Η Javascript πρέπει να είναι ενεργοποιημένη για να συνεχίσετε!
 
NEWSLETTER
 
| Text size
   

Billboard Greek AirplayΠαπαρίζου Έλενα
Baby It's Over
Billboard Hot 100Carly Rae Jepsen
Call Me Maybe
Billboard 200Linkin Park
Living Things
Dance Club SongsEva Simons
I Don't Like You
MTV Hit ListRihanna
Where Have you Been

(I’m ) Stranded



 

Αυτή η εβδομάδα έγραφε Αυστραλία με μεγάλα γράμματα στην προμετωπίδα της για μένα, σε διάφορα επίπεδα. Κατ’ αρχήν, ένας Αυστραλός έδωσε την καλύτερη συναυλία που παρακολούθησα εδώ και κάμποσο καιρό, και το έκανε τόσο εύκολα που θα έλεγες ότι έκλεβε εκκλησία εκεί επάνω στη σκηνή που βρισκόταν και τον λατρεύαμε. Ο λόγος για τον Nick Cave που με τους Grinderman μας τίναξε τα μυαλά σε μία εμφάνιση που νοιώσαμε σαν δυναμίτη που έσκασε στα χέρια μας. Όσοι είσαστε εκεί καταλαβαίνετε πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω, οι υπόλοιποι μπορείτε μονάχα να φανταστείτε και δεν θα έχετε και μεγάλη δυσκολία να φέρετε τη σκηνή στο μυαλό σας.

 

Η άλλη εμπειρία από down under που είχα αφορά στην ταινία Animal Kingdom που θα βρείτε στους κινηματογράφους κάτω από τον ελληνικό τίτλο To Χρίσμα. Θα σας πρότεινα να τη δείτε επειδή είναι ένα πολύ δυναμικό αστυνομικό-κοινωνικό φιλμ που δείχνει κάποιες πτυχές του υποκόσμου εκεί κάτω (που δείχνει να μη διαφέρει σε τίποτα από τον υπόκοσμο στον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά μόνο να κάνουμε υποθέσεις μπορούμε, δεν έχουμε και από πρώτο χέρι άποψη!) και των δραμάτων που εκτυλίσσονται ακόμη κι εκεί, κάτω από το σκληρό δέρμα το οποίο φορούν οι πρωταγωνιστές του.

 

Περά από αυτά, άκουγα για μία ακόμη φορά μουσικές από τους Saints, τα πατριωτάκια του Cave που βρέθηκαν στη δίνη της punk επανάστασης να παίζουν το ίδιο πάνω κάτω στυλ μουσικής με τους Βρετανούς ομολόγους τους, χωρίς να έχουν την παραμικρή επαφή μαζί τους, απλά ξεκινώντας από τις ίδιες μουσικές αφετηρίες. Για την ακρίβεια, υπήρξαν το πρώτο συγκρότημα που κυκλοφόρησε επτάιντσο στο χώρο της punk δημιουργίας σε χώρα εκτός των ΗΠΑ, δηλαδή πριν ακόμη κι από το New Rose των Damned που έσπασε την παρθενιά στην punk δισκογραφία της Γηραιάς Αλβιώνας. Οι ίδιοι δήλωναν την αγάπη τους για τους Stooges και τους Ramones με τους οποίους είχαν αρκετά όμοια ηχητικά χαρακτηριστικά, όπως και για γκρουπ όπως οι Can, οι Mott The Hoople και οι Hawkwind στην άλλη πλευρά του πλανήτη.

 

Οι Saints τύπωσαν το επτάιντσο αυτό μόνοι τους, όπως ήταν η πρακτική εκείνη την εποχή. Με το δισκάκι ανά χείρας, γύρισαν τις εταιρίες στη χώρα τους αλλά κανείς δεν ήθελε να εντάξει στο δυναμικό του ένα συγκρότημα που έκανε τόση φασαρία και μάλιστα μ’ ένα υποτιθέμενα ακατέργαστο κι ως εκ τούτου απαράδεκτο τρόπο. Ένα απ’ αυτά τα δισκάκια όμως βρήκε το δρόμο του στη μουσική εφημερίδα Sounds της Μεγάλης Βρετανίας, κι αυτή του έδωσε τον πολύτιμο για την εποχή τίτλο του Single Of The Week. Ακούγοντας ακόμη και σήμερα το (I’m) Stranded μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα το γιατί στις σελίδες της εφημερίδας γράφτηκε ότι είναι το καλύτερο σινγκλ εκείνης αλλά και κάθε άλλης εβδομάδας! Είναι ένα αγνό ροκ τραγούδι που περιέχει την κατάλληλη δόση «βρωμιάς» που χαρακτηρίζει κάθε σημαντική καθαρόαιμη κιθαριστική γιορτή. Ο ήχος του ήταν πανομοιότυπος μ’ εκείνον που σάρωνε εκείνη την περίοδο στη Βρετανία, κι έτσι η μητρική EMI έδωσε εντολή στο Αυστραλέζικο παράρτημά της να αναζητήσει και να υπογράψει αμέσως το γκρουπ για τρία άλμπουμ. Όπερ και εγένετο, αφού βέβαια η ίδια εταιρία τους είχε απορρίψει παλιότερα! Τον ίδιο τίτλο με τοην πρώτη πλευρά του σινγκλ είχε και το ντεμπούτο άλμπουμ τους που ακολούθησε και το οποίο συνέχιζε στο ίδιο τραχύ στυλ που αποτελούσε ούτως ή άλλως το ήδη διαμορφωμένο προσωπικό  τους ύφος. Οι συναυλίες στη Βρετανία δεν άργησαν, παίζοντας για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1977 σαν σαπόρτ στους Ramones και Talking Heads. Το εκεί ακροατήριο δεν τους επεφύλαξε και την θερμότερη υποδοχή, κάτι που συνέβαινε ακόμη και πίσω στην πατρίδα τους όπου ο τοπικός Τύπος τους αγνοούσε συστηματικά. Το γκρουπ αποφάσισε τότε να μετεγκατασταθεί στο Λονδίνο, παρότι η εταιρία τους προσπάθησε να διαμορφώσει την εικόνα τους σε κάτι περισσότερο κοντά στα πρότυπα της punk κουλτούρας, κάτι που ασφαλώς το κουαρτέτο αρνήθηκε να υιοθετήσει.

 

 

Τα τρία άλμπουμ που δεσμεύτηκαν να ηχογραφήσουν για λογαριασμό της πολυεθνικής τους εταιρίας ήταν τα (I’m) Stranded, Eternally Yours και Prehistoric Sounds και βγήκαν στα ράφια των δισκοπωλείων μέσα σ’ ένα διάστημα δύο χρόνων. Μετά από αυτά, το γκρουπ διαλύθηκε για πρώτη φορά λόγω του ότι τα δύο μεγάλα κεφάλια τους, ο Chris Bailey και ο Ed Kuepper δεν μπόρεσαν να τα βρουν σε σχέση με την ηχητική κατεύθυνση που θα ακολουθούσε το σχήμα. Ο δεύτερος προχώρησε σε περισσότερο πειραματικούς δρόμους, τόσο με τους Laughing Clowns που δημιούργησε αμέσως μετά όσο και στην προσωπική του πορεία (τον είχαμε δει σαν σαπόρτ μιας πρόσφατης εμφάνισης του Nick Cave και των Bad Seeds στο Λυκαβηττό), ενώ ο Bailey κράτησε το όνομα για πολλά χρόνια, πιο συγκεκριμένα το κρατάει ακόμη και βγαίνει στο δρόμο όποτε νιώθει την ανάγκη. Το ίδιο κάνει και δισκογραφικά, αν και έχει να φανεί από το 2006. Τα τρία αυτά άλμπουμ περιλαμβάνονται σ’ ένα χορταστικό τετραπλό κουτάκι, όπου δίπλα τους μπορεί κανείς να βρει διάφορες ηχογραφήσεις της εποχής, δοκιμαστικά πριν από τις κανονικές ηχογραφήσεις των δίσκων τους καθώς κι ένα ολόκληρο live παρμένο από μία εμφάνιση στο Λονδίνο στις 26 Νοεμβρίου του 1977. Το κουτάκι αυτό έχει τον τίτλο All Times Through Paradise, όπως το δεύτερο κομμάτι του Prehistoric Sounds, και είναι νομίζω ένα απαραίτητο ντοκουμέντο της δουλειάς μιας μπάντας που ο Bob Geldof έχει χαρακτηρίσει το ίδιο σημαντική όσο οι Sex Pistols και οι Ramones. Και είναι θεωρώ απαραίτητο για όλους να ανατρέχουμε σε τέτοιου είδους ανασκοπήσεις από γκρουπ που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο χώρο της ροκ γιατί από κάποια στιγμή και μετά, καταντάει γελοίο κάποιοι να αγωνιούν να ακούσουν ό, τι πιο καινούργιο βγαίνει στην αγορά (διαρρέει στο ίντερνετ είναι το πιο σωστό, οπότε ας το πω έτσι) και να βιάζονται να εκφέρουν γνώμη γι’ αυτό στο blog τους όταν δεν έχουν ακούσει πράγματα όπως αυτά τα τρία πρώτα άλμπουμ των saints για παράδειγμα. Όταν αγνοείς λοιπόν τέτοια βασικά πράγματα, η κρίση σου απλά δεν έχει καμία  – ή έστω ελάχιστη για να γίνω περισσότερο ελαστικός… - βαρύτητα.  Για να ξέρουμε τι λέμε, όταν το λέμε!

 


Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374
Ενημέρωση: 08-07-2011