Rehab ή ένας φανταστικός διάλογος του Junky των ‘50s με ένα icon των ‘00s

Της Βάσιας Τζανακάρη

 

“Γιατί χρειάζεστε τα ναρκωτικά κύριε Λι;" είναι μια ερώτηση που ρωτάνε οι ηλίθιοι ψυχίατροι. Η απάντηση είναι, "Χρειάζομαι την πρέζα για να σηκωθώ απ' το κρεβάτι το πρωί, για να ξυριστώ και να φάω πρωινό. Τη χρειάζομαι για να μείνω ζωντανός”.

 

Δεν θέλω να πάω για αποτοξίνωση. Δεν θέλω. Μου αρέσει να ζω στον ασπρόμαυρο κόσμο μου, μαζί μ’ εκείνη, να χορεύουμε μες στις χιονονιφάδες. Το κορμί της είναι πλαστικό και διάφανο και μου δίνει αυτό που κουβαλάει μέσα της παίρνοντας σε αντάλλαγμα το αίμα μου. Δεν με νοιάζει, ούτως ή άλλως δεν ήταν ποτέ αρκετό για να με κρατήσει στη ζωή, έπρεπε να το αναμείξω μ'άλλα πράγματα, να φτιάξω το Θείο μίγμα που με εκτοξεύει στον παράδεισο, κι όταν χάνεται και μένω μόνο με το muggle αίμα μου με κατεβάζει στην κόλαση. Καλύτερα όμως έτσι. Μ'αρέσει τα πράγματα να είναι είτε άσπρα είτε μαύρα. Να μην υπάρχει πουθενά το απαίσιο ποντικίσιο γκρι που με κάνει να νιώθω σαν να μη ζω. Άσπρο και μαύρο. Είναι ωραία.

 

 

“Καθώς άρχισα να χρησιμοποιώ την πρέζα κάθε μέρα ή συχνά και πολλές φορές τη μέρα, σταμάτησα να πίνω και να βγαίνω έξω τη νύχτα. Οταν χρησιμοποιείς πρέζα δεν πίνεις. Φαίνεται πως το σώμα που έχει μια ποσότητα πρέζας μέσα στα κύτταρά του δεν μπορεί να απορροφήσει αλκοόλ. Το ποτό μένει στο στομάχι, προκαλώντας σιγά σιγά ναυτία, ενοχλήσεις και ιλίγγους και δεν νιώθεις τίποτα. Η χρήση πρέζας θα μπορούσε να είναι ένας σίγουρος τρόπος θεραπείας για τους αλκοολικούς. Σταμάτησα επίσης να πλένομαι. Οταν χρησιμοποιείς πρέζα για κάποιο λόγο η αίσθηση του νερού στο δέρμα είναι δυσάρεστη και οι πρεζάκηδες με το ζόρι κάνουν μπάνιο”.

 

 

Δεν θέλω να πάω για αποτοξίνωση. Δεν θέλω. Κρυμμένη, να μείνω κρυμμένη. Είμαι άσχημη και ατάλαντη, είμαι μικρή και αδύναμη, δεν αξίζω τίποτα. Θέλω να μείνω κλεισμένη στο διαμερισμά μου, με τις κουρτίνες τραβηγμένες. Δεν θέλω φως. Απ' έξω μαζεμένοι άνθρωποι που θέλουν να με φωτογραφίσουν όσο πιο άσχημη γίνεται. Θέλουν να απαθανατίσουν τα λειψά μου δόντια, τα λιπόσαρκα χέρια μου, το στήθος μου να κρέμεται έξω απ' το σουτιέν, τα άλουστα μαλλιά μου σαν φωλιά πουλιών, το άπλυτο κορμί μου -δεν αντέχω το νερό- , να μείνω στην αιωνιότητα άσχημη και ξεδοντιάρα και πρεζάκι. Άκου πρεζάκι. Ας βρουν άλλο κορόιδο. Εγώ θα μείνω εδώ, εδώ μέσα που είμαι προστατευμένη, μαζί με την καλύτερή μου φίλη, που δεν τη νοιάζει αν είμαι άσχημη, άπλυτη κι αχτένιστη. Την αγαπώ γιατί κι εκείνη μ΄'αγαπάει όπως είμαι.

 

 

“Junkies live a long time and often look younger than they are. When you stop growing you start dying. An addict never stops growing”.

Δεν θέλω να πάω για αποτοξίνωση. Δεν θέλω. Είμαι όμορφη, αδύνατη και σέξι. Φοράω ωραία ρούχα, τα μαλλιά μου αγγίζουν τον ουρανό. Είμαι σταρ. Βγαίνω έξω κι ο κόσμος με κοιτάζει γιατί είμαι εγώ, αυτό το τεράστιο εγώ μέσα σ'αυτό το μικροσκοπικό κορμί, αυτό το μοναδικό πλάσμα που δεν πατάει στη γη μα αιωρείται αφήνοντας πίσω του αέρα γεμάτο χρυσόσκονη. Οι άνθρωποι με φωνάζουν με το μικρό μου όνομα, το φαγητό μου είναι κερασμένο, το ραδιόφωνο παίζει τα τραγούδια μου. Τα κορίτσια βάφονται με eyeliner και κάνουν τατουάζ στα μπράτσα τους για να μου μοιάσουν. Και όσο κι αν μεγαλώνω θα είμαι πάντα νέα. Είμαι η καλύτερη και κάνω ό,τι θέλω.

 

"When you give up junk, you give up a way of life”.

Δεν θέλω να πάω για αποτοξίνωση. Δεν θέλω. Η αλήθεια είναι πως είμαι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Άνθρωπος, με δυο πόδια και δυο χέρια. Αδύνατη αλλά με πολλά κιλά ταλέντο. Αδύναμη, και δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Αλλά είμαι κανονικός άνθρωπος, τ'ορκίζομαι. Βγαίνω, γλεντάω, κοιμάμαι κομμάτια, ξυπνάω κουρασμένη, αγαπώ, μισώ, τον εαυτό μου, τους άλλους, κοιτιέμαι στον καθρέφτη, μ'αρέσει η φάτσα μου, δεν μ'αρέσει, μήπως πάχυνα, δεν με πήρες τηλέφωνο, έχει τίποτα να φάμε μαμά, πάμε για ψώνια, έχω άγχος, αφήστε με ήσυχη, νυστάζω, δεν μπορώ να μείνω ξύπνια, φοβάμαι, δεν θέλω να πεθάνω, είδε κανείς τη φίλη μου, πού είναι, τη χρειάζομαι. Τη χρειάζομαι για να συνεχίσω. Να συνεχίσω να τραγουδάω. Γιατί το μόνο που ήθελα στη ζωή μου ήταν να τραγουδάω. Όταν θα θέλω κάτι άλλο, θα τη διώξω.Υπόσχομαι. Και τώρα. Μπορώ. Τη διώχνω. Την έδιωξα κιόλας. Μπορώ και μόνη μου. Να ανέβω στη σκηνή και να τραγουδήσω. Μόνη μου.

Με λένε Amy και είμαι καλά.

 

*Τα ελληνικά αποσπάσματα του Junky του William Burroughs είναι από την έκδοση της «Απόπειρας», σε μετάφραση Ν. Πρατσίνη & Ντ. Σώτηρα.

 

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374