικό υπερρεαλισμό και να καταλήξεις στους βανδαλισμούς του ξεχασμένου Γιώργη Ζάρκου που έσπαγε επανηλειμμένως τις βιτρίνες του βιβλιοπωλείου «Πυρσός» γυρω στα 1930 ή στις καταραμένες λογοτεχνικές συντροφιές του «Μπάγκειον» στα 20ς για να καταλάβεις τις ενδότερες επιρροές του Πουλικάκου και την καταραμένη ντόπια κληρονομιά του.

 

 

Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος και ο Δημήτρης Πουλικάκος ξανασυναντά τον Νίκο Εγγονόπουλο μέσα στο κεφάλι του δαιμόνιου Socos.

 

Μακρυνές συναυλίες, οπάλινες σπίθες, του πρώτου σπιτιού μας μέσ' στη λαύρα του θέρους, Στης Γης του Πυρός την αέναη θήρα, στους κάμπους, στα δάση, στα ουράνια, Θ' ασπασθώ απαλά της εικόνος τα χείλη, θα χαρίσω ελπίδες σ' αχιβάδες και κάστρα Που βουβά παραστέκουν σ' όσ' αγγίζουν οι Μοίρες, κι όταν δύουν στα πεύκα των ειδώλων φεγγίτες Αυλακώνουν μ' αλόγατα ξύλινα χαμοκέδρου θωπείες, Θεωρίες σεπτές μυστικών δεινοσαύρων, στων νερών τις πλεκτάνες που τα ζώσανε κύκνοι, Μαύροι κύκνοι, γαλάζιοι, όλο ιδέα, και πόθο που λες πάει να σβύση κι αποτόμως γυρεύει Ν' ανεβή πιο ψηλά, να γκρεμίση, να σπάση, παραθύρια ν' ανοίξη, να φωνάξω, να κλάψη, Να ρημάξω, ν' αράξη, να σκιστή, να χαράξω στο χαλκό πιο βαθειά, πιο βαθειά, Περιστέρια, λιοντάρια, των μαλλιών της τη νύχτα, του στρατιώτου το όπλο, τ' αρβανίτικο χώμα, Κι όπου φτάση, αν φτάση, φαντασία μετάλλου, λόγια που είπα η Πυθία σε ανύδρους εκτάσεις, Τροπικούς και πηγάδια θα διαβή, ως να φέξη η αυγή η πλανεύτρα μ' άυλων Κούρδων κραιπάλη, Ν' αγοράση κιθάρες που μου πνίγουν τα μάτια, ως να σύρω τα πέπλα που κρατά η σελήνη, Στη μορφή μου να δέση τη μορφή των πουλιών.

 

 

Ο Socos μελοποιεί ή, καλύτερα, αποκωδικοποιεί μουσικά και ο Θείος Νώντας απογειώνει έξι ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου σε μια ανεπανάληπτη ηχητική αποδόμηση. Το άλμπουμ «Η Ύδρα των Πουλιών» είναι μια καθαρτική εμπειρία που μέσα από σκληροτράχηλους ηχητικούς δρόμους σε οδηγεί στην απόλυτη γαλήνη.

 

 

«Η Ύδρα των Πουλιών» παρουσιάζεται για πρώτη, μία και μοναδική φορά live την Παρασκευή 29 Απριλίου. Και το Gagarin 205 θα είναι ένας μεγάλος κήπος γιομάτος μουσική και ζωγραφιές/ ένα δωμάτιο γεμάτο σεντόνια ριγμένα μέσα στον κήπο.

 

 

n.triandafyllidis@billboardgreece.com

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374