No Way In Hell

Μετά λύπης μου έχω να δηλώσω ότι διαβάζω ελάχιστα βιβλία, σίγουρα πολύ λιγότερα από όσα θα ήθελα. Αγοράζω αρκετά, ίσως και πολλά αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν διαβάζω τα περισσότερα από αυτά, τα οποία καταλήγουν στα ράφια να με κοιτάζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και να αναμετρώνται ποια θα είναι εκείνα που θα πάρω μαζί μου στις καλοκαιρινές διακοπές. Γιατί μόνο τότε έχω το χρόνο και την όρεξη και τις κατάλληλες συνθήκες να διαβάσω κάποια, δύο –τρία δηλαδή, όχι περισσότερα. Φέτος ήξερα ποιο θα ήταν οπωσδήποτε το ένα από αυτά.

 

 

 

Ήταν δικό μου εδώ και κάμποσους μήνες και με έτρωγε που δεν το είχα ήδη καταβροχθίσει. Πρόκειται για το πρώτο κανονικό βιβλίο – γιατί έχει γράψει κι ένα παιδικό – μιας πολυαγαπημένης μου μουσικού, ηγέτιδας μιας μπάντας που έχει σημαδέψει τη ζωή μου. Έλπιζα η Kristin Hersh να ρίξει φως με τα απομνημονεύματά της σε σκοτεινές πτυχές της μουσικής της και όλων όσων σχετίζονται με τους Throwing Muses, τελειώνοντας όμως το Rat Girl (όπως ονομάζεται το βιβλίο στην Αμερικάνικη έκδοσή του, στη Βρετανία βγήκε σαν Paradoxical Undressing με διαφορετικό μονάχα τίτλο και εξώφυλλο, όλα τα υπόλοιπα παραμένουν ίδια) έμεινα με μία αίσθηση ανεκπλήρωτου. Όχι ότι με απογοήτευσε συνολικά, είναι σαφώς ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα αλλά επικεντρώνει σε πράγματα που αφορούν περισσότερο στο προσωπικό σύμπαν της συγγραφέως και (πολύ) λιγότερο στα του συγκροτήματος. Τώρα θα μου πει κανείς «τι περίμενες, να γράψει για το πώς ηχογραφήθηκαν τα τραγούδια της μπάντας;». Εννοείται ότι είχε (κι έχει ακόμη) συγκεκριμένους δαίμονες να ξορκίσει, έχει μία συνολικά συναρπαστική ιστορία να διηγηθεί – που την έχει δώσει τμηματικά στις συνεντεύξεις της, εδώ όμως τη χτίζει με το πάσο της και την κλιμακώνει με γκραν γκινιόλ όρους – και δεν θα χαράμιζε ετούτη την ευκαιρία μιλώντας για ασήμαντες δισκογραφικές λεπτομέρειες που πιθανώς να μην της λένε τίποτα αλλά αποτελούν το βούτυρο στο δικό μας ψωμί.

 

Το Rat Girl περιγράφει στην ουσία ένα χρόνο από τη ζωή της συγγραφέως, στη διάρκεια του οποίου όμως έγιναν τόσα πολλά ώστε καθόρισαν σε τεράστιο βαθμό όλα όσα είπε και εξακολουθεί να μας λέει ακόμη με την κάθε νέα της δισκογραφική κατάθεση. Ενδιάμεσα στη διήγηση παρεμβάλλονται στίχοι από τα κομμάτια της, κλείνοντάς μας το μάτι σχετικά με τα γεγονότα που αποτέλεσαν την έμπνευση για συγκεκριμένες λέξεις που έντυσαν τη μουσική της. Μέσα σε όλα αυτά τα ωραία, μας αφήνει στα κρύα του λουτρού σταματώντας τη διήγηση ενώ δεν έχουν ακόμα τελειώσουν την ηχογράφηση του ντεμπούτου τους δίσκου, ενώ έχουν μέχρι σήμερα στο ενεργητικό τους συνολικά οκτώ, σαν Throwing Muses μιλώντας μόνο (χώρια τα προσωπικά της και όσα έχει ηχογραφήσει με άλλη σύνθεση σαν 50 Foot Wave).

 

Ο Ivo Watts-Russell, ο άγιος αυτός άνθρωπος που μας έχει χαρίσει ατελείωτες ώρες χαράς μα και συναισθηματικού πόνου διαμέσου των δίσκων που έβγαλε σαν εταιριάρχης μιας αξιόλογης ετικέτας με το όνομα 4AD και που ήταν εκείνος που ενδιαφέρθηκε να δώσει τη μουσική των Throwing Muses στον πλανήτη παραβαίνοντας για πρώτη φορά τον όρο του να μην υπογράφει μπάντες από τις Ηνωμένες Πολιτείες (ελάχιστα αργότερα το ξαναέκανε με μία ακόμη παρέα από τη Βοστώνη με το όνομα Pixies!), κάνει για πολύ λίγο την εμφάνισή του στις σελίδες του βιβλίου μα περιγράφεται πολύ γλαφυρά σαν κάποιος που μιλούσε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού με προφορά όμοια μ’ εκείνη της Βασίλισσας! Αντίθετα, περνάμε πολλές σελίδες δίπλα της στο στούντιο όπου ο πρώτος τους παραγωγός προσπαθεί να αποτυπώσει σε μαγνητοταινία τις φρενήρεις ερμηνείες που ήξερε ότι μπορούσε να δώσει η Hersh ωθώντας την σε ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις (και όχι, δεν τον έλεγαν Phil Spector…), κάποιες επίσης στο χώρο που χρησιμοποιούσαν για πρόβες, στο σπίτι που ζούσαν όλα τα μέλη μαζί ή ακόμη κι επάνω στη σκηνή, που κάποιες φορές η Kristin έπρεπε να παίζει την κιθάρα της στο πλάι επειδή την εμπόδιζε η φουσκωμένη λόγω εγκυμοσύνης κοιλιά της. Τις πιο πολλές σελίδες όμως τις ξοδεύουμε όπως είναι ευνόητο μέσα στην ίδια της την ψυχή, εκεί όπου συντελέστηκαν όλα τα καλώς εννοούμενα εγκλήματα που άφησαν πίσω τους θύματα όπως ο γράφων, ακροατές που μαγνητίστηκαν για πάντα από την ιδιότυπη τραγουδοποιία της και γνώρισαν το τέρας του ροκ εν ρολ από μία άλλη πλευρά που κανείς μέχρι τότε δεν είχε εξερευνήσει. Οι Throwing Muses είχαν το προνόμιο να μην μοιάζουν ηχητικά με κανέναν από όσους λειτούργησαν πριν από αυτούς, κι από κάποια άποψη εξακολουθούν να μην μοιάζουν με τους συναδέλφους τους έως και σήμερα, 25 χρόνια αργότερα.

.

 

25 χρόνια αργότερα είπα; Μοιάζει με την κατάλληλη εποχή για εορτασμούς, για μία επετειακή συλλογή ίσως που να μαζεύει τις καλύτερες στιγμές τους αφενός και κάποια σπάνια κι ακυκλοφόρητα κομμάτια αφετέρου, όπως συνηθίζεται στην αγορά; Κατά σύμπτωση, την ίδια ιδέα είχε και η ίδια η 4AD, απίστευτη σύμπτωση θα συμφωνήσετε, και voila η διπλή Anthology! Με προσεγμένη συσκευασία μεν (που επιμελήθηκε γραφιστικά ο ντράμερ τους David Narcizo) που υποψιαζόμαστε ότι δεν πλησιάζει καν εκείνο που θα μπορούσε να παρουσιάσει ο Vaughan Oliver αν του ανέθεταν τη δουλειά, περιέχει 43 κομμάτια που καταφέρνουν να δώσουν μια αρκούντως σφαιρική άποψη του τι εστί Throwing Muses. Δεν θα μπούμε εδώ στη λογική του τι θα θέλαμε να παραλειφθεί από εδώ μέσα και τι να περιληφθεί στη θέση του, το Anthology ανθολογεί μερικά από τα πιο απίστευτα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στη δεκαετία του ’80 και του ’90 – και δύο από τον τρέχοντα αιώνα – και το βρίσκω μία θαυμάσια ευκαιρία να γνωρίσετε ένα σχήμα που έχει αναγνωριστεί σαν αρκούντως επιδραστικό από διάφορους γνωστούς και μη εξαιρετέους (ο Michael Stipe και ο Kurt Cobain είναι δύο από αυτούς αν σας λέει κάτι αυτό), το γνωρίζετε από το Bright Yellow Gun αλλά τόσα περισσότερα να σας πουν πέρα από το χιτάκι που είχαν κάποια στιγμή. Να είστε προετοιμασμένοι για μια βουτιά σε βαθιά νερά, η μουσική της Kristin Hersh δεν είναι για λιγόψυχους και ο λόγος είναι ότι βαφτισμένη σε μανιοκαταθλιπτικές ακροβασίες που επιβάλουν επιδέξια βήματα ώστε να μην πέσεις στην άλλη πλευρά, σε ένα χάσμα από το οποίο δεν υπάρχει γυρισμός. Εκείνη βρέθηκε στην κόψη του ξυραφιού, βγήκε αλώβητη (σχεδόν τουλάχιστον) από τη διαδικασία και επέζησε με τη βοήθεια τραγουδιών που σου αλλάζουν τη ζωή. Το έκαναν στη δική μου, που ξέρετε, ίσως το κάνουν και στη δική σας.

.

 

.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374