Lady Marianne, Μαντάμ Μποβαρύ

Τι θα γινόταν αν η Μαντάμ Μποβαρύ δεν αυτοκτονούσε; Στο ομώνυμο μυθιστόρημά του ο Gustave Flaubert διαπραγματεύεται τη ζωή και το θάνατο μιας επαρχιωτοπούλας με ρομαντική ψυχή συνεπαρμένη από τα ρομάντζα της εποχής που βρέθηκε εγκλωβισμένη στον μίζερο κόσμο των συμβάσεων της καταγωγής της και νόμισε ότι θα αναπνεύσει στο ηδονιστικό περιβάλλον της ανερχόμενης μπουρζουαζίας με αποτέλεσμα να χάσει τα πάντα. Συνεπαρμένος από την ορμητικότητα με την οποία το έργο του τέθηκε απέναντι στην υποκρισία των μεσαίων στρωμάτων που υϊοθέτησαν τις αριστοκρατικές αξίες του παλιού κόσμου εγκαταλείποντας αυτές της Επανάστασης, ο Flaubert διακήρυξε πως «η Μαντάμ Μποβαρύ είμαι εγώ». Η ιστορία της Έμμα Μποβαρύ διαδραματίζεται μεταξύ 1827 και 1846 και γράφτηκε το 1856, πέντε χρόνια πριν τον Αμερικανικό Εμφύλιο και την επέμβαση της Γαλλίας στο Μεξικό που έληξε με την ήττα της Γαλλίας και τη συντριβή της γαλλικής αυτοκρατορικής ιδέας. Ο ρομαντισμός, που μόλις στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα είχε αναμετρηθεί με τον κλασικισμό, υποχωρεί με τη σειρά του μπροστά στον ρεαλισμό που παίρνει περίοπτη θέση στις αφηγήσεις των ανθρώπινων παθών. Η δεκαετία του ʼ60 είναι μια δεκαετία κοινωνικών αναταραχών και αναμέτρησης με τα δόγματα και τις νόρμες που χαρακτήριζαν τον παλιό κόσμο της αυτοκρατορίας.

Είναι μια δεκαετία κοινωνικών αναταραχών και αναμέτρησης με τα δόγματα και τις νόρμες που χαρακτήριζαν τον κόσμο πριν τον μεγάλο πόλεμο. Το αμερικανικό όνειρο που μόλις είχε αναμετρηθεί με τον ολοκληρωτισμό αρχίζει να ξεθωριάζει μπροστά στην σεξουαλική επανάσταση που μέσα από τη μουσική δίνει το έναυσμα για σπάσιμο του κατεστημένου. Το «make love, not war» είναι ένα σύνθημα βόμβα στα χέρια μιας νεολαίας που μοιάζει να έχει βγει από λήθαργο. Μπορεί να μην ξέρει τι ακριβώς να κάνει μ' αυτήν και να την πετάει σε όποιο δρόμο και αμφιθέατρο βρει αλλά η έκρηξη είναι εντυπωσιακή και μοιάζει να μπορεί να σταματήσει ακόμα και τη δύναμη μιας αυτοκρατορικής πολεμικής μηχανής. Αν δεν το καταλάβατε, κάναμε ένα άλμα εκατό ετών από το 1860 στο 1960 όπου αυτή τη φορά είναι η Αμερική σε ρόλο υπερπόντιας δύναμης στο Βιετνάμ και η Γαλλία σε κάτι που μοιάζει με εμφύλιο. Τα αιτήματα της προδομένης από τους αστούς επανάστασης που νοσταλγεί ο Φλωμπέρ είναι τώρα ακόμα πιο ριζοσπαστικά και οι προκλήσεις μοιάζουν άνευ προηγουμένου για το κατεστημένο. Η Μαντάμ Μποβαρύ είναι Αγγλίδα και παίρνει μορφή στο πρόσωπο της Marianne Faithfull. Σε κάθε μικροαστικό σπίτι στήνεται μια δίκη ηθών.

«Πριν παντρευτεί, νόμιζε ότι ήταν ερωτευμένη. Αλλά η ευτυχία που περίμενε από αυτήν την αγάπη, κάπως δεν είχε έρθει. Της φαινόταν ότι είχε κάνει κάποιο λάθος, είχε καταλάβει λάθος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και η Έμμα προσπαθούσε σκληρά να ανακαλύψει τι ακριβώς σήμαιναν στη ζωή οι λέξεις χαρά, πάθος, μέθη, που τόσο καλά τής φαίνονταν στα βιβλία της». Στo swinging London η Έμμα ήταν μια νεκρή ανάμνηση στις καθωσπρέπει αγγλοσαξονικές βιβλιοθήκες. Το κλίμα στην βρετανική πρωτεύουσα ήταν πιο υγρό κι απ' τον καιρό της. Το «As Tears Go By» ήταν η πρώτη single επιτυχία της Marianne Faithfull. Μέσα σε έναν χρόνο είχε γίνει μια υπερ-αναγνωρίσιμη περσόνα στους καλλιτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας και τον Μάιο του '65 παντρεύεται τον εικαστικό John Dunbar. Πηγαίνουν ταξίδι του μέλιτος στο Παρίσι. Εκεί δεν συναντούν τον Flaubert και τους ρεαλιστές του 19ου αιώνα αλλά τον Ginsberg και τους μπητ ποιητές που είχαν αφήσει τους δρόμους της Αμερικής για τις πλατείες της Ευρώπης. Στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου έτους η Faithfull γίνεται μητέρα και λίγο αργότερα δηλώνει ένοχη στα μικροαστικά δικαστήρια της Γηραιάς Αλβιώνας: «Η πρώτη μου κίνηση ήταν να κάνω γκόμενο έναν από τους Rolling Stones. Κοιμήθηκα με τρεις και αποφάσισα ότι ο τραγουδιστής ήταν ο καλύτερος».

 

Το ονοματεπώνυμο του εραστή που την έκανε να εγκαταλείψει τη ζωή της για να ζήσεις μαζί του σʼέναν ροκ στρόβιλο τύχαινε να είναι ο Mick Jagger. Ποιος ποτέ θα μπορούσε να νιώσει συμπόνοια για τον διάβολο; Η φερόμενη ως μούσα του Jagger δεν κατάφερε να διαχειριστεί και τόσο καλά τη νέα της πραγματικότητα. Δεν υπήρχε καν δικαστήριο για να την αθωώσει ή να την καταδικάσει που εγκατέλειψε έτσι άντρα και παιδί, κυλώντας σαν πέτρα στον λάκο της αμαρτίας του κόσμου των αστών. Έτσι, αναζήτησε λίγη βοήθεια από τους φίλους της, όπως πρότειναν και οι Beatles στο κομμάτι με τη φωνή του Ringo Starr. Για χρόνια η Madame Marianne ήταν χαμένη στον κόσμο των ναρκωτικών, ανήμπορη να αντέξει τη ζωή της όπως η ίδια την είχε πλάσει στο δικό της ρομάντζο. Όμως έζησε. Πέρασε από κάθε σκληρή πραγματικότητα που γέννησε το δεύτερο μισό αυτού του αιώνα και που τον έκανε μερικές φορές να μοιάζει με τον αιώνα του Flaubert. Η φωνή της βάρυνε. Έχασε τη λάμψη της κολασμένης εικοσάχρονης που σκανδάλισε τα ήθη των 60's. Αλλά έζησε.

 

«On phosphorous wings the phoenix floated / The fires froze and the sea was hushed / And when I tried to speak, the sun imploded / And the war will rage in my guts / Till the devil bites the dust / I never saw him losin' a race, but I think he must», τραγουδά στο Phoenix στον δίσκο Easy Come, Easy Go του 2008. Αναγεννήθηκε σαν φοίνικας απʼτις στάχτες της, έγινε η Lady Marianne και κέρδισε τον σεβασμό που πάντα αποζητούσε και πάντα της άξιζε. Ίσως τα βράδια που πέφτει για ύπνο να ευχαριστεί τον καλό Θεό, την καλή Νεράιδα, την καλή της τύχη. Αυτήν, όμως, που θα πρέπει σίγουρα να ευχαριστεί είναι την Έμμα Μποβαρύ. Δεν ήταν φτιαγμένη για τη μέτρια ζωή που της προσέφερε ο άντρας που παντρεύτηκε. Το μόνο έυκολο λοιπόν ήταν να παρασυρθεί σε παράνομες σχέσεις που έληξαν άδοξα, τη βύθισαν στα χρέη και την οδήγησαν σε έναν τραγικό θάνατο. Καταδικάστηκε από τους εραστές της και από τους συντηρητικούς αναγνώστες που είδαν σ' αυτήν την ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Χρόνια αργότερα, αναγνωρίστηκε ως μια βαθιά προβληματισμένη γυναίκα, με ρομαντικά ιδεώδη που κατέκλυζαν τη βάση των πράξεών της, μια γυναίκα θύμα των κοινωνικών συμβάσεων. Μια καταραμένη λογοτεχνική ηρωίδα, μια κατεστραμένη ροκ περσόνα δεκαετίες πριν ο ηλεκτρισμός που άρχισε να συνεπαίρνει τα αστικά σαλόνια γίνει μουσική.

 

 

Η παθιασμένη ανάγκη των νέων της δεκαετίας του ʼ60 για κοινωνική αλλαγή εκφράστηκε και μέσα από μία ελευθεριάζουσα συμπεριφορά που πουλήθηκε ως επανάσταση και σε πολλές περιπτώσεις κατέληξε να είναι απλώς ένα διαφορετικο lifestyle από τα προηγούμενα. Όσα χρόνια, όμως, κι αν είχαν περάσει, όσα δικαιώματα κι αν είχαν κατακτηθεί κι όσα άλλα είχαν καταπατηθεί, η γυναικεία ψυχή παρέμενε ίδια, όπως την είχε σκιαγραφήσει ο Flaubert. Μια ψυχή πιου γοητευόταν από τις απολαύσεις, που ποθούσε να ζήσει δυνατές συγκινήσεις, που ανυπομονούσε να βιώσει τον έρωτα στην απόλυτη μορφή του. Τα 60's έμοιαζαν με πλήρωμα του χρόνου ώστε κάθε νεαρή γυναίκα να διεκδικήσει ατομικά τη ζωή που πίστευε ότι της άξιζε. Η Madame Marianne δεν είχε διαβάσει ότι το κυνήγι του απόλυτου φέρνει συνήθως καταστροφικά αποτελέσματα σε όποια δεκαετία κι αν βρεθεί. Η Εμμα Μποβαρύ ερωτεύτηκε, χώρισε, έζησε την απόλυτη λαγνεία, χρεωκόπησε, αυτοκτόνησε, άφησε το όνομά της στην αιωνιότητα των λογοτεχνικών ηρωίδων. Η Marianne Faithfull ερωτεύτηκε, χώρισε, έζησε την απόλυτη λαγνεία, έδωσε άλλο νόημα στις σοκολάτες mars, έγινε pop icon και στη συνέχεια σεβάσμια καλλιτέχνις. Το δέος που νιώθει κανείς μπροστά της δεν είναι επειδή υπήρξε ερωμένη του διαβόλου. Είναι επειδή επιβίωσε και μπορεί να τα διηγείται.

 

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374