I love to hate you

Ο ελληνικός μουσικός επαρχιωτισμός

Είναι παράξενο…. Ο έλληνας μουσικόφιλος και ιδιαίτερα ο οπαδός του rock, μισεί τα μεγάλα ονόματα. Μισεί τους Beatles και τους Stones που τραγουδούσαν πριν κάποια χρόνια και οι House Of Love, εξυμνώντας τους. Μισεί τους Doors. Μισεί τους U2. Μισεί και απαξιώνει οτιδήποτε μεγαλύτερο από τη ζωή και, φυσικά, οτιδήποτε μεγαλύτερο από τον ίδιο.

Αυτή η αντίληψη και μία αρρωστημένη εκδήλωση σωβινισμού, απαγόρευσε στον έλληνα να δεθεί στο άρμα της επανάστασης της μουσικής όποτε αυτή γινόταν. Αυτό, μαζί με μία ροπή στο φανατισμό που δεν επέτρεπε και δεν επιτρέπει τη διεύρυνση του οπτικοακουστικού του πεδίου άρα και του πνευματικού του. Θυμάμαι, στην πρώιμη εφηβεία μου, δεν τολμούσα να πω σε κάποιον από τις παρέες μου ότι μου άρεσε ο Barry White ή ο Isaac Hayes. Δεν το συζητούσαμε, δε, για τους Carpenters, τον Cat Stevens ή την Donna Summer. Ούτε λόγος για την disco! Για τους Abba; Ούτε στον εαυτό μου δεν τολμούσα να το ψιθυρίσω… Αν ήθελες να είσαι «ψαγμένος» έπρεπε να πας πίσω στο χρόνο, να ακούσεις αυτούς που «πραγματικά έφτιαξαν τη μουσική» όπως μου έλεγαν τις περισσότερες φορές.

Υπήρχε και υπάρχει μία λογική συντήρησης. Διότι, αν η δυσκολία αποδοχής του καινούριου δεν είναι συντηρητισμός τότε τι είναι; Οι ίδιοι άνθρωποι που ενοχοποιούσαν αυτές τις ακουστικές απολαύσεις σήμερα αποθεώνουν τις τότε ένοχες επιλογές. Θεά η Donna Summer, πρωτοπόρος ο Giorgio Moroder, τεράστιος ο Isaac Hayes, επιδραστικός ο Barry White, κορυφαίο ποπ συγκρότημα οι Abba. Κι αν το ιστορικό αυτό σχήμα σας μοιάζει οξύμωρο, έχετε δίκιο. Όμως, αν το σκεφτούμε, η ελληνική κοινωνία έχει μία ιδιαίτερη έφεση στο οξύμωρο. Όπως έχει και μία ιδιαίτερη συμπάθεια στον αδύναμο. Έτσι, δεν μπορεί να δεχτεί τους U2 με τις πολιτικοκοινωνικές παρεκτροπές του Bono ή παλαιότερα τον David Bowie με τις ερμαφρόδιτες, κυριολεκτικά και μουσικά, εκδηλώσεις του (θυμάμαι το θάψιμο που έτρωγε για άλμπουμ όπως το Let’s Dance), αλλά αποθεώνει τους μικρότερους, ηλικιακά και ποιοτικά, απογόνους τους. Παράδειγμα για αυτό, ήταν και οι House Of Love που ανέφερα στην εισαγωγή. Ποιος τους θυμάται τώρα; Ελάχιστοι.

Οι δε κριτικοί (αν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μπορεί να αποκληθεί έτσι); Αποθέωναν, συγκροτήματα της γειτονιάς, με ιδιαίτερη αγάπη στις γειτονιές του Όσλο, της Στοκχόλμης, του Ρέικιαβικ, της Κοπεγχάγης (το Λονδίνο και οι λοιπές βρετανικές πόλεις δεν ήταν άξιες να τραβήξουν την προσοχή τους γιατί τους προλάβαιναν οι ιθαγενείς βρετανοί κριτικοί, οι οποίοι «σιγά, τι ξέρουν», «διαπλεκόμενοι της βιομηχανίας είναι»). Την ίδια, όμως, στιγμή, επέλεγαν τα άλμπουμ των Beatles, των Stones, των U2 στις λίστες τους για τα κορυφαία, αλλά τους περίμεναν στη γωνία, μη τυχόν και παρεκτραπούν στην κοινωνική, ιδιωτική τους ζωή. Και τότε… Ποιος είδε τον έλληνα κριτικό και τους συν ή παρ’ αυτώ και δεν τον φοβήθηκε. Η Τατιάνα Στεφανίδου και η Χριστίνα Λαμπίρη θα ζήλευαν. Υποθέτω ότι η Ροκ Βαβυλώνα του Gary Herman θα είναι η κρυφή τους βίβλος.

Για τον έλληνα, ο bigger than life καλλιτέχνης έχει ξεπουληθεί. Μήπως, όμως, κατά βάθος, θα ήθελε να τον μικρύνει για να χωρά στα δικά του όρια; Σ’ αυτά τα στενά όρια της μικρής του ζωής σε μία μικρή κοινωνία; Όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν, οι bigger than life καλλιτέχνες ήταν και θα είναι η μηχανή και όλοι οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να είναι το καύσιμο.

Ξέρετε, ο ίδιος ο λαός έχει την καλύτερη έκφραση γι’ αυτό «όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια».

j.florakis@billboardgreece.com

active sonar

Apparat – Song Of Los (2011): με μένα μπιτ και ατμόσφαιρα που θυμίζει τόσο πολύ το Vienna των Ultravox δύσκολα μπορείς να του αντισταθείς. Από το Devil’s Walk, ένα από τα καλύτερα ηλεκτρονικά άλμπουμ για φέτος.

Ultravox – Vienna (1980): ένα από τα καλύτερα new wave σχήματα σε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του είδους. Νεορομαντισμός με τον Midge Ure να αναλαμβάνει τα ηνία μετά την αποχώρηση του John Foxx. Ακούστε και βρείτε τις ομοιότητες με τη σύνθεση του Apparat.

Tom Waits – Back In The Crowd (2011): ο «απατεώνας» των blues είναι εδώ με νέο άλμπουμ. Bad As Me και μακάρι ό,τι κυκλοφορεί να ήταν κακό σαν αυτό. Βεβαίως, δεν περιμένετε video clip από τον Tom. Αρκεί η ακουστική απόλαυση. Από τα άλμπουμ της χρονιάς.

George Harrison – Living In The Material World (2011): άλλη μία εξαιρετική ταινία για ένα μουσικό από τον Martin Scorsese. Αυτή τη φορά, για το ήσυχο σκαθάρι. Σε πείσμα όσων ανέφερα παραπάνω. Το DVD κυκλοφόρησε ήδη μαζί με το soundtrack. Εδώ το ελληνικό trailer.

Puscifer – Conditions Of My Parole (2011): πίσω από το συγκρότημα κρύβεται ο πολυσχιδής κύριος Maynard James Keenan των Tool. Industrial, metal, ηλεκτρονικό στοιχείο έντονο. Από τα πολύ καλά άλμπουμ του είδους, κυκλοφορία λίγων μόλις ημερών.

Ben Harper – Don’t Give Up On Me Now (2011): από το Give Till It’s Gone, κυκλοφορία του Μάιου που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη στην Ελλάδα. Ένας σπουδαίος slide κιθαρίστας, ένας πολύ καλός συνθέτης, σε άλμπουμ με τις cameo εμφανίσεις των Jackson Browne και Ringo Starr.

Lindsey Buckingham – Stars Are Crazy (2011): εδώ και μερικές εβδομάδες έχει επιστρέψει ο άνθρωπος που μαζί με τη Stevie Nicks άλλαξε τους Fleetwood Mac και τους απογείωσε εμπορικά. Ένοχη απόλαυση οι Fleetwood Mac, για τους προαναφερόμενους έλληνες ροκάδες, αλλά τι με νοιάζει…

Joni Mitchell – A Case Of You (1971): ακούγοντας το Enough Thunder, το EP του James Blake που μόλις κυκλοφόρησε μόνο του ανακάλυψα ότι διασκεύαζε αυτό το υπέροχο τραγούδι της Joni Mitchell, από το άλμπουμ της Blue.

Puzzle Muteson – En Garde (2011): ένας ενδιαφέρον folk καλλιτέχνης από μία εξίσου ενδιαφέρουσα εταιρία, με την ετικέτα Bedroom Community. Λονδρέζος με καταγωγή από το ιστορικό Isle Of Wight.

Lana Del Rey – Video Games (2011): άλλη μία μουσικός που έγινε μέσα από το Internet. Το νέο hype, ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο στην Αγγλία χωρίς ακόμα να έχει κυκλοφορία άλμπουμ. Το πρώτο δείγμα εξαιρετικό και από φωνή… Και τα δύο πολύ καλά, μεταξύ μας. Δείτε και μόνοι σας.

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 373

Deprecated: Function strftime() is deprecated in /home/mystery/public_html/scripts/functions.php on line 374

Ενημέρωση: 27-10-2011

Πλήρες Αρχείο Στηλών | Αρχείο SONAR

HTML5 | CSS3 | WCAG2