Η Amy Winehouse και τα λιοντάρια

Η αναβολή της εμφάνισης της Amy Winehouse στο Ejekt Festival που ξεκίνησε χθες, ήταν, νομίζω, η πρώτη προαναγγελθείσα αναβολή που όλοι περιμέναμε. Το Sonar (για να ευλογούμε και τα γένια μας) το είχε προαναγγείλει ουσιαστικά από τις 6 Απριλίου όταν, μιλώντας (ή καλύτερα, γκρινιάζοντας) για τις συναυλίες του καλοκαιριού έγραφε «Ελάχιστα τα ονόματα ενδιαφέροντος και σχεδόν (ας εξαιρέσουμε λίγο τη metal σκηνή) κανένα φρέ σκο πλην ενός αμφιβόλου λόγω ιδιοσυγκρασίας, βλ. Amy Winehouse.».Όμως, όχι, δεν θα κάνω τη χάρη στο φιλοθεάμον κοινό να τα βάλω με τους διοργανωτές. Τα προβλήματα και τα θετικά ή αρνητικά όλης αυτής της ιστορίας για την Ελλάδα, τα συζητάμε και τα ξανασυζητάμε εδώ και χρόνια. Αυτό που με προβληματίζει είναι η παγκόσμια, ολοένα και αυξανόμενη, μάζα ηδονοβλεψιών και Ρωμαίων θεατών ενός τεράστιου Κολοσσαίου στο οποίο έχει μετατραπεί, πλέον, η showbiz και η Amy δεν είναι παρά ένα ακόμα θύμα στην αρένα του. Όσο για εμάς; Είμαστε θεατές και λιοντάρια μαζί σε εναλλασσόμενους ρόλους.

 

 

Ποιος, άραγε, δεν γνωρίζει εδώ και τέσσερα χρόνια ότι αγοράζοντας ένα εισιτήριο για συναυλία της Amy Winehouse, έχει πιθανότητες να τη δει μικρότερες και από τα ποσοστά δημοσκοπήσεων του κόμματος της Μπακογιάννη… Ποιος δεν γνωρίζει ότι δεν θα δει την Amy, αλλά ένα περιφερόμενο φάντασμα, που αντί για τη μουσική του πουλάει ένα θλιβερό θέαμα διάρκειας μερικών λεπτών; Τελευταίο κρούσμα αυτό του Βελιγραδίου. Το σύνολο των κρουσμάτων; Τεράστιο. Μόνο τα 2λεπτα των δελτίων ειδήσεων –και των ελληνικών συμπεριλαμβανομένων- πρέπει να είναι εκατοντάδες. Πάντοτε η ίδια εικόνα. Ένα φρικιό μαστουρωμένο, πιωμένο, παραγεμισμένο με ουσίες και οινοπνεύματα, να μην γνωρίζει ούτε καν πού βρίσκεται, ευρισκόμενη σε ένα διαρκές jet lag, να τρεκλίζει, να πέφτει, να προσπαθεί να τραγουδήσει, να βρίζει θεατές, συνεργάτες, τον εαυτό της ενίοτε, και μετά από λίγα λεπτά δύο-τρεις «αγαπημένοι» συνεργάτες να την μαζεύουν από τη σκηνή όπου έχει σωριαστεί. Θλίψη… Σκηνή που πολλές φορές μου φέρνει στο νου την Jessica Lange υποδυόμενη την Frances Farmer στο υπέροχο Frances μετά τη λοβοτομή. Όμως, αυτή η σκηνή πουλάει. Πουλάει πολύ και υποστηρίζει το προϊόν και τα παράγωγά του. Το Internet γεμάτο από βιντεάκια της, φωτογραφίες της, συμβουλές για μακιγιάζ αλά Amy Winehouse, ντύσου σαν την Amy Winehouse…

 

Τα προϊόντα, όμως, έχουν πάντοτε και target group. Και, εν προκειμένω, το target group είναι όλοι αυτοί που αγοράζουν το εισιτήριο και στήνονται μπροστά από τη σκηνή –σίγουρα και από πολύ νωρίς για μία καλή θέση- με τα κινητά στα προτεταμένα χέρια τους έτοιμα να απαθανατίσουν τις στιγμές του αργού θανάτου μίας pop star, να τρέξουν να τις ανεβάσουν στο Internet ή, αν είναι και κάτι πολύ… ξεχωριστό, να το πουλήσουν σε κάποια φυλλάδα ή κανάλι (αχ, αυτή η τηλεόραση…).

 

Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Είναι παλαιό, αλλά κλιμακούμενο. Έτσι, φτάσαμε σήμερα –και δεν ξέρω αν αυτή είναι η κορύφωση- σε συμπεριφορές απίστευτης αγριότητας βοηθούσης και της… απογειωμένης τεχνολογίας. Αν κάποτε έσκιζαν τα ρούχα του Elvis, σήμερα τρώνε σάρκες. Η Amy, απλώς συμπληρώνει και εκτείνει την αλυσίδα του εξαρτημένου Elvis που περιέφερε την υπέρβαρη σκιά του στα κλαμπ του Λας Βέγκας, του «παιδεραστή και… Φρανκενστάιν» Michael Jackson, της Lady Di (κι αυτή ηθελημένα ή άθελα στο ίδιο star system εντάχθηκε) που αναζητούσε μία στιγμή ιδιωτικού βίου, των Runaways που ο δαιμόνιος Kim Fowley μετέτρεψε σε μία ατραξιόν του ανδρικού ονείρου, της Britney Spears, των «χαμένων παιδιών» των reality shows ανά την υφήλιο… Έτσι κι αλλιώς, όλα είναι μία τεράστια Sun, Bild, Espresso… Και όλοι έχουν μετατραπεί σε αδηφάγα ζώα που περιμένουν αλυχτώντας τα κομμάτια σάρκας που θα πετάξει ο αχόρταγος ατζέντης ή πρόεδρος της όποιας δισκογραφικής-κινηματογραφικής εταιρίας. Άλλωστε, ο καλλιτέχνης δημιουργεί σε σπάνιες στιγμές. Λάθη, όμως, μπορεί να κάνει συνέχεια. Μπροστά και πίσω από την πόρτα… Και η βιομηχανία πρέπει να πουλάει συνέχεια και οι δείκτες να είναι ανοδικοί.

 

j.florakis@billboardgreece.com

 

 

---

 

active sonar

Stagefright και… τροφή για τα θηρία

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Amy Winehouse - You Know I'm No Good (2006) Περιγράφει ακριβώς, όπως και στο Rehab, το δράμα της (http://www.youtube.com/watch?v=Ll7UFxqI2pM)

 

The Band - Stage Fright (1970) Ο Rick Danko, μπασίστας και τραγουδιστής ενός από τα σπουδαιότερα σχήματα του ροκ, τραγική φιγούρα και ο ίδιος, τραγουδά σπαρακτικά το δράμα ενός σταρ στη σκηνή. Εδώ από το περίφημο Last Waltz του Martin Scorsese (http://www.youtube.com/watch?v=ZQbN0IeMedQ&feature=related)

 

Barclay James Harvest - Rock n Roll Star (1976) Ένα από τα αγαπημένα σχήματα του progressive στην Ελλάδα αναλύουν τη συνταγή… (http://www.youtube.com/watch?v=vLUkModihMw)

 

Oasis - Rock n' Roll Star (1994) Πρώτο τραγούδι στο ντεμπούτο τους και τόσο κοντά στους ίδιους… (http://www.youtube.com/watch?v=JMYDwXOoegA)

 

The Byrds - So You Want To Be A Rock N' Roll Star (1967) Ο,τι είχε κλείσει δεκαετία ζωής το rock ‘n’ roll και οι «ψαγμένοι» είχαν αντιληφθεί το δρόμο της showbiz. (http://www.youtube.com/watch?v=zlSLQO5mU-w)

 

The Who – Success Story (1975) Από το σπουδαίο The Kids Are Alright ένα αυτοβιογραφικό, σχεδόν αυτοσαρκαστικό τραγούδι του Keith Entwistle. (http://www.youtube.com/watch?v=nYEJvx5a4JU&playnext=1&list=PL07CB752D9E58D6B9)

 

Tom Petty And The Heartbreakers - Into The Great Wide Open (1991) Η αρχή και το τέλος μιας σύντομης πορείας στη δόξα. (http://www.youtube.com/watch?v=xqmFxgEGKH0)

 

 

Bad Company - Shooting Star (1975) Υπάρχει τίτλος να περιγράφει καλύτερα την ιστορία μιας σύντομης εκτόξευσης στη δόξα και τα πλούτη; (http://www.youtube.com/watch?v=9YEmC6cTXKY)

 

MGMT - Time To Pretend (2008) Με μία λεπτή ειρωνεία οι MGMT περιγράφουν και αυτοί τη παλιά, γνωστή ιστορία… The Rise And Fall… (http://www.youtube.com/watch?v=B9dSYgd5Elk)

 

 

The Cure – Never Enough (1990) Κι ο Robert Smith αντιλαμβάνεται ότι το σύστημα είναι αδηφάγο. Ποτέ, τίτποτε δεν είναι αρκετό για κανένα… (http://www.youtube.com/watch?v=l5Cqp3pnE98)

 

Παρατηρήσεις, επικρίσεις, αναρτήσεις και φυσικά τα δικά σας αγαπημένα τραγούδια της εβδομάδας στα j.florakis@billboardgreece.com και sonarbillboard@yahoo.gr

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374