Call me Moby

Της Βάσιας Τζανακάρη

 

Call me Moby. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του σινγκλ πριν το σίνγκλ «Honey», που σε κάθε πρώτο άκουσμα ενός δίσκου με το όνομα «Play» έγινε απόβαρο για το μπαρκάρισμα του ενός Melville στα βαθιά νερά της μουσικής βιομηχανίας.

Call me Moby. Αυτή θα μπορούσε να είναι η φράση πριν την φράση «Call me Ishmael», που σε κάθε πρώτη σελίδα ενός βιβλίου με το όνομα «Moby Dick» έγινε απόβαρο για το μπαρκάρισμα ενός Melville στα βαθιά νερά της κλασικής λογοτεχνίας.

Call me Moby. Αυτή είναι η προσφώνηση πριν την προσφώνηση «Richard» σε κάθε πρώτη συνάντηση ενός τύπου με πιστοποιητικό γέννησης την 9/11 του 1965 και επίθετο Melville Hall.

 

Από τα τρία παραπάνω, τα δύο πρώτα θα μπορούσαν να είναι αλήθειες σε ένα παράλληλο σύμπαν αλλά όχι σ’ αυτό που ζούμε. Γιατί σ’ αυτό το σύμπαν μόνο το «Honey» μπορεί να είναι το πρώτο single του «Play» και μόνο το «Call me Ishmael» μπορεί να είναι η πρώτη φράση του «Μoby Dick». Αντιθέτως, το τρίτο είναι αληθινό. Ο Richard Melville Hall είναι ο Moby.

 

 

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Κονέκτικατ στην αυλή κάποιου μικροαστού Αρθούρου της ανατολικής ακτής των 70’s. Ήταν ήδη ο Moby, όταν άρχισε να παίζει μουσική στα εννιά του. Το παρατσούκλι του το ‘δωσαν οι γονείς του για να τιμήσουν τη μακρινή συγγένειά τους με τον Herman Melville που έγραψε τον Moby Dick το 1851. Αυτό το πασίγνωστο σε κάθε Αμερικάνο όνομα τον συνόδευσε στην επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, το 1989. Βρέθηκε σε ένα λιτό διαμέρισμα του Ηστ Βίλατζ που πριν ήταν αποθήκη και όπου εξακολούθησε να ζει πολλά χρόνια μετά τις μεγάλες επιτυχίες του. Εξάλλου, τα τελευταία του χρόνια στο Κονέκτικατ ήταν φτωχικά. Ζούσε σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο. Ποτέ δεν τον πείραξε η φτώχεια του. Είχε όσα χρειαζόταν, τσάμπα ρεύμα και θέρμανση, τους φίλους του, τους δίσκους του για τα djιλίκια που τον συντηρούσαν και τα βιβλία του αγαπημένου του συγγραφέα F Paul Wilson. Αλλά ήθελε απεγνωσμένα να επιστρέψει στην Νέα Υόρκη και να κάνει δίσκο. Δέκα χρόνια μετά βγαίνει το Play. Οι ελάχιστες πωλήσεις και οι ουδέτερες κριτικές δεν προμήνυαν όσα θα ακολουθούσαν. Είκοσι χρόνια μετά ο Moby είναι o βασιλιάς της τέκνο, οι δίσκοι του έχουν πουλήσει είκοσι εκατομμύρια αντίτυπα, το Play έχει πουλήσει πάνω από εννιά, έχοντας επανατοποθετήσει τα όρια της μουσικής μίλια μακρύτερα στον χάρτη με τις ηλεκτρονικές, γκόσπελ και μπλουζ επινοήσεις του. Άραγε, θα βρεθεί τριάντα χρόνια μετά κάποιος Captain Ahab να τον κυνηγήσει; Μήπως και το τρίτο δεν είναι αληθινό;

 

 

 

Το παρατσούκλι του Richard Melville Hall φέρνει στο νου θάλασσες και αναζήτηση, εικόνες νηνεμίας και αίσθηση πάλης που είτε την πήρε το κύμα κι ο διάολος, είτε ο ορίζοντας κι ο θεός. «Call me Moby». Το πρώτο άλμπουμ του Moby βγαίνει το 1992 και παίρνει το όνομα του δημιουργού του, όνομα που γίνεται το ιδανικό λογοτεχνικό συμπλήρωμα της ambient ατμόσφαιρας ενός δίσκου όπου καμιά καταγωγή δεν είναι αυτονόητη. Ο Moby είναι ο εσωστρεφής φευγάτος πιτσιρικάς που ξεχωρίζει για το ταλέντο του, που πνίγεται στα στενά όρια του κόσμου του –βλέπε Κονέκτικατ- και αρπάζει ό, τι ευκαιρίες του δίνονται για να ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη. Ένας Ishmael του 20ου αιώνα που ήθελε να ανακαλύψει κάθε σπιθαμή μουσικής, να γνωρίσει την άγρια ζωή που κρύβεται εκεί έξω, να γίνει ένα με το σύμπαν, ίσως και να χαθεί, να λυτρωθεί απ’ όσα τον βασάνιζαν στην αυλή του Αρθούρου. Η δεκαετία του ’80 μπαίνει μαζί με την εφηβεία του Richard και η Νέα Υόρκη είναι η απέραντη θάλασσα που σε καλεί να παλέψεις μαζί της, ή να την κατακτήσεις ή να χαθείς μέσα της. Με το LSD είδε βαθιά στον βυθό. Ήταν δεκαεννιά χρονών όταν είχε τις πρώτες κρίσεις πανικού. Άφησε γρήγορα πίσω του την τρικυμία. Αποφάσισε να μείνει στην επιφάνεια, διατηρώντας την πορεία του σταθερή σ’ αυτό που αναζητούσε. Το 1985, ο εικοσάρης Moby μόλις είχε ανακαλύψει τον Χριστό και την αλήθεια των Ευαγγελίων. Περισσότερο, είχε μάλλον ανακαλύψει τη δύναμη της πίστης, αυτής της αθόρυβης προσωπικής πίστης που δεν βγαίνει στις τηλεοράσεις και τους άμβωνες. Ο Moby ήξερε καλά την ιστορία του Ishmael, του Captain Ahab και της μεγάλης λευκής φάλαινας. Ο Moby Dick ήταν μέρος και του δικού του DNA. Είχε καταλάβει, ακούγοντας την ίδια και την ίδια ιστορία, πως όσο κυνηγάς κάτι με μανία τόσο αυτό απομακρύνεται και γίνεται η προσωπική σου νέμεση. Έτσι, το ταλέντο, η τύχη και οι επιλογές του νεαρού Νεοϋορκέζου από το Κονέκτικατ διάλεξαν ήρωα γι’ αυτόν. Από όλους τους ήρωες του βιβλίου, ο Moby ήταν αυτός που πιο εύκολα αφέθηκε στο κύμα, αυτός που ταξίδεψε χωρίς μίσος παρατηρώντας και δημιουργώντας, ώσπου στο τέλος τα κατάφερε, έγινε περισσότερα απ’ όσα είχε επιδιώξει, έγινε ο αφηγητής μιας ιστορίας όπως είχε μέχρι τώρα, της μεγαλύτερης και σπουδαιότερης. Όπως ο Ishmael που μπορεί να ήταν ο μόνος με την επιθυμία του θανάτου κι όμως ήταν ο μόνος που τελικά επιβίωσε, έτσι υπήρξε ο Moby απ’ την ώρα που συνάντησε τον ήρωά του. Call me Ishmael.

 

 

 

 

Σ’ αυτό το σύμπαν κάθε Αμερικάνος πιστεύει πως επιβιώνει για να αφηγείται στους αιώνες την ιστορία του Captain Ahab. Η τρέλα με την οποία ο Captain Ahab ρίχνεται στο κυνήγι της λευκής φάλαινας και παρασύρει τους πάντες μαζί του είναι ένα από τα αγαπημένα αφηγήματα των γιάνκηδων στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου: οι κοινωνικές αντιθέσεις, οι βιβλικές αναφορές των ονομάτων, η ανθρώπινη φύση που παρασέρνει τον άνθρωπο στη δυστυχία, η κτηνώδης επιθυμία του ανθρώπου να κυνηγήσει το άπιαστο, να το εκδικηθεί, να το ταπεινώσει, να το νικήσει ίσως για το κακό που του ‘κανε, ίσως μόνο γιατί είναι άπιαστο, η κακία που καταστρέφει και η αθωότητα που διασώζει. Η αμερικανική κοινωνία, που δεν τίμησε αρχικά το μυθιστόρημα του Melville, στράφηκε σ’ αυτό μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η πρωτόγνωρη βίαια αίσθηση της απώλειας αλλά και η απελευθερωτική αίσθηση της δύναμης που έκανε τους αμερικανούς να αναριγούν έστρεψε το βλέμμα τους στο έργο του Melville που αποτύπωνε τους πρωταρχικούς ανθρώπινους φόβους με τρόπο μοντέρνο, τρόπο που ταίριαζε στην εποχή ενός νέου αμερικανικού αιώνα. Ο Moby Dick μίλησε στους αμερικανούς για τους κινδύνους της εξουσίας και της επιβολής αλλά και για την ροπή της ανθρώπινης φύσης προς την τρέλα. Μέσα στο Moby Dick έχαναν και ξανάβρισκαν τον εαυτό τους αλλά στο τέλος κανείς δεν θα είχε την τύχη του αγροίκου Ahab και όλοι θα σώζονταν και θα εξιλεώνονταν στην εκλεπτυσμένη φιγούρα του Ishmael.

 

Στα χνάρια του Ishmael –που ήταν πιθανότατα μια όψη του Melville- ο Moby αναβιώνει το Αμερικανικό αφήγημα του σπουδαίου ειδώλου της μουσικής. Το παιδί που ήταν διαφορετικό και συνάμα ανεπιθύμητο γίνεται επίκεντρο, μετανοεί, κάνει φιλανθρωπίες, και καταφέρεται ανοιχτά ενάντια στον (τότε) πρόεδρο Bush για τον πόλεμο στο Ιρακ. Ξέρει ότι η ιστορία που θέλει τους δυνατούς να υποκύπτουν στην τρέλα και να επιβάλλονται στη φύση, δεν έχει καλό τέλος. Η σωτηρία είναι αλλού. Ως Ishmael, έχει χρέος να το λέει όποτε κάποιος ανοίγει να διαβάσει την ιστορία του. Call me Ishmael, call me Moby.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374